دغدغه‌ای که امروز نسبت به سالهای ابتدایی شکل گیری نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، بسیار متفاوت است و شاهد افزایش حضور زنان در عرصه های مختلف اجتماعی، فرهنگی و سیاسی هستیم، اما تا رسیدن به نقطه مطلوب هنوز مسیر برای پیمودن باقی است. در همین راستا، استان و شهر اصفهان به عنوان یکی از قطب های علمی، مذهبی، صنعتی، فرهنگی و سیاسی کشور از پتانسیل و ظرفیت قابل توجه و کم نظیری از بانوان توانمند برای ایفای نقش در سطوح مختلف مدیریتی و اجرایی کشور برخوردار است؛ مزیتی که به نظر می رسد چنان که شایسته و لازم است، تا کنون به منصه ظهور نرسیده؛ از این منظر پیگیری مطالبات حوزه زنان، همچنین مباحث حوزه آب و سایر مسائل و مشکلات اصفهان و کشور را در گفت‌وگوی ایمنا با ناهید تاج الدین، نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی پیش رو دارید:
چه مواردی اعم از قانونی یا فرهنگی، مانع حضور بیشتر زنان در عرصه های اجتماعی و سیاسی می شود؟
در مورد مشارکت زنان ما با دو بحث مواجه هستیم، یکی مشارکت پذیری و دیگری مشارکت جویی، مشارکت پذیری و بسترهای آن را باید قانون و دستگاه های اجرایی فراهم کنند، اما مشارکت جویی بیشتر امری فرهنگی است و باید برای آن کار فرهنگی کرد، من بیشتر موانع مشارکت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی زنان را فرهنگی می دانم و معتقدم ممنوعیت قانونی چشمگیری برای مشارکت زنان وجود ندارد و بیشتر ابعاد فرهنگی آن پررنگ است، باید خود زنان به این خودباوری برسند که می توانند در عرصه های مختلف حضور داشته و در رفع مشکلات کشور مؤثر باشند، البته این خودباوری تا حدودی در ایران ایجاد شده است. آنچه در دوران نمایندگی در مجلس رصد کرده ام این است که زنان به نوعی خودباوری رسیده اند و فرهنگ جامعه به سمتی رفته که ناگزیر از پذیرش فعالیت بانوان بوده است و در کل ممانعت قانونی برای حضور زنان چندان تاثیرگذار نبوده و منع قانونی خاصی باعث عدم حضور یا کم رنگ بودن حضور آن ها نبوده است همین که ۴۰ درصد کارمندان دولت یا ۵۲ درصد فارغ التحصیلان دکتری در اصفهان زن هستند، خود نشانه های مثبتی از همین مشارکت پذیری و مشارکت جویی زنان است.
نمایندگان مجلس به ویژه زنان نماینده برای حضور بیشتر زنان در جامعه چقدر تلاش کرده اند؟
یکی از مواردی که به طور خاص فراکسیون زنان پیگیر آن بوده است و از طرف زنان نماینده مجلس بارها عنوان شده است، بحث حضور ۳۰ درصدی بانوان در پست های کلان مدیریتی بر اساس قول رییس جمهور در ایام انتخابات تا پایان برنامه ششم است و در شورای عالی اداری نهاد ریاست جمهوری تصویب شده، اما عملاً آن طور که مدنظر و مطلوب ما بود، اجرا نشده است، نمایندگان زن مجلس به طور مرتب سعی کردند این مطالبه جامعه را پیگیری و بازگو کنند. در زمان رأی اعتماد به کابینه از رییس جمهور در قالب های مختلفی اعم از نامه نگاری، تذکر و... نمایندگان می خواستند بانوانی را به عنوان وزیر معرفی کنند که این مهم اتفاق نیفتاد؛ باید بپذیریم که برخی تنگ نظری ها در این زمینه وجود داشته و دارد، اگرچه در حال کاهش است، فعالیت خود بانوان نیز در این زمینه مؤثر است که خوشبختانه این موضوع در سه سال گذشته رشد خوبی داشته است. فراکسیون زنان در همان سال ابتدایی مجلس به دنبال ایجاد نوعی تبعیض مثبت به نفع زنان به عنوان یکی از پیشران های مشارکت سیاسی زنان بود، اما طرح تبعیض مثبت که از سوی فراکسیون زنان و به منظور تعیین سهمیه‌ای برای اختصاص کرسی‌هایی به زنان در مجلس ارائه شده بود با مخالفت مرکز پژوهش های مجلس مواجه شد که البته من در این مورد هم مانع را مانع قانونی نمی دانم بلکه آن را فرهنگی می بینم، از همین روست که من معتقدم ما برای مشارکت زنان بیشتر نیاز به کار فرهنگی داریم و اتفاقا آنقدر که مشارکت سیاسی زنان با موانع روبروست، مشارکت اجتماعی و اقتصادی آنان اینطور نیست.
