به گزارش ایمنا، اصولگرایان در بازه‌های زمانی منتهی به انتخابات، رفتارهای سیاسیِ هیجانی از خود بروز می‌دهند. «صدا»ی اعتراض به هر «صدا»ی برآمده از قوه تفکر شخصیت‌های اصولگرایی در این بازه‌ها، بیش از هیچ چیز دیگری به گوش می‌رسد و جالب اینکه این اعتراضات را دیگر اصولگرایان بیان می‌کنند. اشکال کار این جریان سیاسی و اجتماعی که در کنار اصلاح‌طلبان، اصلی‌ترین جریان سیاسی کشور محسوب می‌شوند، زمانی بیشتر مشهود است که هیچ‌گاه شاهد وحدتی کلی و اجماعی اصولی برای حضور در انتخابات در میان آنها نیستیم. «وحدت رویه» حلقه گم‌شده‌ای است که دور از دسترس اصولگرایان برای شرکت در انتخابات قرار دارد و تلاش‌ها برای برای دستیابی به آن، تقریباً هیچ‌گاه به نتیجه نرسیده است. یکی از این تلاش‌هایی که هنوز ریشه‌های خود را به خوبی نگسترانده است، ایجاد «جمنا» جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی بود.
روزنامه همدلی صفحه نخست امروز خود را به اظهارات محمدرضا باهنر، چهره شاخص اصولگرایی اختصاص داده و در تیتر یک خود نوشته است: «وحدت محال » در نگاه باهنر، مشکل اصولگرایان این است که فعالیت‌های انتخاباتی توسط جبهه‌ها شکل می‌گیرد. وی معتقد است: «زمانی که سال انتخابات فرا می‌رسد، توان‌مان [اصولگرایان] باید صرف وحدت درون‌تشکیلاتی شود. این دوره هم هدف ما ائتلاف صددرصدی همه نیروهای اصول‌گراست که میزان موفقیت ما بستگی به گفت‌وگوها و شرایط محیطی دارد. به هر حال هشتاد درصد توان صرف ایجاد تشکیلات داخلی می شود و بیست درصد صرف رقابت با رقیب.» و تاکید باهنر که علت اعتراض بلند اصولگرایان شده است: «هر مقطعی می‌تواند نام این تشکیلات تغییر کند. تشکیلات می‌خواهد بزرگ‌تر شود و بنابراین نام «جمنا» نخواهد داشت. مجموعه جمنا هم در این تشکیلات حضور دارند ولی مجموعه فراتر از جمناست نه اینکه شعبه‌ای از جمنا زده شود.»
روزنامه ابتکار در صفحه نخست امروز خود به بررسی تلاش های اصولگرایان برای رسیدن به وحدت درون جناحی پرداخت و در تیتر یک خود نوشت: «اصولگرایان در آرزوی وحدت» روزنامه ابتکار در ادامه توضیح داده است: جریان‌های سیاسی موجود در کشور که معمولا در آستانه انتخابات از خواب زمستانی بیدار می‌شدند، به نظر می‌رسد امسال قصد بیدار شدند ندارند و به یک کمای طولانی رفته‌اند. اگر تا پیش از این مشخصه بارز احزاب سیاسی موجود در ایران فعالیت فصلی آنها بود، امسال دیگر احتمالا شاهد همان عملکرد فصلی هم از سوی آنها نخواهیم بود. مثل اینکه جریان اصلاح‌طلبی و اصولگرایی به آخر خط رسیده‌اند. بن‌بست فکری جناح‌های سیاسی که تا پیش از این بیشتر با شک و تردید درمورد آن بحث می‌شد، اکنون به یک مسئله جدی در فضای سیاسی کشور تبدیل شده است. مصداق آن را هم می‌توان به بی‌رمقی تشکل‌ها و جریان‌های سیاسی در ماه‌های اخیر دانست. اگر تاکنون دو جریان سیاسی اصلاح‌طلبان و اصولگرایان در کشور دارای بیشترین تاثیرگذاری در فضای سیاسی کشور بودند، اکنون دیگر آن قدرت تاثیرگذاری در تصمیمات سیاسی را ندارند. اصلاح‌طلبان به خاطر عملکرد نه چندان مناسب دولت مورد حمایت این جریان و ناکارآمدی لیست امید، انتقادات زیادی را متوجه خود می بیند. در مقابل اصولگرایان نیز به واسطه نداشتن بدنه و سرمایه اجتماعی در جامعه، خیلی بعید به نظر می‌رسد بتواند در نبود اصلاح‌طلبان مشارکت سیاسی در کشور را بالا ببرند.
استراتژی و برنامه اصلاح‌طلبان در انتخابات پیش‌رو همچنان در هاله‌ای از ابهام و اما و اگر قرار دارد. برخی از آنها معتقدند در انتخابات مشروط هستند و در مقابل این ایده، مخالفان آن معتقدند ضرر مشارکت محدود خیلی کمتر از عدم مشارکت است. با این حال اصلاح‌طلبان هنوز به یک برنامه جامع و جمع‌بندی کلی در رابطه با انتخابات نرسیده‌اند. این در حالی است که نخبگان فکری و فعالان سیاسی اصلاح‌طلبان تا به حال موفق نشده‌اند یک استراتژی مشخص برای عبور از این وضعیت کسل‌کننده و شکستن این سکوت سنگین مشخص کنند.
