به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان شهرضا، اهمیت به کارگیری دانش در هر زمینه، مسئله‌ای است که در طول قرن‌ها ثابت شده و در دوران معاصر اهمیت آن بیش از پیش، مشخص شده است. در هرکجا کارشناسان و خبرگان هر رشته حضور داشته باشند، روند به کارگیری نیروی انسانی و سرمایه مادی جریانی مشخص و سودمند خواهد داشت و در مقابل، هرکجا به جای استفاده از نظارت کارشناسی و طرح‌های دانش‌آموختگان هر رشته، اقدامات سلیقه‌ای یا شتاب زده انجام شود، نتیجه‌ای جز افزایش نارسایی‌ها به دنبال نخواهد داشت.
بازسازی آثار تاریخی یا حفظ آن‌ها یکی از مهم ترین مواردی است که نیازمند تخصص و سرمایه‌گذاری مناسب است؛ اگر می‌خواهیم آثار تاریخی همچون گذشته حفظ شود و منبع درآمدی نیز باشد، باید از کسانی که می‌توانند این آثار را حفظ کنند استفاده و حمایت کنیم. هرکس که در جایگاهی به عنوان مسئول قرار گرفت یا هرکس که اطلاعاتی در هر زمینه دارد، الزاما فرد متخصصی نیست که بتواند با تکیه بر جایگاه یا اطلاعات عمومی خود در مورد آثار تاریخی اظهار نظر یا تصمیم‌گیری کند.
شهرضا، شهرستانی است که به گفته مرحوم «مسیح‌الله جمالی» در کتاب «تاریخ شهرضا»، صاحب تمدنی به دیرینگی حدود سه هزار سال است؛ به گفته مسئولان اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرضا، در این شهرستان حدود ۵۰ اثر تاریخی ثبت شده و حدود ۳۰۰ اثر تاریخی ارزشمند وجود دارد.
در شهرستانی که بنا بر گفته برخی مسئولان حدود پنج هزار و بنابر گفته برخی دیگر حدود هشت هزار بیکار که عمدتا دارای تحصیلات دانشگاهی هستند وجود دارد، رونق صنعت گردشگری با بازسازی آثار و ابنیه تاریخی و سرمایه‌گذاری مناسب در این زمینه، می‌تواند تا حد زیادی این مشکل را برطرف کند.
سمیه محمودی، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه در همه مناطق استان و از آن جمله در شهرستان‌های شهرضا و دهاقان، آثار تاریخی و جاذبه‌های طبیعی فراوانی وجود دارد که باید از آن‌ها استفاده شود، تصریح می‌کند: یکی از مهمترین بسترهای لازم برای رونق اقتصاد ملی و حل معضل بیکاری، توسعه گردشگری است.
وی با بیان اینکه شهرستان‌های حوزه انتخابیه هم مانند بسیاری از مناطق دیگر استان با بحران بیکاری مواجه هستند، اظهار می‌کند: این در حالی است که زیرساخت‌های لازم برای رونق صنعت گردشگری در این مناطق وجود دارد.
عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی ادامه می‌دهد: سرمایه‌گذاران و کارآفرینان بسیاری هستند که به فعالیت در زمینه بومگردی و فروش و تولید صنایع دستی علاقه دارند، اما لازم است راهکار لازم در اختیار این افراد قرار داده شود.
اما نخستین گام در رونق صنعت گردشگری، ایجاد مرکز بومگردی، ایجاد اشتغال پایدار در این زمینه و نهایتا رونق اقتصادی، بازسازی و حفظ آثار تاریخی است.
دلخوش از تخریب پنهانی آثار تاریخی
متأسفانه چندی پیش دو اثر تاریخی در شهرضا تخریب شد، خانه تاریخی ۵۰۰ ساله بخشی از مسیر یک خیابان می‌شود و خانه دیگری متعلق به دوران قاجار، به پارکینگ تبدیل خواهد شد.
ولی مشکل آثار تاریخی شهرضا به اینجا ختم نمی‌شود؛ بازار تاریخی این شهر نیز که یادمانی از دوران سلجوقیان است، این روزها حال و روز خوبی ندارد.
حمیدرضا غضنفری، مسئول یگان حفاظت اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرضا می‌گوید: نصب سرامیک، در برقی، شیشه سکوریت، رنگ آمیزی سلیقه‌ای و تعمیرات غیراصولی در همه بازارهای تاریخی از جمله بازار شهرضا، ممنوع است.
وی ادامه می‌دهد: اقدامات فردی تیشه بر ریشه فرهنگ است و جز بی‌نظمی و تخریب هویت تاریخی -فرهنگی بازار شهرمان منفعتی نخواهد داشت.
مسئول یگان حفاظت اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرضا تصریح می‌کند: بعد از حادثه آتش سوزی بازارچه توانا در اوایل انقلاب، در اقدامی بازدارنده در مقطعی از تاریخ کسبه به منظور پیش‌گیری از وقوع آتش سوزی گسترده و سرقت، درهای چوبی را با درهای پلیتی سنتی تعویض کردند.
غضنفری می‌گوید: اکنون درخواست صدور مجوز برای جایگزینی در پلیتی برقی با در پلیتی سنتی توقعی ناآگاهانه از اداره میراث فرهنگی شهرماناست؛ هر چند اقدامات و تعمیرات سلیقه‌ای مخفیانه مغایر با اصول و ضوابط بناها و بازارهای تاریخی بعضی از کسبه را به وجد می‌آورد.
دلسوزی مفرط یا تلاش جاهلانه
در شرایطی که قوانین مدنی، جزایی و شهری، تصرفات مالکانه را محدود کرده و به افراد اجازه نمی‌دهد تا در املاک خود تصرفاتی مغایر با منافع عموم را انجام دهند، ساکنان آثار تاریخی باید بدانند آنچه در اختیار دارند چهاردیواری اختیاری نبوده و آنان در حقیقت امانتداران بخشی از سرمایه فرهنگی جامعه هستند.
این سخنان مسئول یگان حفاظت اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرضا در حالی عنوان می‌شود که به تازگی سردر خانه تاریخی، فرهنگی آقای «مشکی» که در آبان ۱۳۸۶ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است، با رنگ سیاه نقاشی شد.
متأسفانه باید به این نکته اشاره کنیم که اداره میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری شهرضا از نظر نیروی انسانی و بودجه در شرایط بسیار بدی قرار دارد. پرسنل این اداره شامل یک راننده، یک مسئول یگان حفاظت، یک کارمند که چند روز در هفته را در مرکز استان حضور دارد و یک سرپرست، است که این تعداد قطعا نمی‌توانند بر همه آثار تاریخی شهرستانی با وسعت دو هزار کیلومتر نظارت کنند.
آثار تاریخی تجدید ناپذیر هستند و با از بین رفتن هریک از آن‌ها در سایه اقدامات خودسرانه، تلاش‌های جاهلانه یا اقدامات پنهانی، ضرری جبران ناپذیر بر پیکر تاریخ و فرهنگ کشور وارد می شود، اکنون جای این پرسش مطرح است که اینگونه اقدامات تا چه زمانی می‌تواند ادامه داشته باشد؟
گزارش از: عباس صادقی خبرنگار سرویس شهرستان ایمنا
نظر شما