صادق صیدبیگی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: اگر شهر و روستا را یک پدیده جغرافیایی بدانیم باید گفت که نادیده گرفتن این علم میتواند بهترین، جذابترین و اقتصادیترین طرحهای شهری را با شکست مواجه کند، زیرا هیچ علمی به اندازه علم جغرافیا نمیتواند شهر و موقعیت آن را در برابر نیروها و مخاطرات طبیعی تحلیل کند و تصمیمات سنجیدهای پیش روی مدیران قرار دهد.
وی افزود: متاسفانه با توجه به تاکید بیشتر به جنبههای اقتصادی شهر، مسائل جغرافیایی به حاشیه رانده شده و عملا نادیده گرفته می شود، در ساخت و سازهای جدید برای شهرها باید میان"در جا سازی "و "نو جا سازی" مقایسه جغرافیایی انجام شود تا بهترین گزینه برگزیده شود بدون شک این کار ارزشمند سرمایههای اختصاص یافته (دولتی، مردم و ....) را تباه نخواهد کرد.
این کارشناس برنامهریزی شهری متغیرهای جایابیهای سیل خیزی، رانش زمین، گسل و زلزله خیزی و ... را از الزامات مورد بررسی در این علم دانست و خاطرنشان کرد: استقرار شهرها در موقعیت مکانی مناسب، تابع اصول و قواعد خاصی است که در صورت رعایت شدن به موفقیت و کارآیی عملکردی در همان مکان مشخص، خواهد انجامید که البته این امر کمکی برای رفع مشکلات اجتماعی، اقتصادی و محیطی شهرهای بزرگ بوده است.
صید بیگی تاکید کرد: هدف از این مکانیابیها، تعیین جایگاه مکانی مناسب و حفاظت شهرها در مقابل خطرهای احتمالی همچون سیل، زلزله، طوفان و عوامل غیر طبیعی است، بنابراین مطالعات مکانیابی شهرهای ایران، بیانگر نگرشی نسبتاً ساده انگارانه در مکانیابی شهرها است به نحوی که روشهای استفاده شده در آن انطباق چندانی با روشهای علمی متعارف مکانیابی ندارد.
وی افزود: مکانیابی شهرها بایستی بر پایه مهندسی کلان جغرافیایی و مطالعه دقیق شرایط طبیعی و اقلیمی، متغیرهای سیل خیزی، رانش زمین، گسل و زلزله خیزی و اولویت بندی معیارها و اهداف مناسب برای این جایابیهای علمی بررسی شود.
نظر شما