روزنامه ایران صفحه نخست امروز خود را به نشست خبری علی ربیعی، سخنگوی دولت، عراقچی معاون وزیر خارجه و کمالوندی، سخنگوی سازمان انرژی اتمی، اختصاص داده و در تیتر یک خود نوشته است: «گام دوم، داخل برجام» روزنامه ایران در ادامه توضیح داده است: عراقچی در آغاز نشست روند کاهش تعهدات ایران را برای حفظ برجام خواند و گفت: هرچند ممکن است این فرایند درنهایت به خروج ایران از برجام منتهی شود، اما حرکت ما به گونه‌ای است که در مهلت ۶۰ روزه فرصتی برای مذاکره و دیپلماسی فراهم شود.
او درعین حال با اشاره به رفت و آمدها و مذاکرات، با اشاره به اینکه این رفت و آمدها نباید نمایشی باشد، گفت: اینکه طرف‌های اروپایی تلاش می‌کنند خوب است و امیدواریم راه حل‌هایی پیدا شود و این روند واقع بینانه است، از این رو رفت و آمدها بین ما جریان دارد و ان‌شاءالله به نتایجی برسیم، در غیر این صورت بعد از ۶۰ روز گام سوم را هم برمی‌داریم.
او برجام را سند مهم بین‌المللی دانست که طی آن ایران به عنوان یک قدرت هسته‌ای با شمول غنی‌سازی به رسمیت شناخته شد و اضافه کرد: ما خواهان ادامه برجام هستیم، اما باید خواسته‌های ما نیز محقق شود، اگر اروپایی‌ها نتوانند خواسته‌های ما را محقق کنند، این روند یعنی کاهش تعهدات ایران ادامه می‌یابد.
معاون وزیر خارجه، مراجعه امریکا به شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بابت نقض برجام از سوی ایران را یک طنز توصیف کرد و گفت: البته هر عضوی می‌تواند هر زمان که می‌خواهد، درخواست جلسه کند، اما دیگر اعضا مانند روسیه و چین با این خواست امریکا همراهی نخواهند کرد و در این مرحله نیز انزوای دیگری برای امریکا رقم خواهد خورد.
عراقچی، ارائه شکایت به شورای حکام بابت نقض برجام از سوی اروپا و امریکا را، از جمله حقوق ایران مطابق بندهای ۲۶ و ۳۶ برجام دانست و اضافه کرد: تا این مرحله نیز مسیر گفت‌وگو و دیپلماسی باز است، اما مهم این است که راه حل‌هایی اندیشیده شود تا مسأله فروش نفت و گرفتن پول آن برای ایران میسر و موانع تبادلات بانکی نیز رفع شود.
او اضافه کرد که اگر اروپا از طریق اینستکس انتظارات ایران را برآورده می‌کرد، امروز ما اینجا نبودیم، بویژه فروش و بازگشت درآمدهای نفتی اروپایی‌ها نتوانستند کاری بکند. در ادامه بهروز کمالوندی نیز در این نشست، با بیان اینکه(یکشنبه ۱۶ تیرماه) مهلت ۶۰ روزه ایران به طرف‌های اروپایی پایان یافته است، از برداشته شدن گام دوم کاهش تعهدات، مطابق دستور رئیس جمهوری و رئیس شورای عالی امنیت ملی خبر داد. همچنین علی ربیعی، سخنگوی دولت هم با بیان اینکه رسانه‌ها و افکار عمومی دنیا به نحوی نگران رفتار امریکا در قبال برجام هستند، دیدگاه دوگانه موجود در کشور درباره برجام را تشریح کرد و گفت: از ابتدای برجام دو طیف وجود داشتند که یکی می‌گفت بی جهت وارد مذاکره شدید، برجام فایده‌ای نداشت و الان هم معتقدند برجام نباید باشد، عده‌ای دیگر هم می‌گفتند که باید تحت هر شرایطی در برجام بمانیم.
روزنامه کیهان در صفحه نخست امروز خود با اشاره به پایان اولتیماتوم ۶۰ روزه به اروپا و اظهارت عراقچی پیرامون افزایش غنی سازی در تیتر یک خود نوشته است: «کاهش میلی‌متری تعهدات، پاسخ لگد اروپا به جنازه برجام نیست» روزنامه کیهان در ادامه توضیح داده است: برجام از اولین روز اجرا- دی ۹۴- در دولت اوباما به‌صورت فاحش نقض شد. نقض فاحش برجام در دولت ترامپ نیز ادامه یافت و در نهایت با خروج آمریکا از توافق هسته‌ای- ۱۸ اردیبهشت ۹۷- مرگ برجام رسما اعلام شد.
