به گزارش خبرنگار ایمنا، این مجسمه ۱۰ سال پیش به دلیل حفاری‌های مترو از میدان آزادی برداشته شد و بازگشت دوباره آن به شهر، نوید اتفاقات خوبی را در آینده می‌دهد. مرتضی بصراوی، مجسمه‌ساز اصفهانی، یکی از کسانی است که از امید ناشی از این اتفاق، استقبال کرده است. با او دراین‌باره گفتگویی کرده‌ایم که در ادامه می خوانید:
شما شب گذشته در حساب شخصی خود در اینستاگرام به برگشت مجسمه کاوه آهنگر به شهر اشاره کردید. نصب دوباره این مجسمه چرا این‌قدر مهم شده و واکنش هنرمندان و فعالان شهری مختلفی ازجمله شما را برانگیخته است؟
اهمیت این مجسمه، آن‌قدر هست که وقتی من این پست را منتشر کردم، پیغام‌های زیادی از طرف افراد بسیاری برایم ارسال شد که بسیاری از آن‌ها دیگر در ایران یا اصفهان زندگی نمی‌کنند، ولی خاطره این مجسمه در میدان آزادی برایشان باقی‌مانده، چراکه این مجسمه، جزء هویت شهر است، ولی ۱۰ سال پیش به خاطر حفاری‌های مترو برداشته شد و امروز دوباره به‌جای خود برگشت.
چه چیزی این مجسمه را برای اصفهانی‌ها مهم کرده است؟ شخصیت کاوه، محل نصب آن یا ماجراهای پیرامون مربوط به برداشتن و نصب دوباره آن؟
یکی از دلایل اهمیت این مجسمه، محل نصب آن است که در ورودی شهر واقع شده است. ورودی شمال شهر اصفهان، چندان خوب ساخته نشده و ورودی جنوبی، تنها ورودی آبرومند اصفهان است. نکته دیگر این است که شاید به خاطر شخصیت کاوه که در متون کهن ایرانی وجود دارد و به‌عنوان یک شخصیت آزاده شناخته شده، این مجسمه اهمیت یافته است. مکان خاص قرار گرفتن این مجسمه هم اهمیت دارد، چراکه قبلاً مجسمه‌های دیگری هم در این میدان قرار داشته که ایرج محمدی، سازنده آن‌ها، مجسمه کاوه آهنگر را هم ساخته است. مجموع این عوامل، اهمیت این مجسمه را دوچندان می‌کند. نکته دیگر، این است که پایه خوبی هم برای این مجسمه ساخته شده، چراکه پایه اصلی آن به هنگام برداشتن مجسمه برای حفاری‌های مترو تخریب‌شده بود.
این مجسمه از لحاظ هنری چه ویژگی‌هایی دارد؟
از نظر شهری، فرم این مجسمه نسبتاً خوب است. البته نسبت به کارهای قبلی ایرج محمدی، این مجسمه از لحاظ فرم ساده‌تر است و فرم‌های زمخت‌تری دارد که به خاطر موضوع آن است، ولی در مجموع، اثری قابل قبول، قابل‌تأمل و مهمی است و ساختار خوبی دارد، گرچه اضافاتی دارد و جزییات زیادی ازجمله پرنده‌ها در آن به کار رفته، ولی این، انتخاب هنرمند است.
برگشتن این تندیس به شهر، چقدر می‌تواند به گسترش استفاده از مجسمه‌های قوی ازنظر هنری در شهر اصفهان کمک کند؟
اصفهان، شهر تندیس ها است و تندیس های زیادی در قالب ابنیه خود دارد. در میدان نقش‌جهان، هر گنبد، فارغ از کارکرد آن، یک اثر حجمی شهری است، این مسئله درباره پل‌های تاریخی اصفهان هم صادق است. این‌ها نشان‌دهنده هماهنگی نصب مجسمه در اصفهان با بافت گذشته شهر است. درباره این‌که وجود مجسمه برای بافت جدید شهر چه اتفاقی را رقم می‌زند، باید شهرسازان صحبت کنند، ولی نکته اینجا است که نصب برخی مجسمه‌های غول‌پیکر با تکنیک ضعیف و ساختار بد به شهر ضرر می‌زند، درحالی‌که برای مثال مجسمه استاد علی‌اکبر معمار اصفهان ساخته استاد مرتضی نعمت‌الهی و یا مجسمه کاوه آهنگر ساخته ایرج محمدی، فضای شهری را به هم نمی‌زنند و در عوض به شهر هویت می‌دهند. این مجسمه‌ها، چشم شهروندان را آزار نمی‌دهند و از لحاظ اندازه، تناسب شهری و انسانی را رعایت می‌کنند و همراه با فضای شهری هستند. استفاده از مجسمه‌های با اندازه نامناسب و بیش ازحد بزرگ و در جای نامناسب، به فضای شهری آسیب می‌زند و بهتر است این مجسمه‌ها جابجا شوند، چراکه مجسمه بزرگ، طبق تکنیک‌های مجسمه‌سازی باید در فضای مناسب خود قرار بگیرد و قرار دادن آن در میدان شهر و حتی در مواردی در وسط راه شهروندان، تخصصی نیست، چراکه در کنار مردم قرارگرفته و باعث می‌شود شهروندان احساس کنند یک غول در کنارشان قرارگرفته است. مجسمه نادرشاه در کنار قبر او در مشهد، هم بزرگ است، ولی فاصله آن با مردم حفظ‌شده و به همین دلیل، تأثیر منفی ندارد. امیدوارم برخی از مجسمه‌های نامناسب فضای شهری هم برداشته شوند. البته سازمان زیباسازی شهرداری اصفهان زحمت زیادی می‌کشد، ولی بعضی از کارها بهتر است تخصصی‌تر باشد.
از واکنش ایرج محمدی به نصب دوباره این مجسمه خبر ندارید؟
من عکس نصب دوباره این مجسمه را برای او از طریق اینستاگرام فرستاده‌ام، ولی ای‌کاش خود او هم که تهران ساکن است، برای نصب دوباره مجسمه حضور داشت.
نظر شما