برای توان افزایی زنان به منظور قرار گرفتن در پست های بالای سیاسی چه برنامه ریزی خاصی صورت گرفته است؟
در مجلس پیشنهادی ارائه دادیم که یک درصد حداقلی برای حضور بانوان در فهرست های انتخاباتی احزاب در نظر بگیرند و حداقل ۱۲ درصد لیست ائتلافی احزاب بانوان باشند که پیگیری بسیاری هم شد و تقریباً ۱۷ بانوی مجلس با همه نمایندگان آقا صحبت کردند و موافقت آن ها را گرفتند، اما متاسفانه با اینکه زمان رأی گیری فکر می کردیم این طرح رأی می آورد، عملاً این اتفاق نیفتاد و این طرح تصویب نشد؛ اما برای اولین بار و مشخصاً در حزب کارگزاران سازندگی، زنان وارد شورای مرکزی حزب شدند؛ اگر احزاب مختلف را در نظر بگیریم، فکر می کنم تعداد خانم هایی که در پست های سیاسی هستند نسبت به ادوار قبل بیشتر شده است و مشارکت سیاسی زنان بیشتر شده، اساسا حضور سه برابری زنان در میان ثبت نام کنندگان انتخابات مجلس دهم خود نشانه ای از بهبود مشارکت سیاسی چه به لحاظ انگیزه های مشارکت و چه به لحاظ بسترهای مشارکتی است.
البته با لفظ "توانمندسازی زنان" چندان موافق نیستم چراکه خانم ها توانمند هستند و همین که ۵۰ درصد دانشجویان ما ، ۴۰ درصد کارمندان ما و ۵۲ درصد فارغ التحصیلان دکتری ما زن هستند، نشانه حضور فعال و توان زنان به عنوان بخش مهمی از سرمایه انسانی جامعه است، اما باید شرایط را بهتر و ظرفیت های موجود را بیش از این فعلیت بخشیم.
اما بطور کل برای مشارکت سیاسی زنان به نظر من نیاز به یکسری پیشران و محرک داریم که بحث تبعیض مثبت از آن دسته پیشران هاست، من فکر می کنم ما باید ذخیره دانایی زنان را ساماندهی کنیم و نیروی انسانی موجود آنان را کانالیزه کنیم، در زمان خانم مولاوردی درخواست آماده کردن فهرستی از زنانی که مهارت لازم را برای پست های مدیریتی دارند، داشتیم که این کار آغاز و قرار شد از استان های مختلف فهرستی از بانوان توانمند ارائه شود تا هر زمان که نیاز به تغییر مدیری باشد به توانمندی این زنان اشراف داشته باشیم؛ قطعاً این موضوع را دوباره پیگیری خواهم کرد.
در هفته های اخیر در خصوص موضوع حبس زدایی از مهریه ابلاغیه ای صادر شد که به نظر می رسد درپی آن مهریه کارایی خود را به نوعی از دست داد، راهکار شما و فراکسیون زنان مجلس برای موضوع مهریه چیست؟
بحث مهریه بحث بسیار حساسی است، از یکسو ما با تورم قانون و تورم کیفری مواجهیم آنچنان که در ایران با ۱۱۰ سال عمر نظام قانونگذاری بیش از ۱۱ هزار قانون و ۱۸۰۰ عنوان مجرمانه وجود دارد و برنامه ششم توسعه نیز ذیل ماده ۲۸ تصریح کرده که دولت مکلف است در راستای کاهش عناوین مجرمانه اقدام کند، از سوی دیگر در ماه های اخیر با نوسانات قیمت سکه تعداد زندانیان مهریه به شکل تصاعدی بالارفته است و در حال حاضر بیش از سه هزار مرد مسلمان بابت مهریه در زندان هستند .
بر اساس آمار ۵۴ درصد طلاق ها ریشه در اعتیاد و ۳۲ درصد ریشه اقتصادی دارد و عده ای معتقدند به زندان انداختن افراد برای مهریه آسیب های اجتماعی را پررنگ تر می کند، چون بیش از ۷۱ درصد افرادی که طلاق می گیرند فرزند دارند، نرخ بازگشت به زندان در حال حاضر ۴۶ درصد است، بنابراین باید تاملات ویژه ای در مورد زندانیان مهریه و تهدیدها و فرصت های حبس آنها داشت.
