به گزارش خبرگزاری ایمنا، شاید قبل از برجام دیدگاه ایران هراسی در میان بسیاری از شهروندان در سراسر دنیا وجود داشت اما برجام از یک جهت توانست این موضوع را به اثبات برساند که ایرانی‌ها صلح‌طلب و اهل تعامل هستند. به عقیده بسیاری از کارشناسان حوزه گردشگری، شکل‌گیری برجام و ایجاد تصویری مثبت از ایران، در بُعد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی تاثیرگذار بوده و موجب افزایش انگیزه و تقاضای سفر به ایران شد و در نتیجه بعد از برجام آمار ورود گردشگران به ایران افزایش یافت.
در عین حال برخی از کارشناسان نیز عقیده دارند موضوع برجام یا بدون برجام هیچ‌یک عامل اصلی تغییر نگرش جهانیان نسبت به ایران به عنوان یکی از مقاصد گردشگری نیست بلکه عوامل را باید در داخل کشور جستجو کرد.
آرش نورآقایی، مدرس راهنمایان گردشگری در موسسات گردشگری ایران در زمینه تاثیر برجام بر گردشگری با ذکر مثال می‌گوید: وقتی من کودک بودم در محله ما دو مغازه سوپری وجود داشت و مادرم همیشه برای خرید، آن مغازه‌ای را انتخاب می کرد که درباره فروشندۀ آن حرف‌های بهتری گفته شده بود، مادرم فکر می‌کرد فروشنده‌اش آدم بهتر وخوش برخوردتری است و با مردم بیشتر راه می‌آید، به این ترتیب به مغازۀ دوم نمی‌رفت؛ داستان گردشگری ایران نیز به همین صورت است.
ایران در صدر اخبار مناقشه رسانه‌های دیداری یا نوشتاری!
وی می افزاید: امروز اگر یک گردشگر تصمیم بگیرد به سفر برود مثلا اگر من باید از میان دو کشور که ویژگی مشابهی دارند یکی از آن ها را به عنوان مقصد گردشگری انتخاب کنم، انتخاب من آن کشوری است که تصور می‌کنم آنجا امنیت بیشتری داشته باشم، با من بهتر رفتار کنند و یا فارغ از زیبایی‌های آن، حرف‌های بهتری هم درباره آن کشور شنیده باشم؛ مثلا فرض کنید بین کامبوج و لائوس که تقریبا طبیعت یکسان دارند آن کشوری را انتخاب می کنم که قوانین بهتری در انتظار من است؛ در مورد ایران نیز به همین صورت است. فرض کنید یک گردشگر برای آشنایی با تاریخ باید بین سفر به ایران یا یونان یک کشور را انتخاب کند، در این صورت با توجه به شرایطی که درباره ایران در جهان شنیده می‌شود این گردشگر، یونان را ترجیح می دهد و یا اگر یک گردشگر بخواهد سفر به یک کشور اسلامی را تجربه کند به‌عنوان مثال به جای ایران به مراکش یا به ترکیه می رود که هم تاریخ ایران قبل از اسلام و هم تاریخ بعد از اسلام را دارد، البته این موراد تنها مثال است و محل مناقشه نیست.
ایده پرداز و عضو شورای سیاستگذاری مجله گیلگمش تصریح می کند: داستان ایران این است که فضاهای گفتاری مِدیا یا رسانه دیداری یا نوشتاری موجود، ایران را در صدر اخبار جتجالی قرار می دهند. در همان مثل قبلی درباره خرید مادرم از سوپرمارکت باید به این نکته توجه کرد که فروشنده‌ای که مادرم از او خرید نمی‌کرد اتفاقا ممکن بود آدم خوبی هم باشد، بعضی آدم ها در مورد او حرف‌های خوب بزنند و خودش هم بگوید که آدم خوبی است ولی برخی دیگر می گویند که او آدم بدی است و به همین ترتیب است که شما به او اعتماد نمی‌کنید و حتی یک درصد این احتمال را می‌دهید که ممکن است حرف‌هایی که در مورد این فرد گفته می شود حقیقت داشته باشد.
وقتی همه چیز سیاسی می شود کمتر امیدوار می‌شویم
نورآقایی ادامه می‌دهد: بنابراین هرچقدر در مورد خودمان حرف‌های خوب بزنیم اما جامعه جهانی نسبت به ما دیدگاه خوبی نداشته باشد، گردشگر نیز به‌راحتی ایران را به عنوان مقصد انتخاب نمی‌کند. ایران در صدر اخبار مناقشه است بنابراین برجام اتفاق بیفتد یا اتفاق نیفتد، مانند یک تیغ دو لبه است که هر دوی آنها سَر گردشگری را می بُرد، چراکه معتقدیم گردشگری بسیار آسیب پذیر است، فکر می‌کنم اساسا حضور ایران حتی در رفع آن اخبار بد نیز فقط باعث می شود که در عرصه گردشگری ضربه های جبران‌ناپذیری بخوریم و در نهایت به ضرر گردشگری است.
وی می گوید: در ایران از لحاظ گردشگری مشکلات زیادی ازجمله مشکلات زیرساخت، مشکلات عُرفِ پذیرش گردشگری و هم‌چنین مشکلات تحقیقاتی وجود دارد و ما تصور می‌کردیم از عهده این موارد برمی‌آییم و سهمی کوچک را از سهم بزرگ گردشگری دنیا به خودمان اختصاص می‌دهیم ولی وقتی همه چیز سیاسی می‌شود کمتر امیدوار می‌شویم.
ما در دنیا گفتمان فرهنگی نداریم، گفتمان سیاسی داریم
مدرس راهنمایان گردشگری در موسسات گردشگری ایران می‌افزاید: برای پیشرفت در عرصه گردشگری می توان به آن کشورهایی که در گردشگری پیشرفت کردند نگاه کرد و به این موضوعات توجه کرد که آنها در این عرصه چه کرده اند. باید راهی که آنها رفتند را بررسی کرد، آنها بازاریابی کردند، تحقیقات کردند، زیرساخت ها را ایجاد کردند، جامعه را آماده کردند، جامعه را برای حضور گردشگر آموزش دادند و توانسته‌اند راه‌های کسب درآمد برای گردشگری را تبیین کنند و جزو اولویت‌هایشان قرار دهند. الان مشکل این است که با برجام یک امیدواری به وجود آمده بود که دیگر قرار نیست ما در صدر اخبار سیاسی دنیا باشیم که آن هم از بین رفت.
وی تاکید می‌کند: چرا ایران باید همیشه در صدر اخبار سیاسی دنیا باشد؟ چرا در تمام رفتارهای ما سیاست حرف اول را می زند درحالی که ما در کشوری فرهنگی زندگی می کنیم؟ الان ما فکرمی کنیم فرهنگ‌مان در دنیا گفتمان دارد در حالی که ما در دنیا هیچ گفتمان فرهنگی نداریم، ما فقط گفتمان سیاسی داریم و در گفتمان سیاسی‌مان هم تقریبا همیشه پیروز میدان نیستیم؛ این باعث می شود امیدی نداشته باشیم و همه فعالان عرصه گردشگری ناامید هستند فارغ از اینکه همه مردم ایران نیز ناامید و بی‌انگیزه شده اند.
نظر شما