محمدرضا مرادی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به نقش تربیتی والدین و زمینه‌های بروز اختلالات در تربیت فرزند، اظهار کرد: مشارکت و تفاهم والدین مهم ترین اصل تربیت فرزندان است. زیرا هر کودکی از ابتدای تولد با والدین زندگی می‌کند؛ گاهی اوقات در بین برخی خانواده‌ها می‌بینیم که پدر یا مادر به دلیل طلاق یا بی مسئولیتی خود را از تربیت بچه کنار می‌کشد و همین حضور نداشتن اختلالاتی را در تربیت فرزند ایجاد می کند.
وی با تاکید بر اینکه کنترل دائمی کودک و سرزنش کردن او به وسیله پدر یا مادر موجب حذف آنها از فضای ذهنی کودک می شود، افزود: سرزنش های والدین پرخاشگر و کنترل های دائمی‌شان، باعث حذف آنها از نقاشی های کودک شده، در ذهن او جایی ندارند.
این مشاور کودک و نوجوان معتقد است که بسیاری اوقات بر مبنای یک تصور اشتباه یکی از والدین به این نتیجه رسیده است که وظیفه من تربیت فرزندم نیست و فقط برآورده کردن نیازهای اقتصادی خانواده بر عهده من است و در این زمینه هم تلاش زیادی می‌کند تا کوتاهی نکند.
وی ادامه داد: زمان‌هایی وجود دارد که بچه به بودن پدر و مادر برای آرامش خود نیازمند است و جای آنها را خالی می‌بیند؛ زمانی فرزند نیازمند دریافت الگویی مردانه از پدر و الگویی زنانه از مادر است که والد مورد نظر غایب است و در نتیجه با پسری رو به رو می‌شویم که رفتارهای دخترانه دارد یا با دختری رو به رو می شویم که رفتارهای پسرانه دارد.
مرادی با بیان اینکه برخی از والدین، تقسیم کار در خانه را دلیل مشارکت نداشتن خودشان در تربیت فرزندان اعلام می کنند، افزود: بر مبنای تقسیم کار در خانه، همه وظایف تربیت کودک با مادر است و پدر هم وظیفه تامین اقتصادی خانه را بر عهده دارد. در حالی که والدین باید بدانند که کودکان از نظر محبت و تفریح به مشارکت هر دو نفر آنها نیازمند هستند.
این مشاور کودک و نوجوان با تاکید بر اینکه کنار کشیدن یکی از والدین از تربیت فرزند پیامدهایی دارد، افزود: متاسفانه همه تحقیقات دنیا نشان می دهند که اگر پدر یا مادری خودشان را از فرایند تربیت بچه حذف کنند پیامدهای منفی اتفاق می افتد که مهم ترین آن اضطراب کودک و نگرفتن الگوهای رفتاری صحیح است. کاهش اعتماد به نفس و بروز نفرت از والدین و فاصله گرفتن از آنها از دیگر تبعات منفی این فرایند است.
وی با اشاره به اهمیت اصل مشارکت و تفاهم در تربیت فرزندان اظهار کرد: در تربیت بچه ها کمیت مهم نیست و کیفیت مهم است و بسیاری از اوقات ممکن است والدین ساعت ها برای کودک شان وقت بگذارند اما به دلیل نرساندن آرامش به او ارتباط والدین با او تقویت نمی شود.
مرادی تصریح کرد: گاهی اوقات برخی والدین وقت بسیار کوتاهی را با فرزند می گذرانند؛ لیکن همین زمان کوتاه برای کودک بسیار لذت بخش خواهد بود.
وی رفتار خوب و مناسب همسران با یکدیگر را برای آرامش روحی فرزندان ضروری دانست و افزود: فقط برآورد کردن نیازهای روانی بچه مهم نیست و پدر و مادر باید نیازهای روانی همدیگر را هم بر آورده کنند. داشتن فعالیت های خانوادگی موجب ایجاد آرامش فرزند در خانه می‌شود و تعادل روانی کودک را بر آورده می کند.
این مشاور با اشاره به اینکه برای داشتن کودکی اجتماعی باید والدین موقعیت هایی را برای کسب تجربه فرزند ایجاد کنند، اظهار کرد: بسیاری از کودکان امروزی منزوی اند به دلیل اینکه والدین آنها منزوی هستند. والدین بایستی آگاه باشند که بچه در موقعیت های مختلف اجتماعی رفتارهای جمعی و ارتباط با دیگران را یاد می گیرد.
وی با بیان اینکه کودکان برای به کرسی نشاندن حرف خودشان سه سلاح دارند، گفت: گریه کردن، جیغ زدن، خواهش و قول دادن سلاح‌های کودکان است. گاهی اوقات کودک با قول دادن های مداوم به والدین و اینکه که دیگر این اشتباه را تکرار نمی کنم خود را از محرومیت ها و تنبیه هایی که باید از سوی والدین برای کنترل رفتار او اعمال می شد دور می‌کند.
مرادی خاطرنشان کرد: والدین باید بدانند اگر کودک کار اشتباهی انجام داد با اینکه به اشتباه خودش پی برده است، بایستی تاوان این اشتباه را بدهد تا در موقعیت های آینده رفتار صحیحی داشته باشد. همدلی و همراهی والدین و صحبت با یکدیگر در مورد مسائل کودک و رسیدن به یک نتیجه واحد درباره اصول تربیتی و اعمال آن، تفاهم و مشارکت والدین در تربیت کودکان را می رساند.
نظر شما