از دیگر سو شانس ازدواج مجدد زنان مطلقه یک نهم مردان است و بیش از ۷۰ درصد آنها دارای فرزند و تنها ۱۶ درصد شان شاغل هستند و طبق تحقیقات همین الان هم با شرایط فعلی ۷۵ درصد زنان به دلایل مختلف موفق به دریافت مهریه نمی شوند، لذا من فکر می کنم باید در این زمینه تاملات ویژه داشت.
بحث مهریه از گذشته مشکلات خاص خود را داشته است، به همان اندازه که برخی زنان از آن به عنوان یک ابزار سوءاستفاده می کنند، به همان اندازه هم مردان از این امر سوء استفاده می کنند؛ پرداختن به موضوع مهریه نیازمند بررسی دقیق علمی با حضور متخصصانی است که اطلاعات و آمارهای لازم از کشورهای دیگر و وضع موجود ایران را داشته باشند. باید نمایندگانی از میان مردان و فقها نیز در جریان این بررسی باشند؛ زیرا تأثیر این موضوع به کانون خانواده برمی گردد، باید توجه کنیم فرزندان طلاق مشکلات بسیاری دارند و باید همه جوانب این امر را در نظر بگیریم.
قطعاً در اولین جلسه با فراکسیون زنان، موضوع مهریه را مطرح می کنیم؛ هرچند شاید یکی از ابعاد این موضوع با توجه به اینکه زندانیان ایران نسبت به دیگر کشورها بسیار بالاتر است، خالی کردن زندان ها باشد، اما این شیوه نمی تواند مسیر درستی برای خالی کردن زندان ها باشد و این دلیل، دلیل قانع کننده ای نیست.
در بحث ازدواج های متعدد، وضعیت اصفهان نسبت به دیگر استان ها چندان چشمگیر نیست و حداقل اطلاعات موجود نشان می دهد اصفهان جزء اولین ها نیست، اما این موضوع یک دغدغه و نیازمند کار فرهنگی است.
در مورد به کارگیری زنان در پست های مدیریتی استان اصفهان چه نظری دارید؟
در سال های اخیر بعد از تهران، انتصابات مدیران زن در استان اصفهان وضعیت بهتری داشته است و هر زمان که از حضور بانوان صحبت می شود، قول رییس جمهور مبنی بر انتصاب ۳۰ درصدی را مطرح می کنیم، اگرچه به شرایط ایده ال نرسیدیم، اما وضعیت اصفهان نسبت به دیگر استان ها بهتر است، در انتصاب مدیران بهزیستی، دانشگاه علوم پزشکی و... از حضور زنان استفاده شده است؛ اگرچه بنا به دلایلی نمی توانیم در اصفهان فرماندار خانم داشته باشیم، اما برای شهرستان ها پیگیر انتصاب فرماندار زن هستیم و تعدادی را معرفی کردیم. امیدواریم در شهرستان اصفهان بخشدار خانم داشته باشیم که البته نگاه استاندار به این امر مثبت است.
هرچند در موضوع به کارگیری زنان ظاهراً نگاه منفی نمی بینیم، اما عملاً در بُعد اجرایی نگاه منفی وجود دارد؛ با این وجود و با توجه به اینکه استان اصفهان بعد از تهران با سه نماینده بیشترین، تعداد نمایندگان زن را در مجلس شورای اسلامی دارد، پیگیر به کارگیری مدیران زن در استان هستیم.
به عنوان یک زن حساسیت بیشتری به انتصاب بانوان دارم؛ حرکت ها در این زمینه مثبت است و تندتر شده، اما باید دقت کنیم که در انتصابات به سمتی نرویم که این حرکت متوقف شود چراکه توانمندی بانوان بسیار مهم است. تلاش این است هر خانمی در هر جایگاهی که هست حداقل یک پله ارتقا پیدا کند تا این به درجات بالا برسد، تحقق این امر نیازمند همراهی بیشتر سایر نمایندگان اصفهان است.