در آن برهه دولت آقای روحانی واکنش متقابلی به عهدشکنی آمریکا انجام نداد و دولتمردان اعلام کردند که به اروپا فرصت می‌دهیم تا به احقاق حقوق برجامی ایران اقدام کند. یک‌سال از خروج آمریکا از برجام گذشت. اروپایی‌ها در این مدت همزمان با وعده‌های سرِخرمنِ برجامی- اس‌پی‌وی، اینستکس و...- درباره توان موشکی و قدرت منطقه‌ای ایران با آمریکا هم صدا شده و اظهارات گستاخانه‌ای را اعلام کردند. روزها گذشت و دولت در سالگرد خروج آمریکا از برجام، در واکنشی دیر هنگام به بی‌عملی طرف مقابل- با حداقل ۱۲ ماه تاخیر- ضرب‌الاجل ۶۰ روزهای را اعلام کرد. اقدامی حداقلی که البته طرف مقابل را غافلگیر کرد. غافلگیری طرف مقابل از این جهت بود که- با توجه به رفتار برجامی دولت- مطمئن بودند که دولت آقای روحانی به هیچ عنوان کوچک‌ترین واکنشی به عهدشکنی‌ها نشان نمی‌دهد.اما در نهایت، اروپا در مدت زمان ضرب‌الاجل ۶۰ روزه نیز به هیچ عنوان به تعهدات برجامی خود عمل نکرد. ظریف صراحتا اعلام کرد که اروپا ۱۱ تعهد برجامی در قبال ایران دارد که در هیچ کدام از آنها اینستکس وجود ندارد.اروپا متعهد بود که در برجام ضمن لغو تحریم نفتی ایران و خرید نفت و پرداخت نقدی آن، مبادلات بانکی را نیز فراهم کرده و کالاهای تحریمی را نیز با ایران مبادله کند. اما به هیچ عنوان به تعهدات خود عمل نکرد. در حقیقت اروپا نیز سال گذشته پس از خروج آمریکا از برجام، رسما از این توافق خارج شد. دولت آقای روحانی پس از ۱۴ ماه از مرگ قطعی برجام، با پایان ضرب‌الاجل ۶۰ روزه، صرفا با اعلام غنی‌سازی بالای ۳/۶۷ و مدت زمان ۶۰ روزه گام دوم، کاهش میلی متری تعهدات را کلید زد.این در حالی است که به دلیل خروج رسمی آمریکا از برجام و در ادامه خروج اروپا از توافق هسته‌ای، دلیلی برای ماندن ایران در برجام وجود ندارد و پاسخ لگد اروپا به جنازه برجام، خروج رسمی ایران از توافق هسته‌ای است.اروپایی که با سپری شدن ۴ سال از امضای برجام و همچنین ۱۴ماه از خروج آمریکا از برجام و همچنین اولتیماتوم ۶۰ روزه تعهدات خود را انجام نداده، در ۶۰ روزهای بعدی نیز اقدامی نخواهد کرد و این ضرب‌الاجل‌های تکراری صرفا بازی در پازل وقت‌کشی اروپا و شرطی‌سازی مردم و گره زدن اقتصاد به مواردی است که اختیار آن از دست خودمان خارج است.
روزنامه دنیای اقتصاد صفحه نخست امروز خود را به آمار نقدینگی در سال اخیر اختصاص داده و در تیتر یک خود نوشته است: «ایستگاه آخر نقدینگی ۹۷» روزنامه دنیای اقتصاد در ادامه توضیح داده است: نقدینگی در سال ۹۷ از ایستگاه ۱۸۸۰ هزار میلیارد تومانی گذشت. آمارهای به‌روزشده بانک مرکزی حاکی از این است که رشد نقدینگی در سال گذشته نسبت به سال ۹۶، با یک درصد افزایش به ۱/ ۲۳ درصد رسیده است. رصد بخش دارایی‌های ترازنامه بانک مرکزی نشان می‌دهد که رشد بدهی‌های دولت به این بانک، نقش اصلی را در تحریک نقدینگی بازی کرده است. البته بخشی از رشد بدهی دولت به بانک مرکزی، ناشی از انتقال بدهی‌های بانک‌ها به بانک مرکزی بوده است که میزان این انتقال معادل ۳۴ هزار میلیارد تومان است. اما با کسر این مقدار نیز همچنان بدهی دولت به بانک مرکزی قابل‌توجه و در حدود ۳۹ هزار میلیارد تومان است؛ عددی که بیش از ۴۰ درصد رشد را نسبت به سال ۹۶ نشان می‌دهد. همچنین با اینکه بخش قابل‌توجهی از بدهی بانک‌ها به بانک مرکزی حذف شده، با این حال میزان بدهی بانک‌ها در سطح ۲/ ۱۳۸ هزار میلیارد تومانی ثبت شده است. نکته جالب توجه دیگر اینکه بین دو جزء کلی نقدینگی، یعنی پول و شبه‌پول، جزء اول روند بی‌سابقه‌ای را در سال گذشته طی کرده است. حجم پول در سال ۹۷ معادل ۵/ ۴۶ درصد رشد کرده تا بالاترین رشد در طول حداقل ۱۰ سال اخیر ثبت شود. این رشد باعث شده تا سهم پول در نقدینگی به بالای ۱۵ درصد برسد و ضریب سیالیت نقدینگی را افزایش دهد.
نظر شما