به گزارش خبرنگار ایمنا، گوئنر اوکر در سال ۲۰۱۳ به اصفهان سفر کرد و شهری را دید که رنگ به رنگ و طرح به طرح هنر در آن فریاد می زند. تصویر آسمان اصفهان را در ذهن خود حک کرد و چیزی طول نکشید که رنگ این آسمان را در اشعار شاعر به نام ایران، حافظ درآمیخت و کرنشی را با نام حافظ خلق کرد.
اینجا زیر سقف همان آسمان امروز _ پنجشنبه دوم اسفند_ «کرنش به حافظ» در موزه هنر های معاصر افتتاح شد.
محمد عیدی معاون فرهنگی شهردار اصفهان در آیین افتتاحیه نمایشگاه «کرنش به حافظ» اظهار کرد: امیدوارم این رویداد سر آغاز فصل نوینی برای ارتباط هنری شرق و غرب باشد.
وی افزود: از نظر پاره ای از تحلیل گرایان هر اثری زمانی هویت ادبی میابد که به طور خلاق و مداوم خوانده شود. از این منظر معنای اثر یا چهارچوب ارجاء از لحظه تاریخی تولید متن گسترش میابد و این دامنه گسترش در فرایندی زمانی و تاریخی میزان سرزندگی اثر را در موقعیت زمانی و جغرافیایی نشان می دهد و عیار علوی ان را تعیین می کند.
معاون فرهنگی شهردار اصفهان تصریح کرد: شاید بتوان گفت که این مخاطب است که زمینه حیات و تاثیر معنای متن را فراهم می سازد. با این قید که این قابلیت خواندن بستگی به ارزش وجودی متن دارد.ماجرای پایان ناپذیر سخن حافظ به معمای ادبی بدل شده است تا آنجا که در پهنه تاریخ و جغرافیایی به گستره زمین، ظریف اندیشان و صاحب نظران بسیاری به دولت همنشینی با وی مفتخرند و از کند و کاو کلامش مضمون ها برداشتند و از آن هنر ها می آفرینند. آلفرد لورد تنس، شاعر بزرگ انگلیسی، فیلسیوف تعالی گرای آمریکایی به نام امرسون و شاعر رومانتیک آلمانی به نام گوته از این افرادند.
عیدی تصریح کرد: از این رو است که امروز دیوان حافظ اسطوره متنی است که قابلیت فرا زمانی و فرا مکانی دارد و می تواند با روحیه تجربه گرا گونه اش با امروز و فردا ارتباط برقرار کند و کارکرد های معنوی اش را به همگان هدیه دهد. مکتبی ادبی نیست که متن حافظ را متنی پیشرو، فراگیر، بالنده و پویا نخواند. حافظ خلاقانه ظرف زمانی گذشته و حال و آینده را تبدیل به اکنونی بسیار فراخ و گشاده کرده است، تا آنجا که بشر امروزی زمانی که به متن حافظ مراجعه میکند خود را در حکیم او می یابد.
وی افزود: نمایشگاه «کرنش به حافظ» مرا وادار به کرنش به اوکر کرده است. چرا که مرا با مخاطبی عاشق رو به رو می کند که با شجاعت و خلاقیت منحصر به فردش، خوانشی جدید از حافظ را تداعی می کند. اوکر از منظری پساساختارگرایانه به زبان هنر تجسمی اش به گفت و گو با حافظ می نشیند. ارزش کار اوکر در چند نکته است که از این قرار است: نخست این که او کوشیده است با هنرمندی عاشق و فارسی زبان و البته مسلط به زبان آلمانی متن را بدون ترجمه های محلی و مخلوت فهم کند و افق فکری اش را به متنی چند معنا نزدیک کند. دوم اینکه اثر هنری خویش را بدون ابزار میانجی خلق کرده است تا فهم شهودی خویش را ناب تر بیان کند و سوم این امکان را برای ما ایجاد می کند تا ببینیم و بدانیم چگونه به صورتی هنرمندانه و همدلانه راهکاری برای آلام بشری می توان ساخت. طرحی نو برای گفت و گو با حافظ در انداخته است.
نظر شما