به گزارش ایمنا، برای برخی زنان مثل پا گذاشتن روی کره ماه بود، تجربه ای جدید و شاید غیر قابل تکرار! سر از پا نمی شناختند. برای خیلی از آنها، اولین باری بود که می توانستند دوشادوش پدر، برادر یا همسر خود یک رویداد ورزشی مهم را ببینند. محوطه روباز پارک کوهستانی صفه که این روزها به محل تماشای خانوادگی بازیهای فوتبال جام جهانی تبدیل شده، به راستی برای زنان اصفهانی حکم پا گذاشتن روی کره ماه را داشت، همانقدر عجیب و همانقدر تجربه نشده!
بازی، بازی حساسی بود، ایران و اسپانیا و رویارویی یوزهای ایرانی با بازیکنان درخشانی همچون آندرس اینیستا، سرخیو راموس، جرارد پیکه و دیگو کاستا! چه کسی می توانست از دیدن چنین مصافی بگذرد؟!
اما برای زنان ایرانی و اصفهانی قضیه تنها ارزش فوتبالی بالای این بازی مطرح نبود؛ کما اینکه در کنار دختران جوانی که صورتهایشان را به رنگ پرچم مقدس ایران رنگ کرده بودند و از حساسیتهای این بازی و نتایج احتمالی آن صحبت می کردند، بودند مادران مسنی که در همراهی با فرزندان خویش، سختی بالا آمدن از سراشیبی تند کوه صفه را به جان می خریدند، چادرهایشان را زیر بغل زده بودند و در حالی که تسبیحی به دست داشتند و برای پبروزی تیم ملی دعا می کردند، نفس نفس زنان به دنبال تجربه جدیدی بودند که در سالهای جوانی نصیبشان نشده بود؛ می خواستند شادی فرزندانشان در هنگام تماشای بازی فوتبال را از نزدیک ببینند و برای یک بار هم که شده لذت حضور در یک مکان عمومی ورزشی را درک کنند.
در این شبهای جام جهانی، پارک کوهستانی صفه دیگر آن پارک گذشته نیست! یکسره امید و نشاط است و از هر طرف آن صدای وُوُزلا و ایران، ایران بلند است. خانواده های اصفهانی در این روزها بساط چای و شامشان را با خود به صفه می آورند و بعد از آن دوشادوش هم به تماشای بازیهای تیم ملی کشورشان می نشینند، کنار هم شاد می شوند، کنار هم دلهره دارند و همه با هم به سربلندیهای تیم ملی کشورشان افتخار می کنند.
البته ماشینهای نیروی انتظامی هم هست، چراغهای قرمز ماشینهای پلیس که سوسو می زند هر چند نوید بخش وجود امنیت و آرامش در این فضای اجتماعی شاد است، اما شعور اجتماعی اصفهانی ها حداقل در این دو شب بازی ایران و مراکش و ایران اسپانیا نشان داده است که هیچ نیازی به نیروی نظامی و امنیتی نیست!
مردم اصفهان این روزها نه تنها به خاطر بازیهای تیم ملی، بلکه به خاطر اعتماد دولت و مسئولان استانی به آنها شادند و درک و شعور متقابل خود را به رخ نیروهای انتظامی می کشند.
به راستی مگر این همان تحقق خواسته مقام معظم رهبری نیست که در این روزها مکررا بر اهمیت وحدت و ایجاد امید و نشاط در جامعه تأکید می کنند؟ مگر زمانی که همه سیاستمداران دلسوز و جامعه شناسان فرهیخته بر اهمیت ایجاد سرمایه اجتماعی و جلب رضایت و اعتماد مردم تأکید می کنند، منظورشان دقیقا همین چیزی نیست که نمای کوچکی از آن این روزها در پارک کوهستانی صفه به چشم می خورد؟
مسابقات جام جهانی امسال فرصت خوبی بود تا تکلیف برخی اختلافات سیاسی دیرینه در ایران مشخص شود، بر همگان آشکار شد که مردان ایرانی و اصفهانی وقتی شاهد حضور خواهران و مادران و زنان دیگر در یک محیط عمومی باشند، ملاحظه آنها چندین برابر می شود و هرگز به رفتارها و کلامهای غیر فرهنگی روی نمی آورند.
پخش خانوادگی مسابقات جام جهانی امسال نشان داد اگر به مردم اعتماد کنیم و احترام بگذاریم، پژواک آن را به همان صورت خواهیم دید و هیچ نگرانی امنیتی و فرهنگی برای کشور ایجاد نمی شود.
مسابقات امسال نشان داد زنان ایرانی، پیر و جوان، تشنه فرصتهای برابر هستند و حضور آنها در مکانهای ورزشی نه تنها مایه ناامنی و از بین رفتن ارزشهای دینی و اخلاقی نیست، بلکه با رنگ خانوادگی دادن به این محیطها، مشکلات فرهنگی دیرینه آنها را از بین می برد و محیطهای ورزشی را سالم تر و شاداب تر می کند.
شاید لازم باشد مسئولان امر نگاهی به دستاوردها و تجارب جام جهانی امسال بیندازند و برای ایجاد وحدت، همدلی و نشاط در جامعه گامهای عملی و شجاعانه تری بردارند.
یادداشت از: اعظم ملایی- دبیر سیاسی ایمنا
نظر شما