به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی شورای عالی استان‌ها، حسنعلی مبینی‌نژاد، نماینده اصفهان در شورای عالی استان‌ها، آب و کشاورزی، محیط زیست و آلاینده‌ها، صنعت و اشتغال را از اساسی‌ترین مشکلات اصفهان دانست و موضوع "آب" را اهم مشکلات استان متبوعش خواند.
متن این یادداشت به شرح زیر است:
"اصفهان مهد تمدن، فرهنگ، تاریخ، هنر با بناهای منحصر به فرد خود در حوزه گردشگری با زاینده رودش شهرتی جهانی پیدا کرده است.
اگر نگاهی هر چند گذرا به تاریخ داشته باشیم می‌بینیم ۹ قرن پیش کشاورزان شرق و غرب این شهر با دست رنج خود هزینه حفاری تونل اول کوهرنگ را تامین و با تملک چشمه دیمه از مالکان واقعی و اصلی زاینده‌رود که به همت آنان آب در رودخانه جاری و ساری شده و کشاورزی رونق یافته است و بعدها به دلیل اختلاف کشاورزان بر سر توزیع آن شیخ بهایی آن را سهم‌بندی کرد که سهم کشاورزان اصفهانی از مجموعه حوضه آبریز زاینده‌رود ۳۳ درصد در نظرگرفته شد.
این سند تاریخی با نام طومار شیخ بهایی موید حقوق و مالکیت کشاورزان است و ازآن زمان این میراث بزرگ و ارزشمند که مایه حیات و سرسبزی اصفهان بوده دست به دست گشته و درمهریه زن و فرزندانشان به ثبت رسیده که به دلایل مختلف چندسالی است مالکان واقعی و اصلی زاینده رود به جای کار و تلاش روی اراضی خود در به در این شهر و آن شهر خجالت زده زن و فرزند و زکات بده دیروز و زکات بگیر امروز شده‌اند.
سهم آب آنان مقداری در بالادست به صورت بی‌رویه و غیر قانونی برداشت شده و بخشی هم در مسیر زمین‌های خشک و تشنه آنان لوله‌گذاری شده و به استان دیگر انتقال داده شده است و جالب اینکه محل تخصیص این انتقال تونل سوم کوهرنگ است که پس از سی و اندی سال تازه سد آن در حال احداث است.
براساس ماده ۴۴ قانون توزیع عادلانه، دولت بابت برداشت و تامین آب شرب بایستی بها آن را به کشاورز پرداخت کند. چون مالک آن کشاورز و محیط زیست است. امروز این کشاورز همه اراضی و باغاتش خشک و از سویی با مشکل جدی آب شرب هم مواجه شده و خشکسالی هر روز سایه سنگین خود را گسترده می‌کند که در طی ۵۰ سال اخیر آب پشت سد، در بدترین شرایط خود یعنی کمترین میزان قرار گرفته است.
علاوه بر برخی دلایلی که اشاره شد، عواملی دیگری نیز در این بحران تاثیر گذار بوده از جمله هم گسستن مدیریت واحد حوضه زاینده‌رود، تخصیص‌های بی‌رویه آب، عدم آینده‌نگری و بی‌برنامگی، عدم توجه به بهره‌برداری صحیح و عملی از آب، کاهش بارندگی و نزولات آسمانی و ....که موجب کاهش آب و درنتیجه خشکی زاینده‌رود و بروز مشکلات معیشتی و اقتصادی کشاورزان را به همراه داشته و از سال ۹۰ موج اعتراضات در بین این قشر شروع و هرروز بر شدت آن افزوده شده است.
هر بار مسئولان با رایزنی و دادن وعده و وعید و مسکّن‌های مقطعی آرامش نسبی و موقتی را به وجود آورده است ولی هرگز نتوانسته‌اند توقع آنان را برآورده کنند تا اینکه کشاورزان ناامید از همه تلاش‌های قبلی به صورت گسترده به کف خیابان‌های شهر و با خویشتنداری و رعایت و حفظ حریم ارزش‌ها ی نظام و انقلاب استیفای حقوق خود را سر داده‌اند.
اقداماتی نیز از سوی دولت اتخاذ شده از جمله طرح ۹ ماده احیای زاینده‌رود که مفاد خوبی درآن پیش بینی شده از جمله عدم بارگذاری جدید، تشکیل صندوق خسارت به کشاورزان از محل درآمد صنایع به ساماندهی رودخانه، تغییر الگوی کشت و اخیرا کارگروهی به نام کارگروه سازگاری با کم آبی در صدد رفع مشکلات موجود شده است.
اما برای خاتمه دادن به وضع موجود که جنبه امنیتی نیز به خود گرفته، می‌طلبد دولت با بهره‌گیری ازنظرات کارشناسان مجرب داخلی و خارجی راهکارهای پایدار و بلند مدت را مدنظر قرار داده و موضوع زاینده‌رود را از دریچه یک موضوع ملی نگاه کند و ضمن رعایت و حفظ محیط زیست در درجه نخست آب موجود را مدیریت و عادلانه توزیع کند؛ به نحوی که همین میزان آب به نسبت سهم به همه اختصاص یابد و از برداشت‌های بی رویه در بالادست جلوگیری کند، میزان انتقال آب به خارج استان را کاهش دهد و ازسهم صنعت کاسته یا بهای واقعی آن را به کشاورزی پرداخت کند.صندوق خسارت به کشاورز را با حمایت مالی برای بلند مدت فعال کند.
وام‌های کشاورزی استمهال و بانک‌ها از دریافت سود و کارمزد صرف نظر کنند. با ارائه تسهیلات مالی لازم و تامین حداقلی آب بخشی از اراضی به کشت گلخانه ای و امثالهم تبدیل شود.
با حمایت مالی دولت در اجرای سه تونل سوم تسریع شود. مطالعه انتقال آب دریا به این مجموعه در دستور کار قرار گیرد. از تکنیک‌های روز دنیا در بارور سازی ابرها استفاده شود و در نهایت نظارت دقیق بر برداشت از چاه‌های آب صورت پذیرد".
نظر شما