به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، این مجسمه خلاقانه و باشکوه حاصل ذهن کاوشگر و نوآور مجسمه‌ساز فرانسوی‌تباری است که هفت دهه از زندگی خود را صرف آفرینش آثار هنری کرد؛ آثاری که به گفته بسیاری از هنردوستان و پیشکسوتان، تلاقی بی‌نظیری از بعضی جنبش‌های هنری آوانگارد پیشرو در قرن ۲۰ همچون سورئالیسم، اکسپرسیونیسم انتزاعی و پسامینیمالیسم است و حتی برخی معتقدند علی‌رغم اینکه لوئیس هرگز ادعایی در زمینه فمینیسم نداشت، در آثار او ردپایی از این سبک نیز یافت می‌شود. البته خود بورژوآ بیشتر به برابری زن و مرد می‌اندیشید.
این هنرمند مشهور که در سن ۹۸ سالگی زندگی را وداع گفت، با وجود پدری خیانت‌کار و مادری حساس و حمایت‌گر کودکی سختی را گذرانده بود و ایده‌های خلاقانه‌اش همواره مورد تمسخر و استهزای پدر قرار داشت. وی در سن ۲۱ سالگی مادر حمایت‌گر خود را از دست داد و چند روز بعد دست به خودکشی ناموفقی زد که مسیر زندگی او را تغییر داد. لوئیس در سن ۲۵ سالگی و با الهام از گذشته طاقت‌فرسایی که داشت تصمیم گرفت که از تنفر عشق بیافریند و از زشتی آثاری شکیل و زیبا خلق کند. این عمل از او هنرمندی بزرگ و مجسمه‌سازی قابل احترام ساخت که آثارش همواره در صدر هنرهای ابتکاری و مفهومی قرن معاصر قرار دارد.
مامان، مجسمه‌ای فلزی از جنس فولاد و مرمر است که بیش از ۹ متر ارتفاع دارد و تاکنون نسخه‌های برنزی بسیاری از آن در سراسر دنیا ساخته شده است که در موزه هنرهای معاصر کانزاس سیتی آمریکا، موزه گوگنهایم بیلبائو اسپانیا، موزه هنری هامبورگ، موزه هرمیتاژ روسیه، موزه هنری موری توکیو، گالری ملی کانادا و موزه‌ها و گالری‌های بسیاری از شهرها و کشورهای دیگر خودنمایی می‌کند.
این سازه فلزی عظیم در اواخر ۱۹۹۰ و با الهام از مادر باهوش، وفادار، مطیع و حمایت‌گر لوئیس که بهترین دوست او در دوران زندگی به حساب می‌آمد ساخته شد که در کارگاه پدرش بافندگی می‌کرد و به تعمیر و رفوی پارچه‌های طرح‌دار و پرده‌های منقش می‌پرداخت. مجسمه مامان که از همان ابتدای نمایش در موزه "تیت مدرن" لندن در سال ۲۰۰۰ با استقبال گسترده و بی‌نظیری مواجه شد با بهره‌گیری از نمادهایی همچون حمایت‌گری، پرورش‌دهندگی، بافندگی و ریسندگی شکل گرفت؛ چرا که عنکبوت هرچند در نظر بسیاری از انسان‌ها موجودی ترسناک، آزاردهنده و حتی منزجرکننده است ولی لوئیس آن را موجودی دوست‌داشتنی می‌دانست که با تغذیه از حشرات بیماری‌زا از گسترش بیماری و آسیب جلوگیری می‌کند و در نوع خود موجودی مفید به حساب می‌آید که با وجود انزوا، صبوری پیشه می‌کند و به حمایت از فرزندانش می‌پردازد.
مجسمه ساخته شده توسط لوئیس بورژوآ که بزرگ‌ترین اثر هنری او نیز به حساب می‌آید در سال ۲۰۰۲ در مرکز کنوانسیون ملی قطر نصب شد. این مجسمه سازه‌ای شکل‌گرفته از یک عنکبوت غول‌پیکر با پاهای دراز و دارای بافت‌های ظریف را به نمایش می‌گذارد که در زیر شکم خود کیسه تخم حاوی فرزندانش را حمل می‌کند. تماشای این سازه باشکوه در ابتدا تبلوری از ترس و وحشت را ایجاد می‌کند ولی حالت محافظ و دربرگیرنده پاهای آن، در ترکیب با آگاهی از حس احترام و آرامشی که سازنده نسبت به اثر خود به عنوان "مراقبی مهربان" داشته است، تنها حسی که برانگیخته می‌سازد حس تحسین است.
مامان، بلندپروازانه‌ترین طرح بورژوآ که در هیبت موجودی که هم محافظ است و هم شکارچی و تارهای خود را هم برای شکار حشرات می‌تند و هم به عنوان پیله‌ای برای حفاظت و نگهداری از تخم‌هایی که می‌گذارد، نمادی متناقض از لطافت یک مادر و تجسمی از قدرت بی‌کران است که تعادل وزن او روی پاهایی تا آن حد ظریف، به آن شکوهی بی‌نظیر و احساس احترامی بی‌نهایت می‌بخشد. این نماد، قصیده‌ای سروده شده در وصف مادر رنجوری است که دوستی وفادار بود.
نظر شما