به گزارش خبرنگار ایمنا، حاشیه ای کردن نقش زنان در حالی است که بسیاری از جنبش های مهم اجتماعی و سیاسی در نقاط مختلف جهان اساساً با رهبری و هدایت برخی زنان شاخص شکل گرفته، پیش رفته و حتی به تحولی عظیم در جامعه محل رخ دادن آن انجامیده است.
بر این اساس، خبرگزاری ایمنامی‌کوشد در سلسله گزارش هایی به معرفی برخی از این زنان تاثیر گزار بپردازد و نگاهی به حرکت های جسورانه این نخبگان مؤنث داشته باشد تا الهام بخش اعتماد به زنان در بین خود آنها و نیز از سوی کسانی باشد که هنوز به توانایی های بانوان با تردید می نگرند.
خانواده و تحصیلات
"گلوریا ماکاپاگال آرویو"، فرزند دیوسدادو ماکاپاگال و اوانجلینا ماکاپاگال است و در ۵ آوریل سال ۱۹۴۷ میلادی در شهر سان خوان فیلیپین در یک خانواده متوسط به دنیا آمد. وی سال های ابتدایی زندگی‌اش را با برادر و خواهر ناتنی‌اش در جزیره پامپانگا فیلیپین گذراند و وقتی برادر جدید ناتنی اش به دنیا آمد، گلوریای چهار ساله ترجیح داد تا ادامه زندگی اش را در شهر ایلیگان جنوب فیلیپین در کنار مادربزرگش سپری کند.
یکی از مشکلاتی که در چهار سالگی برای گلوریا به وجود آمد، کمبود محبت در خانواده و سرخوردگی اجتماعی بود که سبب شد بخواهد ادامه زندگی اش را در کنار مادر بزرگ پدری اش بگذراند. وی از چهار تا ۱۱ سالگی در جزیره مذکور در کنار مادربزرگش زندگی کرد و در نیمه دوم ۱۱ سالگی به نزد خانواده خود در شهر میندانائو بازگشت.
گلوریا در دوران زندگی در کنار مادربزرگش زبان های مختلفی همچون اسپانیایی، تالاگوگ و انگلیسی را آموخت و به برخی از زبان های محلی فیلیپینی همچون کاپامپانگان، ایلکانو و سبوانو مسلط شد.
بیشتر بخوانید در:
فرناندز؛ همسر یک رییس جمهور که رییس جمهور شد
"کیم مان دئوک" بزرگ زن تاجر جزیره ججو
کریستین لاگارد؛ بانوی قدرتمند با سمت‌های بین المللی
زندگی گلوریای ۱۴ ساله پس از انتخاب پدرش به عنوان ریاست‌جمهوری فیلیپین در سال ۱۹۶۱ دگرگون شد؛ وی پس از رییس جمهور شدن پدرش به همراه خانواده در کاخ مالاکانانگ زندگی کرد و در سن ۱۸ سالگی برای تحصیل در رشته اقتصاد به آمریکا رفت و در دانشگاه همکلاسی بیل کلینتون شد. هر دو آنها بعدا رییس جمهور شدند، اما آغاز دوره ریاست جمهوری گلوریا با پایان دوره ریاست جمهوری بیل کلینتون در ایالات متحده آمریکا همزمان بود.
ازدواج و تفریحات
گلوریا از نوجوانی عاشق یکی از پسر عموهای خود به نام خوزه میگل آرویو بود و پس از پایان تحصیلاتش در ایالات متحده به فیلیپین بازگشت و با او ازدواج کرد و تحصیلاتش را در فیلیپین ادامه داد و در سال ۱۹۷۶ میلادی فارغ التحصیل مقطع کارشناسی ارشد رشته اقتصاد از دانشگاه آتنو دی مانیل فیلیپین شد.
وی پس از اخذ مدرک کارشناسی ارشد یک سال از تحصیلاتش فاصله گرفت و پس از آن وارد مقطع دکترای علوم اقتصادی شد و در سال ۱۹۸۵ مدرک دکتری علوم اقتصادی خود را از همان دانشگاه اخذ کرد. آرویو سه فرزند به نام های خوان میگل، اوانجلینا لوروس و دیوسدادو ایگناسیو خوزه ماریا دارد و در کتاب خاطرات خود، کتاب خواندن، رسیدگی به امور خانه و سوارکاری را از تفریحات اصلی خود معرفی کرده است.
نخستین پست دولتی
در سال ۱۹۸۷ میلادی زمان ریاست جمهوری دیکتاتور فیلیپین "فردیناند مارکوس" که جای پدر گلوریا در کاخ ریاست جمهوری را گرفته بود تمام شد و کرازون آکینو جایگزین وی در پست ریاست جمهوری این کشور شد. آکینو چند روز پس از پیروزی اش در انتخابات، گلوریا را به کاخ ریاست جمهوری فراخواند و او را عهده دار مسولیت نظارت بر صنایع نساجی کشور کرد.
