به گزارش خبرنگار ایمنا، فوتبال در دنیا به عنوان پرطرفدارترین رشته بین تمامی رشته‌های ورزشی شناخته شده است که نگاه ویژه مسئولان و مردم هر کشوری را به دنبال دارد؛ در کشورهای پیشرفته بها دادن به دیگر رشته‌های ورزشی به اندازه فوتبال اهمیت دارد و همین مسئله موجب شده است که سایر رشته‌های ورزشی به غیر از فوتبال در کشورهایی همچون چین، آمریکا، ژاپن و آلمان از رشد خوبی برخوردار باشد و این کشورها توانسته‌اند در رقابت‌های جهانی ورزشی مثل المپیک بیشترین مدال‌ها را به خودشان اختصاص دهند.
در ایران مسئله‌ای متفاوت در جریان است و پاداش‌ها و حمایت‌های لحظه‌ای تنها برای فوتبالیست‌های ملی‌پوش و تیم ملی فوتبال است؛ در اینکه باید از تیم ملی فوتبال حمایت شود، شکی وجود ندارد؛ مسئله مهمی که باید در نظر گرفته شود تبعیض بین فوتبال و دیگر رشته‌های ورزشی است.
نمونه بارز این تفاوت‌ها زمانی است که ملی‌پوشان فوتبال توانستند در جام ملت‌های آسیا عملکرد خیره‌کننده‌ای از خود نشان دهند و با کسب سه پیروزی با اقتدار به مراحل بعدی صعود کنند؛ پس از صعود تیم ملی به مرحله بعدی پاداش این ورزشکاران قبل از آن‌که عرق پیشانی آن‌ها خشک شود، پرداخت شد. محمدرضا داورزنی، معاون وزیر ورزش و جوانان پیش از مسابقه ایران و امارات با چمدان‌هایی پر از یورو راهی امارات شد و با وجود مشکلاتی که در بدو ورود به این کشور پیداکرده بود، توانست پاداش ملی‌پوشان بعد از بازی با عراق را به دستشان برساند.
مبلغ ۴۵۰ هزار یورو معادل ۶۰۰ هزار دلار با پیگیری‌های وزارت ورزش و جوانان و دستور مستقیم اسحاق جهانگیری، معاون اول رییس جمهور به تیم ملی فوتبال ایران اختصاص پیدا کرد. داورزنی در امارات این‌گونه سخن گفت" امشب در امارات هستیم تا مطابق وعده‌ای که داده بودیم پاداش صعود تیم ملی از مرحله نخست را که با پیگیری‌های آقای سلطانی‌فر، وزیر ورزش و موافقت آقای جهانگیری معاون اول محترم رییس جمهور آماده شد در اختیار سرپرست تیم قرار دهیم و امیدوارم شاهد ادامه روند موفقیت‌های تیم ایران باشیم". اینکه فوتبالیست‌های تیم ملی به‌موقع پاداش‌هایشان را دریافت کنند حقشان است و باید به وزارت ورزش و جوانان تبریک گفت، اما چرا همین مدیریت و خوش‌قولی‌ها برای دیگر رشته‌ای ورزشی وجود ندارد؟
در سال ۹۷ یکی از بزرگ‌ترین رویدادهای ورزشی آسیا جام ملت‌های فوتبال این قاره کهن بود؛ در همین سال مسابقات آسیایی و پاراآسیایی جاکارتا نیز برگزار شد که این رخداد یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین تورنمنت‌های ورزشی آسیا به حساب می‌آید اما متأسفانه پس از گذشت ۹ ماه هنوز پاداش این ورزشکاران که مدال‌های رنگارنگی را برای کشور ایران به دست آورده‌اند، پرداخت نشده است.
داورزنی در این رابطه می‌گوید"پاداش‌های معوقه ورزشکاران پس از جنگ اقتصادی پرداخت خواهد شد". که این نقل‌قول نشان می‌دهد چه میزان تفاوت بین فوتبال و دیگر رشته‌های ورزشی وجود دارد. فرض بر اینکه بسیاری از رشته‌های ورزشی هواداران کمتری به نسبت فوتبال دارند، صحیح است اما همین ورزشکاران هستند که در میادین مختلف ورزشی برای این کشور افتخارآفرینی می‌کنند. این نقل صحبت داورزنی باعث شد که اکثر ملی‌پوشان دیگر رشته‌های ورزشی با انتشار پست‌های اینستاگرامی و مصاحبه‌های مختلف، اعتراض خود را به این تبعیض‌ها نشان دهند.
اگر بخواهیم تفاوت‌ها را از نگاه کشوری به استانی و اصفهان محدودتر کنیم، به نام‌های باشگاه‌هایی مثل سپاهان و ذوب‌آهن می‌رسیم. باشگاه ذوب‌آهن در سال جاری در رشته‌های مختلفی مثل فوتبال، هندبال و بسکتبال آقایان، هندبال، فوتبال و والیبال بانوان تیم‌داری کرده است و هر کدام از این تیم‌ها توانسته‌اند رتبه‌های مختلفی را کسب کنند. تیم والیبال بانوان ذوب‌آهن در همین سال توانست برای نخستین‌بار به قهرمانی لیگ برتر دست پیدا کند و جواز حضور در جام باشگاه‌های آسیا را بگیرد. در همین حال از سوی باشگاه ذوب‌آهن اعلام شد به علت کمبود بودجه نمی‌توانند این تیم را به رقابت‌های آسیایی اعزام کنند؛ شاید دیگر چنین فرصتی برای بانوان بلندقامت و باشگاه ذوب‌آهن پیش نیاید، چرا که کم‌توجهی به دیگر رشته‌های ورزشی باعث کم شدن انگیزه این ورزشکاران می‌شود.
اینکه برای هر باشگاه ورزشی یک اولویت برای تیم‌داری وجود دارد شکی نیست اما قهرمانی در یک‌رشته ورزشی کار بزرگی است که کم از قهرمانی در لیگ برتر فوتبال هم ندارد. امید است در آینده کارخانه ذوب‌آهن نگاه ویژه‌تری را به این باشگاه داشته باشد تا دیگر رشته‌ها در صورت قهرمانی بتوانند به رقابت‌های جهانی و آسیایی اعزام شوند.
نظر شما