فضل الله صلواتی با اشاره به دیپلماسی دولت برای مقابله با تحریمهای ظالمانه آمریکا علیه کشورمان به خبرنگار ایمنا گفت: به نظر می رسد دولت روحانی در حوزه سیاست خارجی از اتاق فکر بسیار قدرتمندی برخوردار است که در آن افراد صاحب نظر و متخصص گردهم آمده و به این نتیجه رسیده اند که لازم است در مقطع کنونی نوعی سیاست دوسویه را در قبال ایالات متحده آمریکا در پیش بگیرند تا این کشور نتواند به اهداف خود در زمینه به صفر رساندن درآمدهای نفتی ایران دست یابد.
وی افزود: بر این اساس شاهد هستیم که از یکسو محمد جوادظریف، وزیر امور خارجه کشورمان راهی نیویورک می شود و ضمن مصاحبه با رسانه های مختلف آمریکایی از جمله فاکس نیوز به نوعی این پیام را برای مقامات آمریکایی ارسال می کند که ایران اهل منطق و تعامل است و به عنوان نمونه حاضر است بر سر مبادله زندانیان گفت‌و گو و مذاکره کند.
صلواتی خاطر نشان کرد: جنبه دیگر دیپلماسی دولت دوازدهم نشان دادن چنگ و دندان به دشمن و به عبارت دیگر « دیپلماسی فشار و تهدید» است؛ به این ترتیب که اگر مقامات آمریکایی سر عقل نیایند و بخواهند همچنان فشارها بر ایران را افزایش دهند، جمهوری اسلامی ایران به سمت اتحاد با کره شمالی پیش می رود که دارای بمب هسته ای و موشکهای دوربرد است و همچنین روابط خود را با روسیه و چین که رقبای آمریکا هستند، تقویت خواهد کرد.
هدف ظریف به راه انداختن جنگ تبلیغاتی است
این فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: بنابراین هدف محمد جواد ظریف از اعلام زودهنگام برنامه سفرش به کره شمالی، به راه انداختن یک جنگ تبلیغاتی و ایجاد ترس و وحشت در دل آمریکا و اسراییل است تا آنها بدانند چنانکه حلقه فشارها به دور ایران را تنگ تر کنند، چه عواقب احتمالی در انتظارشان خواهد بود.
صلواتی تأکید کرد: در مجموع به نظر من سیاست خارجی دولت ایران در مقابل فشارهای سرسختانه آمریکا بسیار هوشمندانه، خوب و فعالانه بوده و ادامه این مسیر می تواند به موفقیت ایران و شکست سیاستهای آمریکا منجر شود.
این فعال سیاسی اصلاح طلب افزود: متأسفانه در مقطع کنونی دولت ایران تا حد زیادی به درآمدهای نفتی وابستگی دارد، بنابراین اگر آمریکا موفق شود صادرات نفت کشور را به صفر برساند، دولت از نظر منابع درآمدی با مشکلات جدی مواجه می شود، از این رو لازم است دستگاه دیپلماسی کشور از همه امکانات موجود استفاده کند تا ایالات متحده در رسیدن به اهداف خود ناکام بماند.
نظر شما