در ماه های اخیر در موضوع حجاب برخوردهای چندان مناسبی با بانوان نشده، نظر شما در این زمینه چیست؟
برخوردهای چکشی چه در حوزه جوانان، کودکان یا زنان معمولاً نتایج عکس دارد، در مورد حجاب باید بگوییم همه زنان و دختران آن را قبول دارند و پذیرفته اند. این گونه برخوردها اتفاقاً جوانان را سرسخت تر می کند، یکی از کارهایی که فراکسیون زنان پیگیر آن بوده لایحه منع خشونت علیه زنان است که حدود دو سال در کمیسیون قضایی مسیر خود را طی کرد و به قوه قضاییه رفت، در اولین جلسه‌ای که ماه رمضان امسال با آقای رئیسی داشتیم ایشان قول دادند که نهایتاً تا یک ماه آینده این لایحه به مجلس برسد که هنوز از آن خبری نیست!
اگر می توانستیم این لایحه را به نتیجه برسانیم بسیاری از مشکلات در حوزه خشونت علیه زنان در بخش های مختلف رفع می شد. نکته در خور توجه در این موضوع این است که خشونت علیه زنان الزاماً به زنان دهک های پایین جامعه برنمی گردد، بلکه خشونت را در سطوح مختلفی داریم که حتی زنان با تحصیلات عالیه و شاغل در پست های بالای جامعه نیز با آن روبه رو هستند. جالب است بدانید طلاق عاطفی در میان تحصیلکرده‌ها سه برابر است و بالطبع خشونت های سفید هم بیشتر است.
معتقدم اگر این لایحه تصویب شود به صورت پایه‌ای بسیاری از مشکلات حل خواهد شد، اگر بخواهیم مشکل را به طور قانونی و ریشه‌ای حل کنیم بهتر است از آن مسیر وارد شویم.
آیا اراده ای برای حل مشکلات فرهنگی و اجتماعی زنان در سیستم دولت وجود دارد؟ یا اینکه موارد به طور سطحی مطرح می شود و پس از آن مسکوت می ماند؟
امروز بحث برابری دیه زن و مرد مطرح شد، این اتفاقی بود که اگر هفته گذشته در مورد آن سؤال می شد شاید هیچ امیدواری درباره آن وجود نداشت، اما در کل نسبت به گذشته موضوعات زنان در چند سال اخیر حرکت صعودی داشته است، اگرچه نسبت به حل موضوعات مرتبط زنان همچنان نقد دارم، چراکه شرایط چندان مناسب نیست؛ اگر جمع بندی داشته باشیم قطعاً اراده حل مشکلات وجود دارد. اگر فرضاً فراکسیون زنان بخواهد پیگیر دغدغه هایی که از سوی جامعه به آن ها می رسد باشد، آیا این اطمینان وجود دارد که مسیر بعد از مجلس، مسیر درستی است؟
باید تلاش کنیم به عقب برنگردیم، تا جایی که در حوزه مسئولیت ما بوده زنان آسیب پذیر را حمایت کردیم و تا جایی که دولت می تواند در مورد زنان کم بضاعت تسهیلاتی قائل شد و پیگیر تبعیضات مثبت در حوزه زنان هم بودیم، اما متاسفانه در این چند سال شرایط دولت شرایط مناسبی برای رصد و اجرایی کردن موضوعات زنان نبوده است. طرح تبعیض مثبت برای زنان در مناصب سیاسی، تشدید مجازات اسیدپاشی، اعطای تابعیت به فرزندان مادران ایرانی، افزایش حداقل سن ازدواج و حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان، قدم های کوچکی نیست و همه این قدم ها در این مجلس برداشته شده است. جامعه باید نگاه مثبت تری در حوزه زنان داشته باشد و رسانه ها می توانند نقش موثری در این زمینه داشته باشند.
با توجه به شکست فراکسیون امید در انتخابات امسال هیئت رییسه و کمیسیون های تخصصی مجلس، بازتاب و خروجی این موضوع را در جامعه چگونه ارزیابی می کنید؟
در انتخابات دوره قبل مجلس، لیست امید در اکثر کلان شهرها و شهرستان ها به نتیجه رسید و بالطبع مطالبات مردم هم در همان راستا بود، ولی عملاً وقتی ما وارد مجلس شدیم، فراکسیون امیدی که شکل گرفت، شامل همه افرادی که با این لیست وارد مجلس شده بودند، نبود. امسال با توجه با این واقعیت موجود و مطالباتی که کماکان از جانب مردم وجود داشت، آقای دکتر عارف این موضوع را مطرح کردند که با ورود فراکسیون امید به انتخابات هیئت رییسه مجلس توان واقعی ما برای مردم عیان می شود و قطعاً برای انتخابات آتی این گونه نخواهد بود که اصلاح طلبان بین بد و بدتر انتخاب کند، بلکه صرفاً اصلاح طلبان واقعی در لیست اصلاح طلبان خواهند بود.
