مهدی ابراهیمی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهارکرد: آمارها نشان می‌دهد جمعیت شهر اصفهان طی سالهای اخیر افزایش چندانی نداشته است، به طوری که در فاصله سالهای ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۵ رشد جمعیت اصفهان ۵.۸ درصد بوده، از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۵ جمعیت ۴.۷ درصد کاهش یافته و از سال ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰ رشد جمعیت کمتر از دو درصد بوده و کاهش یافته که البته این مهم حاصل کاهش رشد جمعیت در کل کشور است.
وی تصریح کرد: با توجه به از سرگیری برنامه‌های تنظیم خانواده بعد از دهه ۱۳۷۰ و افزایش مشکلات اقتصادی مردم تمایلی به داشتن فرزند زیاد نداشتند.
این دکترای برنامه‌ریزی شهری با بیان اینکه علیرغم کاهش زاد و ولد شهرنشینان، مهاجرت از شهرهای کوچک و روستاها به سمت کلانشهرهایی همچون اصفهان و تهران افزایش یافته است، تصریح کرد: میزان جمعیت تا دهه ۷۰ در روستاها و شهرهای کوچک رو به افزایش بود، اما از آن سال به بعد این روند کاهش پیدا کرده که این موضوع حاصل شرایط اقتصادی است.
وی تاکید کرد: کاهش رشد جمعیت به این معنا نیست که به جمعیت اصفهان اضافه نشده بنابراین لازم است که برنامه ریزی دقیقی در این زمینه انجام شود.
ابراهیمی افزود: افزایش مهاجرت به کلانشهر اصفهان به دلیل کاهش نزولات آسمانی، مشکلات ناشی از تامین آب زاینده رود، مشکلات اقتصادی و ... اتفاق افتاده و تحت تأثیر این شرایط باید بپذیریم جمعیت شهرهای کوچک و روستاها کاهش یافته است.
وی در خصوص جوابگو نبودن امکانات و عدم توازن خدمات در شهرهای مختلف، گفت: اخیرا مطالعه‌ای در ۲۳ شهرستان اصفهان انجام داده و به این نتیجه رسیدیم که شهرهای اصفهان، کاشان، نجف آباد، فلاورجان و خمینی شهر به لحاظ خدمات بهداشت درمانی بیشترین خدمات را دارند، اما در مقابل شهرستان‌هایی همچون خور و بیابانک، بویین و میاندشت، چادگان و دهاقان کمترین خدمات را ارایه می کنند و این موضوع ناشی از سیاست دولت در ارایه خدمات به شهرهای مختلف با توجه به جمعیت ساکن در آنها است.
این دکترای برنامه‌ریزی شهری با بیان اینکه توزیع و ارایه خدمات در مناطق ۱۵ گانه شهر اصفهان نیز به طور معمول تحت تأثیر بُعد زمانی صورت می‌گیرد، گفت: آن دسته از مناطق شهرداری که از سال‌ها قبل تشکیل و خدمات به تدریج در آنها شکل گرفته است، امروزه با مشکلات خاصی در ارایه خدمات آموزشی، ورزشی، فرهنگی، مذهبی، بهداشتی و درمانی و ... به شهروندان رو به رو نیستند، اما به عنوان مثال مناطق حاشیه‌ای از جمله مناطق ۱۴، ۱۳ و ۱۲ با توجه به اینکه طی چند سال اخیر به وجود آمدند، خدمات کمتری دارند، زیرا خدمات بعد از سکونت ارایه می‌شود.
این دکترای برنامه‌ریزی شهری تصریح کرد: به علت سرعت بالای مهاجرت، کمبود اعتبارات و فقدان مدیریت کارآمد، توزیع امکانات در برخی از کلانشهرها به خوبی انجام نشده است.
نظر شما