امیرحسین شبانی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: در ساختار برنامه‌ریزی شهری، طرح بالادستی به نام طرح جامع وجود دارد که مدیریت کاربری زمین در قالب آن انجام می‌شود، این در حالی است که طرح جامع در یک افق ۱۵ تا ۲۰ ساله سعی دارد با استفاده از یک منطق ساده جمعیتی و محاسبه میزان رشد جمعیت در طی یک یا دو دهه آینده، کاربری‌های مورد نیاز برای جمعیت شهر را محاسبه کند.
وی افزود: طرح جامع تنها ۳۰ درصد توانسته کاربری‌ها در سطح شهرها را ساماندهی و مدیریت کند، بنابراین مدیریت شهرها نیازمند مدل‌ها و استراتژیهای جدیدی در زمینه مدیریت کاربری زمین است.
این کارشناس شهرسازی تصریح کرد: از سه تا چهار دهه گذشته، فضای جدیدی در دنیا به نام جهانی شدن ایجاد شده است و اثرات خود را در شهرها و در حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی آنها داشته است؛ یکی از ویژگی‌های عصر جهانی شدن پیچیدگی، تنوع و تکثر نیازها و مسائل شهری به شمار می‌رود این درحالی است که در ۵۰ سال گذشته موضوعات شهری در سطحی گسترده و با این ابعاد وجود نداشته است.
شبانی تاکید کرد: امروزه نیازهای متعدد و جدیدی در شهرها وجود دارد، بنابراین شهر و شهروندان، نیازمند فضاهای جدیدتر و متنوع‌تری نسبت به گذشته هستند و با منطق‌های ساده خطی نمی‌توان انتظار حل مسائل شهری از جمله مدیریت کاربری زمین را داشت؛ بر فرض، یک جمعیت در قالب شهر و در یک بازه زمانی طولانی نیازهای ثابتی دارند، اما نیازهای شهروندان با فرض یک تفکر ثابت و بدون انعطاف برآورده نمی‌شود.
وی اظهار کرد: نگاه‌ها باید نسبت به مسائل و نیازهای شهر تغییر کند، اگر زمانی در شهر، کاربری‌های فرهنگی و آموزشی به تعداد محدودی از کاربری‌های آموزشی تقسیم می‌شد، امروز تعداد کاربری‌های فرهنگی و حتی آموزشی نیز متفاوت و تخصصی شده است، بنابراین اقسام نظام آموزشی و فرهنگی وجود دارد که نیازمند فضاها و روابط خاص خود است.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: درحوزه کاربری تجاری نیز طی دهه‌های گذشته، فروشگاه‌ها و مال‌های بزرگ در کشور ما جایگاه چندانی نداشت، اما در حال حاضر، مراکز خرید بزرگ و زنجیره‌ای حتی در شهرهای کوچک نیز وجود دارد؛ بنابراین باید به سمت استراتژی‌هایی پیش رفت که این منطق و تغییر را در سطح شهر پاسخگو باشد به طور مثال یکی از رویکردهای اخیر استراتژی مدیریت کاربری زمین CBS است.
شبانی در توضیحی درباره این استراتژی گفت: در این مدل، روند خطی از رشد برای کاربری‌ها در نظرگرفته می‌شود که باید در یک مدت زمان ثابت و با انعطاف پذیری، مسائل را به سمت پاسخ‌های موضعی و موضوعی پیش برد و در این مسیر از مشارکت ذی نفعان نیز استفاده کرد.
وی تاکید کرد: باید مدل‌های بومی را که پاسخگوی نیازهای شهرهای ایرانی اسلامی است جستجو کنیم، بنابراین در مرحله نخست باید شرایط جدید را به عنوان یکی از ضروریات رفتن به سمت تغییر درک کرد سپس درگام دوم به جستجوی مدل‌های بومی برای شهر ایرانی پرداخت؛ چنانچه بر اساس چنین ساختاری پیش برویم به نتیجه خواهیم رسید و به طور قطع با ورود نظریه‌ها و مدل‌ها ازکشورهای دیگر نمی‌توان به نتایج موثر در مدیریت شهرها از جمله مدیریت کاربری زمین رسید.
نظر شما