با وصفی که از وضعیت فراکسیون امید مطرح شد و نبود خروجی مدنظر مردم، هم در دولت و هم در مجلس برنامه آتی اصلاح طلبان برای دلگرم کردن مردم چیست؟
اقدام مشخص ما در بستن لیست ها خواهد بود ضمن اینکه با توجه به شرایط حاکم بر کشور نمی توان گفت که این مجلس خروجی نداشته است، اما در مورد تعامل دولت با مجلس، علی رغم حمایتی که اصلاح طلبان برای پیروزی دولت در انتخابات داشتند، متاسفانه دولت همراهی خوبی با فراکسیون امید ندارد. فراکسیون امید همواره همراه و حامی دولت بوده است و این انتظار وجود دارد که دولت را حمایت کنیم، اما برعکس، این حمایت حتی در یک مورد از سوی دولت برای فراکسیون امید اتفاق نیفتاده است. این نکته را هم بگویم که نمایندگان تهران اگرچه با هم تفاوت سلیقه دارند، اما با هم از نظر سیاسی در یک جناح و همسو هستند؛ ولی در اصفهان شمار نمایندگان همسو با دولت بسیار اندک است و از این نظر ما مظلوم واقع شدیم.
علت شکسته شدن استعفای نمایندگان اصفهان در بحث آب چه بود؟
در مورد استعفا با اینکه دولتمردان طبق روال قبل انتظار داشتند نماینده های همسو، با سایر نمایندگان همراهی نکنند، اما مشکل آب اصفهان مشکل اصلی استان است، اگر در ادوار قبل نمایندگان استان اصفهان با یکدیگر همدل بودند و نگاه سیاسی قالب نبود، امروز شاهد این حجم از اتفاقات بد در حوزه آب نبودیم؛ به همین جهت یکی از موضوعاتی که ۲۰ نماینده اصفهان با آن موافق هستند، همین موضوع آب است. جالب اینکه این استعفای نمایندگان اصفهان بسیار مورد استقبال دیگر نمایندگان مجلس قرار گرفت و این استقبال محتوایی نبود، بلکه ناشی از اصفهان ستیزی در سطح ملی بود، در مورد جو اصفهان ستیزی موجود در دولت و مجلس باید بگویم هیچ عامل خارجی این موضوع را رقم نزده و به نظر من اصفهان ستیزی از دل ما اصفهانی ها خارج می شود و یکی از عوامل آن رفتار نمایندگان استان است.
باید دید که یک نماینده اصفهانی در مجلس چه رفتاری داشته که دیگران تا این حد از استعفای ما استقبال می کنند، حتی تعداد چشمگیری از روسای کمیسیون ها به جد به دنبال این بودند که استعفا را در صحن اعلام وصول کنند و به رأی بگذارند حتی چند جنجال برپا شد که مگر اصفهانی ها استعفا ندادند چرا روی استعفای خود نایستادند؟!
به هرحال خیلی از این موضوع استقبال کردند و در پایان از چند جای خاص درخواست شد که نمایندگان به مجلس برگردند، اما مطالبه خود در مورد زاینده رود را همچنان داشته و در پی پاسخ به آن باشند، یکی از اتفاقات خوب این بود که امام جمعه اصفهان هم با ما در این استعفا همراه بود و ایشان هم از ما خواست که دیگر به استعفا ادامه ندهیم، ما قصدمان اصلاً اقدام نمایشی نبود و تأمین آب شرب برای ما بسیار مهم بود. مسئولان استانی گفتند اگر می خواهید به نتیجه برسید صلاح نیست که بیش از این ادامه دهید و همه با هم تصمیم گرفتیم به مجلس بازگردیم و آنچه در این راه به ما کمک می کرد اتحاد ۲۰ نماینده استان اصفهان بود.
مطالبه نمایندگان اصفهان در مورد جاری بودن همیشگی زاینده رود به کجا رسید؟
هر چند دکتر روحانی در سفر به اصفهان دو قول به مردم اصفهان دادند با این مضمون که "این بار بعد از ارومیه نوبت اصفهان است" و "آب زاینده رود کم می شود اما قطع نمی شود"، اما برای جاری بودن همیشگی زاینده رود پیش و بیش از هر چیز ما نیازمند تشکیل ستاد احیای زاینده رود به عنوان یک ضرورت اجتناب ناپذیر آن هم در عمل و نه صرفا در حرف هستیم و باید ردیف بودجه مشخصی برای این ستاد در نظر گرفته شود که متاسفانه تا به حال این امر به رغم پیگیری های فراوان ما محقق نشده است. ضمن آنکه تا امروز تنها ۳۰ درصد مصوبات نه ماده ای شورای عالی آب عملی شده و در این زمینه فقدان جدی داریم.
