به گزارش خبرنگار ایمنا،" گاندو" نوعی تمساح بومی مناطق شرقی ایران است. بارزترین مشخصه این خزنده، کمین‌های ماهرانه برای شکار و حفر تونل برای در امان ماندن از خطر است. این سریال با مضمونی ضد جاسوسی، پیرامون شناسایی و دستگیری یک خبرنگار ایرانی – آمریکایی به نام مایکل هاشمیان است.
داستان این سریال برگرفته از پرونده جیسون رضاییان است که مدیر دفتر تهران روزنامه واشگتن پست بود. وی به اتهام جاسوسی در سال نود و سه دستگیر شد و پس از هجده ماه حبس، آزاد شد. در این سریال داریوش فرهنگ، وحید رهبانی، پیام دهکردی، فرهاد قائمیان، محمدرضا شریفی‌نیا، علیرام نورایی، کمند امیرسلیمانی، لیلا اوتادی و پندار اکبری ایفای نقش کردند.
موضوع حساسی که محور داستان گاندو بود، موجب واکنش‌های مثبت و منفی بسیاری از سوی مسئولان تا هنرمندان شد. بسیاری افراد، این سریال و موضوع آن را مورد تحسین قرار داده‌اند و شفاف سازی و نشان دادن خدمات نیروهای امنیتی را جز الزامات برای فیلم‌ها وسریال ها دانسته‌اند. در مقابل، تعداد زیادی هم از عدم تطابق این سریال با واقعیت گله مند شده‌اند و حتی اظهار کرده‌اند که پرونده این خبرنگار، چنان که سریال آن را اغراق کرده است، نبوده و حتی سریال، در برخی صحنه‌ها، به سمت توهین به مقامات و تحریف وقایع رفته است. موضع عوامل گاندو اما به سمت هیچ یک از این جهت‌گیری‌ها مایل نشده و مدعیند تلاششان این بوده که در بستری آرام، واقعه‌ای با پتانسیل داستانی را بیان کنند.
با وجود تمام حواشی، این سریال به پایان رسید و علی رغم آنکه تاکید مؤکد عوامل سریال بر واقعی بودن داستان‌ها و شخصیت‌های آن بوده است، شاید بهترین دیدگاهی که بتوان به سریال‌هایی از این دست داشت، آن است که دیدگاهمان، در سطح یک سریال تلویزیونی باقی بماند.
آنچه که در این سریال اهمیت دارد آن است که موضوعات و محتوای یک سریال، تا چه حد می‌تواند نزد مخاطب، از هر قشر و با هر سمتی، جلوه یابد. شاید گاندو، تجربه خوبی برای همه دست اندرکاران باشد تا دریابند نحوه ارائه یک واقعه، تا چه حد می‌تواند بازخورد داشته باشد.
نظر شما