در واقع فرمول جدیدی برای سخنرانی‌ها و کل‌کل‌ها و ضایع‌کنی‌ها باب شد که از این قرار بود؛ "مردم گرسنه‌اند آن وقت..." و جای خالی را با هرچه دلشان خواست پر کردند. مثلا "مردم گرسنه‌اند آن وقت فلان بازیگر شلوارش را با کفشش سِت کرده" یا مثلا "مردم گرسنه‌اند آن وقت فلانی رفته توی تلویزیون غش غش خندیده" یا "مردمِ بدبخت گرسنه‌اند آن وقت فلانی این همه اختلاس کرده و نه تنها سهمی به ما نداده بلکه چیزی هم برای اختلاس ما باقی نگذاشته" بعد آن یکی در جواب گفته "مردمِ بی چاره گرسنه‌اند آن وقت این آمده به من گیر داده و علیه من سخنرانی کرده"دوباره همان اولی جواب داده که "چطور به جای تغییر در رفتارت، آمدی جواب من را می‌دهی آن هم در شرایطی که مردم نان ندارند که مثل گذشته فلافل را دونان بخورند"
شماره نوزدهم خطشه را اینجا بخوانید.
در ماه‌های گذشته در جامعه مردمسالار ما، باز هم "مردم" نقش اساسی در سخنرانی‌ها و بیانات دوستان تریبون‌دار ایفا کردند.
کد خبر 367622
نظر شما