به گزارش ایمنا، پیامبر چگونه می‌توانست این کودک تازه جان گرفته را رها کند و برود، با کدام خیال راحت؟ و چه کسی بهتر از علی بود که برادر بود و یاور، که حافظ بود و امین؛ همو که جان شیرین در دست گرفت و در بستر مرگ آرمید تا جان جانانش به سلامت در راه دین قدم بردارد. مولایی که ذوالفقارش یار و یاور بود در بستن راه به روی نااهلان. در جنگ چنان خشمگین که دشمن خیال ضدیت با اسلام به سر نبرد و در بخشش چنان مهربان که تقدیم کننده انگشتر پادشاهی بود به بیچارگان.
علی، مردِ مردان، بهترین شمشیرزن دوران، رفیق شفیق کودکان و هم بازی یتیمان، نان آور گرسنگان و حامی محرومان، همسری فداکار و پدری مهربان، بهترینِ عبادت‌کنندگان و حافظ کل قرآن، پس چه کسی لایق تر از او بر جانشینی خاتم پیامبران؟ قطعا مثل او کسی لایق جایگاهی نبود که پیامبر در وصفش فرمود: «و من کنت مولاه، فهذا علی مولاه»، جایگاهی که در حج الوداع، با زین اسبان و کجاوه شتران بستری شد برای ابلاغ آخرین وحی: «پیامبر! آنچه از سوی پروردگارت بر تو نازل شده ابلاغ کن، اگر انجام ندادی، رسالت او را ابلاغ نکردی».
پس در محل جدا شدن کاروانیان حج از هم، در محل غدیر خم، منبری بنا شد از زین اسبان و پیامبر در راس آن قرار گرفت و چنین فرمود: ای اسلام آورندگان، بدانید و آگاه باشید که پس از من علی است سرور و مولای بندگان، که هر آنکس با او ستیز کند، با من ستیز کرده و هر که او را دوست بدارد مرا دوست داشته است. سپس دستان دو خورشید روشنگر آسمان اسلام در هم گره خورد و اینگونه علی شد امام اول شیعیان.
یادداشت از: مریم زمانی خبرنگار ایمنا
نظر شما