کامران اسحاقی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: انسان شهری برای رسیدن به آرامش و درک لذتهای نهفته در طبیعت به آن پناه میبرد تا فشارهای حاصل از زندگی را کاهش دهد. میل به حضور در طبیعت و بهره مندی از مواهب آن روز به روز در حال افزایش است در حدی که این حضور به تدریج اثرات منفی خود را نشان داده است.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: مفهوم اکوتوریسم به منظور کاهش این اثرات و افزایش تاثیرات مثبت جریان گردشگری در طبیعت، رفته رفته جایگاه مستقلی پیدا کرد تا الگویی مناسب برای استفاده خردمندانه گردشگران از منابع طبیعی باشد.
وی افزود: در سال ۱۹۹۱، انجمن جهانی اکوتوریسم یک تعریف اولیه، ساده و مناسب ارائه داد مبنی بر اینکه اکوتوریسم سفری مسئولانه به مناطق طبیعی است که به منظور حفظ محیط زیست و بهبود کیفیت زندگی محلی انجام می شود.
اسحاقی با بیان اینکه به نظر اصول اکوتوریسم، تعاریف آن را تکمیل میکند، گفت: اصول اکوتوریسم توجه تصمیم سازان و تصمیم گیران را به جنبههای مختلف این شاخه از گردشگری، که ابعاد وسیعی دارد، جلب میکند و از آنها میخواهد برای رسیدن به اهداف توسعه پایدار و بروز کمترین آسیب حاصل از فعالیتهای اکوتوریستی، بیشترین میزان تلاش خود را به کار گیرند. این اصول باید بر اهمیت کسب و کار مسئولانه که با همکاری جامعه محلی برای رفع نیازهای بومی و ارائه مزایای حاصل از حفاظت مناطق طبیعی صورت میگیرد، تاکید داشته باشد.
این مدرس دانشگاه اضافه کرد: امروزه برنامه توسعه سازمان ملل متحد، اکوتوریسم را بهترین راه توسعه خردمندانه مناطق طبیعی در کشورهای در حال توسعه دانسته و آن را ترویج میکند. این فعالیت در صورتی که با پایبندی اولیای امور به اصول آن به اجرا در آید، نه تنها باعث انهدام و تخریب طبیعت و منابع طبیعی نیست، بلکه ابزار توسعه پایدار در پیوند دادن اقتصاد و محیط زیست شناخته میشود. در واقع همبستگی بین حفاظت و توسعه برای اولین بار عبارت توسعه پایدار را رایج کرد.
وی با اشاره به ضرورت توسعه اکوتوریسم در ایران گفت: امروزه به لحاظ نظری، برای برنامه ریزان و سیاست گذاران کشورهای در حال توسعه، روشن شده است که درآمد و سطح اشتغال زایی حاصل از گردشگری ارقامی اغماض ناپذیر است. در این میان کشور ما ایران، باید نگاه ویژهای به اکوتوریسم داشته باشد. قابلیتهای بالقوه سرزمین ایران که عبارت است از موقعیت ممتاز زیست جغرافیایی، تنوع های اقلیمی، توپوگرافیک (پستی و بلندی)، قومی و غنای تنوع زیستی، ظرفیت بسیار بالایی را برای رشد و توسعه اکوتوریسم ایجاد کرده است.
اسحاقی با بیان اینکه حضور انسان در طبیعت آسیبهای متنوعی دارد، تصریح کرد: با دقت عمل در مدیریت و برنامه ریزی سفر میتوان آن را مسئولانهتر کرد تا آسیب کمتری وارد شود. رد پا تنها چیزی است که از اکوتوریسم در طبیعت و عکسها و خاطرات سفر تنها چیزهایی است که از طبیعت نزد اکوتوریست ها باقی میماند.
نظر شما