سید محسن طباطبایی مزدآبادی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، با تاکید بر اینکه این درآمد تبلیغاتی به شکل‌های گوناگون از تبلیغات تلویزیونی گرفته تا روزنامه‌ها و آژانس‌های تبلیغاتی به دست می آید، اظهار کرد: عوارض تبلیغاتی فقط منحصر به شرکت‌هایی که در همان شهر واقع شده‌اند، نیست بلکه ممکن است مقر یک کمپانی خارج از آن شهر باشد اما فروش محصولات و تبلیغاتش در آن شهر انجام گیرد بنابراین باید عوارض تبلیغاتی بدهد.
مدرس دانشگاه تهران با اشاره به کسب درآمد از راه تبلیغات تجاری در دنیا، گفت: به عنوان مثال شهر فونیکس عوارض ۰.۵ درصدی برای همه تبلیغات تجاری دریافت می کند اما تهران هنوز با وجود مصوبه ای که در سال ۶۵ از وزارت کشور ابلاغ شده همچنان عوارضی برای تبلیغات تجاری از صدا و سیما و ... دریافت نمی کند.
وی افزود: در شهر کانزاس‌سیتی، کیوسک‌هایی در جای جای شهر تعبیه شده که اطلاعات محلی و نقشه‌های متعدد از جمله محل هتل‌ها، جاذبه‌های دیدنی، رستوران‌ها، مراکز خرید و ... را در اختیار مردم و گردشگران قرار می دهد. در واقع در این شهر تمامی کیوسک‌ها به عنوان یک وسیله تبلیغاتی عوارض پرداخت می کنند. مردم و صاحبان کسب و کار تبلیغات را روی بدنه کیوسک‌ها انجام می دهند و برای این کار عوارض پرداخت می کنند همین موضوع در مورد سایر فضاها مانند دیوارها و بیلبوردها نیز صادق است.
دبیر کل انجمن علمی اقتصاد شهری ایران تصریح کرد: در شهر فونیکس هر کسی هر نوع تبلیغات تجاری را انجام دهد، از طریق تلویزیون باشد یا تابلوهای تبلیغاتی، تبلیغ در فضای مجازی و حتی ارسال ایمیل، باید عوارض پرداخت کند نرخ این عوارض ۰.۵ درصد است و کاملا به شهرداری تعلق دارد و دولت هیچ مالیاتی بر تبلیغات ندارد.
تبلیغات تلویزیونی در راس انواع تبلیغات است
طباطبایی مزدآبادی خاطرنشان کرد: عوارض بر تبلیغات در واقع ناشی از حق انتشار در فضای شهری است و هرچه دامنه این تبلیغات گسترده تر و سرعت پخش آن بالاتر باشد قاعدتا عوارض آن بالاتر است، بنابراین تبلیغات تلویزیونی در راس انواع تبلیغات هستند.
وی گفت: در شهر فونیکس حتی سازمان‌ها و موسسات غیرانتفاعی که از مالیات معاف هستند عوارض تبلیغات را به شهرداری پرداخت می نمایند. در این شهر فقط تبلیغات سیاسی مثلا تبلیغات نامزدهای ریاست جمهوری و تبلیغات برای کالاهایی که صرفاٌ برای خارج از کشور است، معاف از عوارض هستند.
مدرس دانشگاه تهران ادامه داد: در بسیاری دیگر از شهرهای جهان نیز عوارض تبلیغاتی تمام و کمال دریافت می شود اما در شهرهای کشور ما صرفا به تبلیغات بیلبوردها و چندین روش دیگر محدود می شود و سهم این درآمدها از ردیف‌های درآمدی شهرهایی همچون تهران ناچیز است ، به نحوی که در بودجه نزدیک به ۲۰هزار میلیاردی کلانشهر تهران در سال ۹۷ ، فقط کمتر از ۱۰ میلیارد تومان درآمد از محل تبلیغات بوده است. به نظر می رسد برای ارتقا این ردیف درآمدی در تهران ابتدا باید به سراغ اصلاح قوانین و بروز رسانی آنها رفت.
درآمد سالانه صدا وسیما از محل تبلیغات ۴۰۰۰ میلیارد تومان است
وی تاکید کرد: در سال ۱۳۶۵ مصوبهای از قائم مقام وزرات کشور دریافت شد که طبق آن همه مؤسساتی که پخش آگهیهای تجارتی و تبلیغاتی را به عهده دارند؛ از قبیل رادیو، تلویزیون، شرکت واحد اتوبوس‌رانی، روزنامه ها، سینماها و تئاترها موظفند ۱۰ درصد مبلغ دریافتی خود را به عنوان عوارض به شهرداری بپردازند که این مصوبه به قانون تبدیل نشد و اکنون می تواند پیگیری شود.
دبیر کل انجمن علمی اقتصاد شهری ایران با بیان این نکته که در سال ۱۳۷۱، قانون تعیین تکلیف عوارض مصوب در تاریخ یکم آذرماه سال۱۳۶۱ تا دوازدهم دی ماه سال ۱۳۶۶ که به علت نبود تفویض یا قائم مقام شورای اسلامی شهر در خلا قانونی بوده، تنفیذ شده، تلقی می گردد و مصوبه مذکور نیز مربوط به این بازه زمانی است، خاطر نشان کرد: طبق گزارشها و اظهارنظرهای غیررسمی، درآمد سالانه صدا و سیما از محل تبلیغات بالغ بر چهار هزار میلیارد تومان است و اگر درآمد سایر بخشهای تبلیغاتی را نیز به آن اضافه کنیم به پنج هزار میلیارد تومان میرسد که بر مبنای ۱۰ درصد مصوبه مذکور در صورت وصول میتواند ۵۰۰ میلیارد تومان درآمد عاید شهرداری کند. این امر می تواند در سایر شهرهای کشور و بخصوص کلانشهرها توسط مدیریت شهری به بحث و بررسی گذاشته شود.
نظر شما