به گزارش ایمنا به نقل از یورونیوز، براساس تعریف ارائه شده از سوی سازمان ملل متحده، اعمال هرگونه رفتار و یا گفتار آزاردهنده از سوی مردان یا زنان که سبب آسیب‌های فیزیکی، جنسی، ذهنی یا رنج زنان شود «خشونت علیه زنان» تعریف می‌گردد.
استفاده از کلمات تحقیرکننده و تهدیدآمیز، فریاد کشیدن، رفتارهای کنترل کننده، کتک زدن، اعمال زور برای برقراری رابطه جنسی و عاطفی، آسیب زدن به دستگاه تناسلی، ختنه کردن و تجاوز جنسی از جمله مصادیق خشونت علیه زنان است.
گزارش‌های سازمان جهانی بهداشت نشان می‌دهد خشونت علیه زنان در مناطق شش گانه این سازمان بین ۲۴.۶ درصد در منطقه غرب اقیانوس آرام تا ۳۷.۷ درصد در منطقه آسیا جنوب شرقی متفاوت است.
میزان خشونت در کشورهای توسعه یافته و با درآمد بالا یعنی اروپای مرکزی و غربی، آمریکای شمالی، استرالیا و نیوزیلند ۲۳.۲ درصد است. در مقابل میزان خشونت در کشورهای توسعه نیافته و با درآمد پائین قریب به ۳۷ درصد است. برآیند این داده‌ها نشان می‌دهد که زنان کشورهای خاورمیانه و آفریقا ۱.۵ برابر زنان کشورهای غربی قربانی خشونت هستند.
مطالعات علوم اجتماعی نشان می‌دهد در کشورهایی که شکاف جنسیتی میان زنان و مردان بیشتر است خطر اعمال خشونت علیه زنان بالاتر است. به عبارت دیگر در جوامعی که در آنها «مردانگی» ارزش است، خشونت علیه زنان رفتاری غیرمعمول و غیرمعقول تلقی نمی‌شود.
خشونت علیه زنان و پیامدهای آن یکی از موضوعات قابل توجه در زمینه بهداشت جسمانی و روانی جامعه است چرا که آسیب آن تنها متوجه قربانیان نیست و دیگر افراد خانواده چون کودکان نیز آسیب می‌بینند. حل این معضل بدون کمک جامعه جهانی و نهادهای دولتی و خصوصی امکان‌پذیر نیست.
نظر شما