به گزارش خبرنگار ایمنا، از همان لحظه‌ای که سوت پایان بازی پرسپولیس و السد زده شد در اصفهان همه به یاد دو فینال فراموش نشدنی سپاهان و ذوب‌آهن در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۰ افتادند و صفحه رسمی فیفا نیز در واکنش به صعود پرسپولیس به فینال لیگ قهرمانان آسیا از این تیم به عنوان سومین تیم ایرانی حاضر در فینال این رقابت‌ها پس از سپاهان و ذوب‌آهن یاد کرد.
اما این واقعیت گویا در رسانه ملی و در میان کسانی پرسپولیس را به عنوان نماینده ایران می‌دیدند و عقیده داشتند که نگاه به این مسابقه باید ملی باشد فراموش شده بود. همین رسانه‌ها بودند که در زمان بازی استقلال و ذوب‌آهن در دور اول حذفی همین مسابقات، استقلال را نماینده ایران دیدند و در کنار نام ذوب‌آهن به‌جای نوشتن ایران نام اصفهان را درج کردند.
در طی برگزاری مسابقات هفته گذشته لیگ برتر و در ورزشگاه‌هایی مانند نقش‌جهان و یادگارامام صحبت از بازی پرسپولیس و کاشیما آنتلرز بود و هواداران سپاهان و تراکتورسازی با سر دادن شعارهایی از قهرمانی رقیب ژاپنی پرسپولیس حمایت کردند. ضمن اینکه با کاوش در بین هواداران دیگر تیم‌ها می‌توان متوجه این موضوع شد که برخی از این هواداران نیز نگاهی ملی به این بازی ندارند و حتی از قهرمانی کاشیما طرفداری هم می‌کنند.
اما مجموعه این اتفاقات موجب دل‌چرکین شدن هواداران از یکدیگر شد تا جایی که روز گذشته شنبه -۱۹ آبان ماه- فیلمی مبنی بر پاره کردن پرچمی منسوب به سپاهان در ورزشگاه آزادی توسط هواداران پرسپولیس پیش از بازی این تیم مقابل کاشیما در فضای مجازی پخش شد.
"اگر می‌خواهید چیزی را نابود کنید به آن حمله نکنید، فقط از آن حمایت بد کنید" رویکرد رسانه‌های پایتخت و حمایت‌های بی‌بدیل از سرخ‌آبی‌های پایتخت که دامنه این حمایت‌ها حتی به کابینه دولت نیز رسیده است، به خوبی یادآور این عبارت است. اما این حمایت نادرست در به وجود آمدن شعارهای نژادی در ورزشگاه‌ها که بعضا رنگ و بویی سیاسی نیز دارند تاثیر گذار بوده است. تنش‌ها و کری‌ها همیشه در فوتبال بوده ولی زمانی که این کَل‌کَل‌ها به سمت و سویی نژادی و ایدئولوژیکی بروند و همچنین شعارها خصومت آمیز شوند و از روح ورزش فاصله بگیرند، نگران کننده می‌شود.
داستان پرسپولیس و فینال آسیا با تساوی تلخ در آزادی که نشان از نائب قهرمانی این تیم در آسیا داشت پایان یافت تا همچنان دست ایرانیان از رسیدن به جام قهرمانی این تورنمنت کوتاه باشد. امیدواریم همانگونه که در پایان بازی جایزه بازی جوان‌مردانه را سید جلال حسینی با لیاقت تمام به خانه برد، روزی مسئولین ورزشی کشور جوان‌مردی را در ورزش و فوتبال رعایت کنند و اگر سال‌های آینده بازهم نماینده‌ای از ایران در مراحل پایانی لیگ قهرمانان آسیا حضور یافت همین حمایت‌ها در حق آنان نیز انجام شود.
با تمام این تفاسیر این تورنمنت دستاوردهایی برای فوتبال ملی کشور از جمله نوسازی ورزشگاه آزادی و برگزاری مراسم اهدا جام به بهترین شکل ممکن را داشت که این اتفاقات نشان از این اصل داشت که "اگر بخواهیم، می‌توانیم". حال این انتظار می‌رود که هرچه سریع‌تر دیگر ورزشگاه‌های کشور نیز نوسازی و به‌سازی شود و نقش جهان پس از حدود ۲۰ سال، بیش از این انتظار چادرها و ساماندهی وضعیت اطراف و راه‌های منتهی به ورزشگاه را نکشد.
نظر شما