به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان دهاقان، نام ایران در طلیعه تاریخ بشر می‌درخشد. این سرزمین پیشینه‌ای به قدمت حضور بشر در کره خاک دارد و تارک آن نامور به حضور بزرگانی است که هر یک سهمی بسزا در تاریخ، فرهنگ، هنر، ادب و سیاست جهان داشته‌اند.
فلات ایران که وسعتش در قرون و ازمنه دستخوش دگرگونی بسیار شده است در سینه خود مناطقی دارد که چونان صندوقچه‌های زر، میراث‌دار تمدن کهن ایران هستند.
در کانون فلات ایران استان اصفهان قرار دارد که در طول هزاره‌ها محل گذر اقوام و مذاهب مختلف بوده است و تمدنی سترگ و بی‌مانند را در کالبد فرهنگی و جغرافیایی خود پرورده است.
شهرهای این استان نیز هر یک به نوع خود در تاریخ فرهنگ و هنر و سیاست ایران نقش‌آفرینی کرده‌اند و منشأ تحولات بسیاری بوده‌اند. از جمله این شهرها، دهاقان است که در جنوب این استان واقع شده و پیشینه‌ای درخشان دارد.
وقتی تاریخ دهاقان را ورق بزنیم نام "ضرغام لشکر" رییس ایل عثمانوند در دوران قاجار خودنمایی می‌کند. او و افراد ایل تحت امرش در مقابل روس‌های متجاوز ایستادگی و با جنگ‌های دلاورانه ضربات سختی بر آنان وارد کردند. او وقتی وارد دهاقان می شود به فکر رساندن آب از مناطق غربی و شرقی رودخانه شور به باغستان‌های حسین‌آباد می‌افتد برای این منظور پل جدیدی را طراحی می‌کند.
این پل تاریخی به عنوان دومین پل آب‌بر، بعد از پل جویی اصفهان در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. وجه تمایز این پل با دیگر پل‌ها این است که بر روی آن به جای تردد افراد، جوی آبی وجود دارد که آب را از سمت شرق رودخانه به غرب آن منتقل می‌کند. این پل در ابتدای جاده دهاقان به سمت پوده در کنار مزرعه حسین آباد واقع شده و در سال۱۳۹۶ به همت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان دهاقان به ثبت ملی رسیده است.
این پل شکلی شبیه سطل و دهانه‌ای ضربی و نیم‌دایره دارد. مصالح ابتدایی به کار رفته در آن سنگ، گل و ساروج است که در بازسازی اخیر از شن و سیمان نیز استفاده شده است.
نظر شما