شرکت در انتخابات مجلس
گلوریا آرویو در سال ۱۹۹۲ میلادی تصمیم گرفت تا در انتخابات مجلس سنا فیلیپین شرکت کند و بر اساس قانون انتخابات ۱۹۸۷ فیلیپین ۱۲ نفر اول برای یک دوره ۶ ساله و ۱۲ نفر بعدی برای یک دوره ۳ ساله انتخاب می‌شدند. آرویو در این انتخابات سیزدهم شد و سه سال بعد از این پیروزی در سال ۱۹۹۵میلادی مجدداً در انتخابات نمایندگی مجلس سنای این کشور شرکت کرد و این بار با اخذ بیش از ۱۶ میلیون رای رکورد بالاترین میزان اخذ رای در این انتخابات را شکست و به عنوان یک سناتور مردمی در مجلس سنای فیلیپین فعالیت کرد.
رسانه های فیلیپین از او به عنوان یک نماینده پرکار در عرصه اصلاح و ایجاد قوانین کشور یاد کرده اند و گلوریا در تصحیح ۵۵ قانون مختلف در فیلیپین شرکت داشته است که از جمله آنها می توان به "قانون ممنوعیت مزاحمت های جنسی"، "قانون حقوق مردم بومی" و "قانون توسعه صادرات" اشاره کرد.
معاون رییس جمهور
آرویو در سال ۱۹۹۸ میلادی قصد داشت تا در انتخابات ریاست جمهوری فیلپین شرکت کند، اما باتوجه به برگزاری انتخابات جداگانه برای گزینش معاون رییس جمهور و رییس جمهور، رییس دولت وقت و برخی از سران احزاب خواستار شرکت وی در انتخابات معاون رییس جمهوری شدند تا رقیب خوزه دی ونسیا در این انتخابات باشد.
او در این انتخابات با اخذ سیزده میلیون رای از مردم فیلپین به سمت معاون ریاست جمهوری رسید و همزمان با این پست عهده دار سمت وزارت توسعه و رفاه اجتماعی شد و این در حالی بود که رییسش یک هنرپیشه محبوب فیلیپینی به نام جوزف استرادا بود.
ریاست جمهوری و متهورترین تکنوکرات های جوان
با وجود اینکه «جوزف استرادا»، سیزدهمین رئیس جمهوری فیلیپین در سال های پایانی ریاست جمهوری توانسته بود زیرساخت های اقتصادی این کشور را بهبود بخشد، اما فساد و جنگ سیاسی در این کشور مانع ثبات بخشی به اقتصاد و در پیش گرفتن مسیر توسعه بود. فسادی که در نهایت گریبان وی را نیز گرفت و در ماه مه سال ۲۰۰۱، رئیس جمهوری پیشین فیلیپین به علت فساد دستگیر و از سمت ریاست جمهوری کنار گذاشته شد و «گلوریا ماکاپاگال آرویو» زمام امور را به عنوان دومین رییس جمهوری زن در این کشور به دست گرفت.
بیشتر بخوانید در:
مارگارت تاچر؛ بانوی آهنینِ جنجال برانگیز
آنگلامرکل؛ هم‌دوره دیوار برلین، «صدراعظم دنیای آزاد» شد
رولینگ؛ از مرز خودکشی تا چهارمین زن تاثیرگذار در تاریخ ادبیات جهان
روزنامه های فیلیپینی در توصیف کابینه آرویو از ترکیب «متهورترین تکنوکرات های جوان» استفاده کردند. آرویو در ابتدای مسیر ریاست جمهوری به مردم فیلیپین قول داد تا با استفاده از سیاست های اقتصادی بازار محور و ریشه کن کردن فساد در این کشور، تا سال ۲۰۲۰ فیلیپین را به یکی از ثروتمندترین کشورهای دنیا تبدیل کند. اگرچه چند سال ابتدایی ریاست جمهوری آرویو در فیلیپین به علت تشدید جنگ های سیاسی، دستاورد توسعه ای چشم گیری نداشت، اما رفته رفته اقتصاد فیلیپین به سمت بهبود حرکت کرد. در سه سال منتهی به دهه ابتدایی قرن بیست و یکم، برای نخستین بار پس از گذشت چهاردهه، رشد اقتصادی فیلیپین برای سه سال متوالی در محدوده بالاتر از ۵ درصد قرار گرفت.
گلوریا بعداز ۹ سال ریاست جمهوری، این کرسی را ترک کرد و کاندیدای کنگره ملی شد که از آنجا برنامه توسعه سیاسی واقتصادی کشورش را پیگیری کند و قدرت پارلمان را افزایش دهد.
تهیه و تنظیم: سپهر زارع – خبرنگار ایمنا
نظر شما