به گزارش خبرنگار ایمنا، پیکر جمشید مشایخی امروز در حالی بر روی دستان دوستدارنش تشییع شد که همچون یک تابلوی نقاشی ماندگار، برای همیشه حاضر و زنده خواهد بود.
شاید واژه ی "ظرافت" شایسته ترین واژه ای باشد که بتوان برای بازی های مشایخی به کار برد. جمشید مشایخی همچون آرایه ای بود برای فیلم های شاعرانه ی علی حاتمی؛ صحنه هایی که "رضا خوشنویس" در هزار دستان، مرکب های اضافی قلم را با ظرافت بر روی انگشتانش می کشید، خود یک قاب ماندگار است؛ یا لحظه ی تبسم "کمال الملک" هنگامی که بر روی دیوار کاخ گلستان، منظره ی بیرون را کشید تا بلکه بتواند از حصار کاخ رها شود.
سرانجام "اسماعیل شلبیِ یک‌بوس کوچولو" بوسه ای از مرگ بر روی گونه اش نشست و امروز برای همیشه از حصار هایی که به دورش بود رها شد و در کاخ گلستان رویایی اش آرام گرفت.
به قول دیالوگ خودش در فیلم کمال الملک "وقتی روح نقاش در اثر حبس شود،اثر جان می گیرد" ؛ حالا هم اگرچه پیرمرد مهربان متبسم سینما رفته، اما روحش در تمامی نقش هایش جان دارد و نفس می کشد.
نظر شما