به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، پارکینسون نوعی اختلال مغزی است که منجر به لرزش بدن و سخت‌شدن حرکات می‌شود. خطر ابتلا به این بیماری با افزایش سن، بیشتر می‌شود. در واقع عامل اصلی پارکینسون، پروتئین محلولی به نام "آلفا سینوکلئین" است؛ این پروتئین در سلول‌های عصبی که ماده "دوپامین" تولید می‌کنند، تجمع یافته و مانع عملکرد صحیح این سلول‌ها و در نهایت منجر به از بین رفتن آن‌ها می‌شود.
از بین‌رفتن نورون‌ها، موجب ایجاد مشکلات حرکتی برای فرد مبتلا به پارکینسون می‌شود. گروهی از محققان آمریکایی به تازگی نقش استروژن را در ابتلا به بیماری پارکینسون، بررسی کردند. مطالعات اخیر محققان نشان داده است که هورمون استروژن می‌تواند به کاهش علائم این بیماری کمک کند. آن‌ها برای نیل بدین منظور، ماده شیمیایی "DHED" که مقدار استروژن مغز را افزایش می‌دهد، به موش‌های مبتلا به پارکینسون تزریق کردند و متوجه شدند که بیماری این موش‌ها بدین شیوه درمان شد.
پژوهشگران عملکرد حرکتی موش‌های نر و ماده را قبل و بعد از درمان مقایسه کردند، آن‌ها نحوه عملکرد پروتئین آلفا سینوکلئین در مغز و میزان از بین‌رفتن سلول‌های عصبی را نیز ارزیابی کردند. نتایج بررسی‌های جدید نشان داد موش‌های ماده کمتر از موش‌های نر به علائم وخیم این بیماری مبتلا بودند، اما هورمون استروژن، سرعت از بین‌رفتن فیبر عصبی در موش‌های نر را کاهش و علائم حرکتی آن‌ها را بهبود بخشید.
به گفته محققان، تزریق ماده شیمیایی DHED، تعداد فیبرهای عصبی موش‌های نر را که مسئول تولید "تیروزین هیدروکسیلاز" (tyrosine hydroxylase) است، افزایش می‌دهد؛ این آنزیم نقش مهمی در تبدیل آمینو اسید به "لوودوپا" (L-DOPA) دارد که غلظت دوپامین را افزایش می‌دهد. یافته‌های جدید حاکی از این بود که مقدار فیبرهای عصبی قبل و بعد از درمان در موش‌های ماده بیشتر از موش‌های نر است وهمین امر دلیل کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون در موش‌های ماده بود.
نتایج این مطالعه در مجله JNeurosci منتشر شده است.
نظر شما