در مورد زاینده رود ما نیازمند مجموعه اقدامات بلند مدت، میان مدت و بلند مدت هستیم، مهمترین اقدامات کوتاه مدت ما جلوگیری از برداشت های غیرمجاز بالادست است؛ وجود بیش از ۳۴ برداشت غیر مجاز یکی از معضلات امروز ماست، در میان مدت نیز ما نیازمند اصلاح الگوی کشت و کاشت های گلخانه‌ای و تسریع ساخت سد تونل سوم کوهرنگ هستیم. متاسفانه تونل سوم کوهرنگ که ابتدا عملیات عمرانی آن تنها ۳ کیلومتر اجراشده بود، هنوز هم در همین حد باقی مانده است. این تأخیر در احداث به دلیل مشکل اقتصادی نیست بلکه مشکلات دیگری در این راه وجود دارد. بحث سد و تونل سوم باید حل شود، خبر خوبی که وزیر نیرو به ما دادند این بود که پروژه بهشت آباد که غیرفعال شده بود، فعال می شود و این امر خود به صورت اساسی‌تر دیگر مشکلات اصفهان را حل خواهد کرد و اتفاقا همان کاری ست که در بلند مدت باید برای حل مشکل زاینده رود انجام داد.
در مورد حقابه ۱۷۶ میلیون متر مکعبی گاوخونی نیز باید حساسیت داشت ، خشک شدن این تالاب مصادف با سونامی نمک است که ۱۴ استان کشور را درگیر خواهد کرد.
اینکه نماینده ایذه به خود اجازه داد به اصفهانی ها توهین کند چه بازتابی در مجلس داشت؟
متاسفانه تعدادی از نمایندگان استان خوزستان رفتار چندان مناسبی ندارند؛ حتی زمانی که دکتر روحانی در صحن مجلس بودند یکی از نماینده های خوزستان شروع به پرخاشگری کرد، این نخستین بار بود که با حضور رییس جمهور، یک نماینده چنین رفتاری از خود نشان می داد؛ ما می خواهیم به موضوع آب نگاه ملی داشته باشیم و تمام مسئولان نگاهی که به نفت دارند را به موضوع نیز آب داشته باشند، چون عدم مدیریت صحیح در این حوزه مشکل آب را حادتر کرده است.
علت معطل ماندن لوایح دولت در مجلس چیست و در خصوص بحث آشتی ملی آیا گشایشی صورت گرفته؟
لوایحی که از سمت دولت می آید، بهتر و کارشناسی تر است چراکه لایحه وقتی از سمت دولت بیاید منابع مالی آن دیده شده و دیگر دلیل بار مالی برای آن ذکر نمی شود؛ هر جا که مجلس دولت را خنثی می بیند، طرح ارائه می دهد و گلایه‌ای هم از دولت داریم که برخی اوقات لوایحی که از سوی دولت می آید خود دولتی ها رایزنی می کنند که انجام نشود، ما هم از دولتی ها می خواهیم در مورد تصمیمی که دولت می گیرد وفاق و همدلی داشته باشند، یکی از طرح هایی که بازخورد خوبی داشت، ممنوعیت به کارگیری بازنشستگان بود، ولی عملاً در دولت برخی اذن خاص گرفتند و برخی افراد را حفظ کردند و به غیر از آن ها افراد دیگری هم همچنان سر کار هستند. فراکسیون جوانان تصمیم داشت که سفرهایی به استان ها داشته باشند تا از نزدیک این موضوع را رصد کنند چراکه در برخی مواقع راه های فرار برای این قانون ایجاد شده است؛ برآوردهای ما نشان می دهد هنوز بیش از ۱۰۰۰ مدیر بازنشسته در سمت های مدیریتی وجود دارند که مشمول قانون منع بکارگیری بازنشستگان هستند.
در خصوص آشتی ملی هم تصمیمی که در فراکسیون امید پیرامون این امر گرفته شد این بود که کمیته ای تشکیل شد تا این موضوع را بررسی کند، این کمیته در حال دنبال کردن کار است.
نظر شما