به گزارش ایمنا، این درحالی است که درمقایسه با دیگر استانها، اصفهان دارای شرایط نسبتا مناسبی برای ورود سرمایه گذاران است.
بر اساس گزارش های موجود که مربوط به سرمایه گذاری مستقیم خارجی در سالهای ۲۰۱۶ و۲۰۱۷ است متوجه میشویم در این سالها روند سرمایهگذاری مستقیم خارجی در ایران نسبت به چند سال گذشته در مدار صعود قرارگرفته است. از این رو طی دو سال گذشته هیئتهای خارجی زیادی برای انجام سرمایه گذاری به ایران سفر کردند و به طور مستمر شاهد ورود صدها هیئت سیاسی، اقتصادی و بازرگانی از کشورهای مختلف بودیم که خوشبختانه اکثر این هیئتها با حضور در تعدادی از استانها مانند اصفهان نشستهای متعددی در راستای افزایش همکاریها داشتند؛ به طوری که پس از برجام بیش از ۱۰۰ هیئت خارجی برای امضای قراردادهای اقتصادی به اصفهان آمدهاند.
اما باوجود ورود این هیئتهای خارجی به اصفهان که به عنوان توریستیترین و صنعتیترین استان کشور مطرح است و به رغم تلاشهای فراوان، نتیجه شایانی حاصل نشده است تا جایی که میزان جذب سرمایهگذاری خارجی استان نسبت به توانمندیهای آن، بسیار پایین است. این موضوع یعنی تلاش زیاد و به دست نیاوردن نتیجه مناسب به چالش اساسی پیش روی تصمیمگیرندگان اقتصادی کشور تبدیل و بررسیهای متعددی برای آسیبشناسی این موضوع انجامشده است.
طبق نظر اکثر کارشناسان و مسئولان اقتصادی استان، نبود برنامه برای جذب سرمایه گذار خارجی، اطلاع رسانی نکردن و تبلیغات مناسب در سطح جهان در خصوص تأمین امنیت سرمایه برای سرمایهگذاران خارجی و فقدان طرحهای کسبوکار از مهمترین مشکلات این بخش به شمار میآید. البته معضلاتی دیگر چون فساد اداری، مقررات پیچیده اداری و نظام بانکی ناکارآمد، هر فرد را برای ورود سرمایهاش به اصفهان با تردید روبرو میکند.
آنچه سرمایه گذاران را راغب به ورود میکند
دلیل ناتوانی بخش خصوصی به این دلیل است که دولت با بخش خصوصی رقابت میکند، بخش خصوصی با حجم ۱۵ درصدی توان تصمیم سازی برای ۸۵ درصد بخش دولتی را ندارد، فقط میتواند با بخش دولتی همراهی کند نه آنکه تأثیرگذار باشد.
قاسمعلی جباری که رئیس کمیسیون سرمایهگذاری اتاق بازرگانی ایران است در رابطه با موانع سرمایهگذاری خارجی در اصفهان به "ایمنا" میگوید: پس از امضای برجام تاکنون هیئتهای تجاری زیادی به ایران آمدهاند. در اصفهان نیز چندین هیئت وارد شدند اما نبود برنامه منسجم باعث می شود که ارتباط هدفمندی با این گروهها انجام نگیرد.
وی خاطر نشان میکند: ممکن است با ورود سرمایهگذاران تفاهمنامه منعقد و تبدیل به قرارداد شود اما موضوع مهم بخش عملیاتی این قراردادهاست که تا به حال چنین نشده است.
جباری اولین شرط برای ترغیب سرمایهگذاری در استان را وجود امنیت عنوان میکند و می گوید: سرمایهگذار خارجی به ایران آمد و رفت دارد اما احساس امنیت لازم را ندارد، این فقدان امنیت به آن دلیل است که اقتصاد در کشور دستوری است و به دلایل سلیقهای همه رویهها تغییر میکند، بنابراین در فضای بیثباتی سیاستهای اقتصادی، سرمایهگذار تمایلی برای ورود سرمایه خود به چرخه کار ندارد .
وی مورد دیگر را مرتبط با فقدان توانایی بخش خصوصی میداند و اظهار میکند: دلیل ناتوانی این بخش هم به این دلیل است که دولت با بخش خصوصی رقابت میکند، بخش خصوصی با حجم ۱۵ درصدی توان تصمیم سازی برای ۸۵ درصد بخش دولتی را ندارد، فقط میتواند با بخش دولتی همراهی کند نه آنکه تأثیرگذار باشد.
رئیس کمیسیون سرمایهگذاری اتاق بازرگانی ایران خاطرنشان میکند: لازم است که بخش خصوصی و دولت با هم تعامل کنند و درخواست بخش خصوصی از دولت دوازدهم نیز تعامل با بخش خصوصی است، واقعیت آن است که باید پذیرفته شود بخش خصوصی میتواند اقتصاد ایران را پویا و کارآمد کند.
از فرار سرمایهگذار ممانعت شود
جباری سهولت نقل و انتقال بانکی و حمایت بیمههای بین المللی را شرط دیگر برای ورود سرمایه گذاران خارجی عنوان میکند و بر این باور است دلیل اصلی تمایل نداشتن سرمایه گذاری هیئتهای خارجی در ایران به موانع بانکی و بیمهای که مقابل سرمایه گذاران قرار دارد، مربوط میشود.
این عضو هیئت رئیسه اتاق بازرگانی اصفهان میافزاید: در کل برای جذب سرمایهگذاران به داخل استان لازم است قبل از هر تصمیم زیرساختهای حضور این افراد مهیا باشد زیرا زمانی که امکانات و تسهیلات مناسب برای سرمایهگذار خارجی فراهم نباشد آنها نیز رغبتی برای ورود به ایران نخواهند داشت، حتی لازم است به شرایط حضور خانوادههای این افراد مانند اسکان مناسب و تحصیل و آموزش فرزندان آنها نیز توجه شود تا سرمایه گذار بدون ابهام و دغدغه فکری وارد ایران شود.
درپایان این مسئول یاد آور میشود: البته آنچه لازم است فراتر از موضوع جذب سرمایهگذاران خارجی در نظر گرفته شود ممانعت از فرار سرمایه گذاران داخلی از اصفهان است، چرا که دیدگاه و نوع تفکر برخی از مسئولان باعث خروج سرمایه گذاران داخلی از این استان شده و بهتر است قبل از هر اقدام در پی راه حلهایی در راستای جذب این افراد و ممانعت از خروجشان نیز باشیم.
نظر شما