به گزارش خبرنگار ایمنا، حاشیه ای کردن نقش زنان در حالی است که بسیاری از جنبش های مهم اجتماعی و سیاسی در نقاط مختلف جهان اساساً با رهبری و هدایت برخی زنان شاخص شکل گرفته، پیش رفته و حتی به تحولی عظیم در جامعه محل رخ دادن آن انجامیده است.
بر این اساس خبرگزاری ایمنا می‌کوشد در سلسله گزارش‌هایی به معرفی برخی از این زنان تاثیرگذار بپردازد و نگاهی به حرکت های جسورانه این نخبگان مؤنث داشته باشد تا الهام بخش اعتماد به زنان در بین خود آنها و نیز از سوی کسانی باشد که هنوز به توانایی های بانوان با تردید می نگرند.
زندگی و تحصیلات
ماریا دلوردس پینتاسگلو در ۲۲ سپتامبر سال ۱۹۳۰ در خانواده ای از طبقه متوسط در ""vendas novas پرتغال به دنیا آمد. پدرش که فارغ اتحصیل مقطع کارشناسی صنایع بود در صنعت ریسندگی فعالیت می کرد مادرش هم یکی از بومیان پرتغال بود.
پدر ماریا در سال ۱۹۳۷ میلادی خانواده اش را ترک کرد. ماریا همیشه مراقب بود تا هیچ کس متوجه این موضوع نشود و همین امر باعث شد تا روابط اجتماعی خوبی با دوستانش در مدرسه نداشته باشد، اما در مدرسه برای تحقق آرزوهایش سخت تلاش می کرد.
ماریا در سیزده سالگی وارد جنبش نظامی تازه تاسیس سالازار در لیسبون پرتغال شد و در کمیسیون ادیان کاتولیک آن فعالیت می کرد. وی پس از دریافت مدرک کارشناسی مهندسی شیمی صنعتی رهبری کمیسیون کاتولیک ها جنبش نظامی سالازار در پرتغال را بر عهده گرفت.
حضور در هیئت ملی انرژی هسته ای
ماریا در سال ۱۹۵۳ مدرک دکتری مهندسی شیمی صنعتی را از دانشگاهی معتبر به نام instituto Superior Técnico در لیتوانی دریافت کرد و به هیئت ملی انرژی هسته ای در پرتغال رفت. وی ایده برگزاری یک کنگره بزرگ را در پرتغال مطرح کرد و همین ایده باعث شد تا از ابتدای حضورش در این هیئت مورد توجه روسا و اعضای اصلی قرار گیرد.
ماریا تا سال ۱۹۵۴ میلادی به عنوان مهندس ارشد بخش مطالعات و پروژه های هیئت ملی انرژی هسته ای فعالیت کرد و از سپتامبر سال مذکور فعالیت هایش را در سمت مدیریت این هیئت ادامه داد. فعالیت های سیاسی او در هیئت ملی انرژی هسته ای پرتغال باعث شد تا برخی اعضای این هیئت به او بدگمان شوند و علیه او دسیسه کنند. این دسیسه ها و توطئه ها در اکتبر سال ۱۹۶۰ میلادی به ثمر نشست و هیئت ملی انرژی هسته ای پرتغال با اخراج او از این سمت موافقت کرد.
ریاست گروه زنان
ماریا روابط قوی با کلیسای کاتولیک رومی پرتغال داشت و از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۶ به عنوان رییس گروه زنان دانشگاه کاتولیک پرتغال فعالیت کرد. وی در سال ۱۹۵۶ رییس جنبش بین المللی دانشجویان کاتولیک شد و در سال ۱۹۶۱ میلادی جنبش مردمی کاتولیک را تاسیس کرد.
وی تا سال ۱۹۶۵ میلادی معاون ارشد بین المللی یک جنبش مردمی کاتولیک با نام "Grail" بود که چندین بار توسط پاپ واتیکان مورد تقدیر قرار گرفت و همین امر موجب توجه مردم به فعالیت های او در سمتش شد.
ورود به عرصه سیاست
ماریا در سال ۱۹۶۹ میلادی در دولت پرتغال مشغول کار شد و پس از چند ماه فعالیت به سمت معاونت توسعه و تغییر اجتماعی وزارت رفاه اجتماعی رسید. در سال ۱۹۷۰ میلادی ماریا به سرکشی از گروه های کار زنان در پرتغال پرداخت و همین امر باعث شد تا ارتباطش با مردم نزدیکتر شود.
وی در نوامبر سال ۱۹۷۴ توسط رییس جمهور به عنوان وزیر امور خارجه برای رفاه اجتماعی در نخستین دولت موقت پس از انقلاب پرتغال منصوب شد و در اوایل سال ۱۹۷۵ به وزارت امور اجتماعی رفت. ماریا در سال ۱۹۷۵ اولین سفیر پرتغال در سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد در یونسکو شد.
نخست وزیری
ماریا در سال ۱۹۷۹ میلادی توسط ژنرال "آنتونی رامالهو" به نخست وزیری پرتغال رسید و تا سه سال بعد از این انتصاب در این مقام فعالیت کرد و البته در پایان زمان نخست وزیری اش توطئه هایی باعث شد تا برای چند روز در حبس باشد، اما پس از آن بی گناهی اش ثابت شد و به آغوش خانواده خود بازگشت. خانم دلوردس در ۱۰ ژوئیه ۲۰۰۴ درگذشت. تا کنون در تاریخ پرتغال او تنها زنی است که نخست وزیر شده است.
تنظیم و گردآوری: سپهر زارع- خبرنگار ایمنا
نظر شما