به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، "زباله‌دان بزرگ اقیانوس آرام" یا "چرخاب زباله اقیانوس آرام" بزرگ‌ترین مجموعه جمع‌آوری زباله‌های پلاستیکی موجود در اقیانوس آرام شمالی با مساحت احتمالی یک‌میلیون و ۶۰۰ هزار کیلومترمربع و محل تجمع پسماندهای پلاستیکی رهاشده در آب دریاها است که در هر کیلومترمربع آن صدهاهزار قطعه پلاستیکی دیده می‌شود. گفته می‌شود پلاستیک‌های شناور و قابل رؤیت این ناحیه، تنها سه درصد از حجم کلی پلاستیک‌های موجود در آن را تشکیل می‌دهد.
این مجموعه عظیم در یکی از دورافتاده‌ترین نقاط دنیا قرار دارد که حدودا ۸.۱ درصد از مساحت کل اقانوس آرام را به خود اختصاص داده است و ضخامت لایه زباله آن حدود ۳۰ متر تخمین زده شده است. البته این ناحیه، تنها زباله‌دان اقیانوسی نیست و دیگر اقیانوس‌ها و دریاها نیز دارای تپه های زباله هستند ولی هیچ‌یک از آن‌ها این حجم، مساحت و ضخامت از زباله را در خود ندارند.
زباله‌دان بزرگ اقیانوس آرام برای نخستین بار در سال ۲۰۰۸ و به طور اتفاقی رویت شد و تا کنون تلاش‌های بسیاری برای نابودی و جمع‌آوری این جزیره عظیم از زباله به کار رفته است. پیروزی طرح ساختن آسمان‌خراشی شناور روی سطح این بخش از اقیانوس در رقابت‌های eVolo ۲۰۱۹، از جمله جدیدترین تلاش‌ها برای رفع این بحران عظیم اقیانوسی است که علاوه بر به خطر انداختن سلامت حیوانات دریایی، تهدیدی برای سلامت پرندگان، حیوانات ساکن خشکی و انسان‌ها نیز به حساب می‌آید. این آسمان‌خراش که " Filtration Skyscraper" یا "برج پالایش" نام دارد، نیروگاه مدولار از پیش ساخته شده و دارای چندین مرکز بازیابی مواد (MRF) و تصفیه‌خانه آب (WTP) برای بازیافت پسماندهای شناور و تبدیل آن‌ها به انرژی است.
برخلاف دیگر تأسیسات بازیابی مواد که برمبنای نیروی جاذبه و با استفاده از نوارهای نقاله برای بالابردن و مرتب کردن اقلام گوناگون عمل می‌کند، این نیروگاه از نیروی امواج خود اقیانوس برای انجام تمامی حرکت‌های مکانیکی و پمپاژ آب‌های آلوده به بالاترین نقطه خود بهره می‌گیرد.
پس از آن و در مسیر حرکت آب به سمت پایین آلودگی‌ها از آن جدا و تفکیک می‌شوند و در یک "پردازنده کمپوست" قرار می‌گیرد. در نهایت مواد قابل بازیافت و غیرقابل بازیافت هر دو از سطح آب جمع‌آوری می‌شود و آب پاکسازی شده مجددا به پایین‌ترین بخش یعنی خود اقیانوس منتقل می‌شود.
ماشین‌آلات پیشرفته و مجهز به کار رفته در برج‌های بازیافت می‌تواند از تمامی آلاینده‌های استخراج شده از آب و پسماندهای جمع‌آوری شده، خصوصا پلاستیک‌ها، انرژی الکتریکی یا سوخت‌های زیستی قابل احتراق تولید کند.
طراح "برج پالایش" در نظر دارد که این برج بدون سرنشین را روی سکوهای نفتی متروکه‌ای که در محل تجمع زباله‌ها قرار دارند نصب و از انرژی بالای حاصل از زباله‌های جمع‌آوری شده آن، نیروی برق تولید کند. بدین ترتیب این برج عمودی قادر خواهد بود علاوه بر حل مشکل زباله‌دان‌های اقیانوسی، به رفع بحران انرژی و برطرف کردن مشکلات زیست‌محیطی در سراسر جهان کمک کند و طیف وسیعی از فرآیندهای بازیافت و تولید انرژی را در دنیای واقعی فراهم آورد.
طراح این آسمان‌خراش تمامی تأسیسات و تصفیه‌خانه‌های لازم را به گونه‌ای طراحی کرده است که زباله‌های جمع‌آوری شده، علاوه بر تأمین سوخت خود این نیروگاه، بتوانند انرژی لازم برای تأسیسات راه‌اندازی شده در سواحل برای تولید برق و انرژی را فراهم کند و تنها زباله جانبی و نهایی که از خود بر جای می‌گذارد، دی‌اکسیدکربن بی‌خطر با کم‌ترین تأثیر منفی محیطی باشد.
این طرح در صورت اجرای درست و مناسب می‌تواند بهترین تأثیر را در پاکسازی اقیانوس‌ها و تأمین انرژی داشته باشد، با این حال ورود پلاستیک به آب‌ها امری اجتناب‌ناپذیر است و لازم است برای آن جایگزین‌هایی متناسب با محیط زیست در نظر گرفته شود.
نظر شما