به گزارش خبرنگار ایمنا، قدم زدن در میدان ذوزنقه‌ای شکل نقش جهان، دل را می‌چسباند به تکه‌ای از تاریخ اصفهان که شکوهِ امروز این شهر تکیه به آن دارد؛ شکوهی که با مرکزیت یافتن اصفهان بر حکمرانی صفویه، به شکل قابل وصفی همچنان برای اهالی نصف جهان به یادگار مانده‌است.
خیلی از ممالک امروزی که در دریای امکانات و فناوری روز غوطه‌ور هستند، شاید آن زمان که میدانی به نام نقش جهان برپا شد، در دنیای عدم به سر می‌بردند و حسرت داشتن پیشینه‌ای غنی همچون این سرزمین، مخصوصا اصفهانش و به‌ویژه نقش جهانِ آن را به دل داشته باشند؛ چراکه بی مبنا نیست برپایی این عظمت که چهار رکن حکومت صفوی را در خود جای می‌دهد.
عبادت، دیانت، سیاست و تجارت که در چهار گوشه این میدان نقش بسته است، حال و روز پر هیاهوی آن روزهای اصفهان را به خوبی معنا می‌کند، حال و روزی که به یمن اصفهان و روز اصفهان، بر زبان راویان کودک و نوجوانی نقش بسته که در پیش روی مسجد امام، عالی قاپو، مسجد شیخ لطف الله و بازار قیصریه حضور یافته‌اند تا با روایت تاریخی از پیشینه تاریخی این خطه، امانتداران خوبی برای میراث فرهنگ و تمدن اصفهان باشند.
آنها از اینکه چگونه شاه عباس به اصفهان آمد و آن را اصفهانی نو کرد می‌گویند؛ از اینکه این میدان در روزهای پیدایش چگونه از مردم و رجال سیاسی میزبانی می‌کرده‌است؛ حتی از بی کفایتی برخی دیگر از حکام می‌گویند که چگونه تیشه به ریشه این نگین زیبای شهر اصفهان زده و عزم به تخریب گوشه‌ای از عالی قاپو کرده‌اند.
روایتی تلخ و شیرین همچون خودِ تاریخ که فراز و فرود دارد، تلخی و شیرینی و غرور و سرافکندگی برای آنان که بانیان آن بوده‌اند، این‌هایی که راویان آن هستند و ما که شنوندگان آن.
چهار گروه از راویان آثار تاریخی اصفهان، به مناسبت روز اصفهان در میدان نقش جهان با گفتن از تاریخ، هرچند کوتاه گردشگران داخلی و خارجی و اهالی این شهر را که از مقابل آنها می‌گذرند به توقف وادار می‌کنند تا دست به دوربین شوند و آن را ثبت کنند تا روز اصفهان را فقط به یک نامِ نو در اول آذرماه نشناسند بلکه آن را امتدادی از فرهنگ، تمدن، اخلاق و عظمت این سرزمین و مردمانش بدانند.
نظر شما