محمدرحیم اخوت در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا می گوید: همان‌طور که از نام آخرین کتابم "پی‌نوشت خاموشی" مشخص است احتمالا این آخرین کتابی است که از من می‌خوانید. در واقع پی‌نوشت خاموشی خود من هم خواهد بود. کتابی که به نثرو شعر نوشته شده است.
نویسنده کتاب "نام‌ها و سایه‌ها" درباره استقبال از "پی نوشت خاموشی" ادامه می دهد: من معمولا بعد از آنکه کتاب چاپ می شود سراغی از آمار فروش نمی‌گیرم و تنها می‌دانم که کتاب های چاپ اول تمام شده‌اند.
وی با اشاره به کتاب‌هایی که در دست چاپ دارد، می افزاید: دو کتاب چاپ نشده دارم که گفته شده باید قسمت‌هایی از آن را حذف کنم تا قابل چاپ شود، اما من هرگز قبول نمی‌کنم داستان‌هایم را قیچی کنم. این کار مانند این است که شما بچه خود را به بیمارستان ببرید و به شما بگویند طفلی که دو دست دارد یک دستش را قطع کن! مگر شما راضی می‌شوید؟
این نویسنده درباره این دو کتاب می گوید: یکی از آن ها رمانی به نام "تا وقتی کسی هست" و دیگری رمانی به نام "نامه سرمدی"است که رمان خاطره مانندی از زندگی زناشویی خودم و همسرم است.
اخوت می گوید: کتابی به نام "کودکی، جوانی، پیری" هم دارم که در واقع سرگذشت زندگی‌ام است و سه سال پیش به صورت خانگی چاپ شد و دوستان و نویسندگان و نزدیکان نسخه های آن را دارند.
این نویسنده به کسالت خود اشاره می کند: پیری و چاپ نشدن کتاب ها دست به دست هم داده تا دچار خستگی روحی باشم که حتی شرحش هم دردی به دردهایم اضافه می‌کند.
به گزارش ایمنا، محمدرحیم اخوت سال ۱۳۲۴ در محله احمدآباد اصفهان و در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. وی نوشتن را در نوجوانی آغاز کرد. نخستین نوشته‌های خود را در سال ۱۳۴۶ خورشیدی در مجله فردوسی چاپ کرد. اولین کتاب وی با عنوان "تعلیق" در سال ۷۸ منتشر شد. موفقیت عمده اخوت مدیون رمان "نام‌ها و سایه‌ها" است.
نظر شما