عباس نصر در رابطه با تأکید اخیر روحانی بر ایجاد امید در جامعه و تقسیم بندی وزرا به امیدوار و ناامید، به خبرنگار ایمنا گفت: امید در جامعه از جنبه های مختلفی قابل بحث است، یک بحث از منظر روانشناسی است که بر اساس این نگرش، احساس انسان در سیگنال های بالا و پایین به صورت زیگزاگی حرکت می کند و امام علی(ع) نیز اشاره ای در این خصوص دارند که انسان گاهی اوقات خیلی افسرده می شود و گاهی اوقات سرحال و شاد است، این یک بحث روانی است که روانشناسان باید در این زمینه بحث کنند. این بحث به ویژه در کسانی که شرایط سختی را تجربه می کنند یا مدیریت های سخت را بر عهده دارند، بیشتر نمود پیدا می کند و حتی در بیان و گفتار این افراد تاثیر می گذارد.
این تحلیل گر سیاسی افزود: اما از این بحث روانشناسی که بگذریم، ارزیابی عملکرد دولت دوازدهم نشان می دهد که دولت تدبیر و امید شعارهایی در انتخابات دور اول مطرح و در دور بعد هم روی آنها تأکید کرد که این شعارها توقع جامعه را خیلی بالا برد، اما همه آنها محقق نشد و امکان اینکه این شعارها اصلاً محقق نشود هم وجود دارد.
نخستین رییس مجمع امور صنفی روزنامه نگاران اصفهان ابراز عقیده کرد: عدم تحقق شعارهای انتخاباتی دولت تدبیر و امید بر اقشار مختلف مردم تاثیرگذار بود، این تاثیرگذاری حتی به خود آقای روحانی منتقل می شود، به نظر من آقای روحانی که یک سیاستمدار با تجربه بود؛ نباید در طرح شعارهای انتخاباتی تا این حد بلند پروازی نشان می داد.
بیش از ۳۰ درصد قدرت در اختیار رییس جمهور نیست
وی افزود: قدرت سیاسی و اقتصادی رییس جمهور در نظام سیاسی ایران محدودیت هایی دارد و امکان تحقق همه شعارهای انتخاباتی روحانی امری بعید بود، به طور خلاصه در ساختار سیاسی ایران بیش از ۳۰ درصد قدرت در اختیار رییس جمهور نیست؛ نه در حوزه های اقتصادی، نه سیاسی و نه هیچ زمینه دیگری، روحانی که می‌دانست قدرتی که پس از انتخاب شدن به عنوان رییس جمهور کسب خواهد کرد، محدودیت دارد، نباید سقف بلندپروازی‌ها و شعارهای خود را تا این حد بالا می برد.
نخستین رییس مجمع امور صنفی روزنامه نگاران اصفهان گفت: این به اصطلاح یأسی که در جامعه نمود کرده است، اگر به سمت قوه مجریه برود طبیعتاً روی دولت هم اثر می گذارد. حتی افراد دولتی و وزرا هم ممکن است به نقطه ای برسند که شروع به انتقال این یأس کنند.
برخی هر روز بر طبل ناامیدی می کوبند
نصر اضافه کرد: البته اگر کارهای انجام شده در این دولت را با دولت قبل مقایسه کنیم، باید بگوییم در این دولت کارهای مثبت بسیاری انجام شده است، اما این کارهای مثبت نیز مردم را قانع نمی کند؛ دلیل قانع نشدن مردم هم این است که آنها کارهای انجام شده را با آن شعارها مقایسه می‌کنند. از سوی دیگر دولت توان پاسخگویی به همه مطالبات ایجاد شده را ندارد و در نتیجه سردی و نا امیدی در مردم رخنه می کند و برخی هم روز به روز بر این طبل نا امیدی می کوبند.
این روزنامه نگار و فعال سیاسی با بیان اینکه برای ایجاد شرایط بهتر باید با تدبیر سیاست های کلان راه دروازه های وسیع را باز کرد، گفت: متأسفانه ناامیدی مانند خوره روح جامعه را می خورد. حالا اگر به دولت هم برسد که دیگر هیچ. به نظر من این امری طبیعی است، اما باید راهی باشد که دولت و ملت از این حالت نجات پیدا کنند.
وضعیت جامعه‌ای که خود را به تقدیر می سپارد، خطرناک است
وی تأکید کرد: اگر جامعه ناامید شود، به هم می ریزد؛ مانند انسانی که افسرده می شود، در گوشه‌ای کز می کند و دیگر هیچ کاری نمی کند. انسان در افسردگی و پژمردگی تحرکی ندارد، جامعه هم همینطور است.
نصر تصریح کرد: بنابراین مسئولان کشوری نیز که متوجه اهمیت این مسأله شده اند، به طور مرتب تذکر می دهند که ملت امید داشته باشد، البته برای ایجاد امید در جامعه، آنها باید دروازه‌ها و نمایی از آن را نشان بدهند، اگر ناامیدی و یأس جامعه را فرا بگیرد، نباید روی سیاست های آینده حساب کرد.
وی با ابراز امیدواری نسبت به اینکه کشور از این مراحل بگذرد و جامعه دچار افسردگی عمومی نشود، افزود: جامعه پژمرده به اینکه باید برای آینده چه کار بکند، یا نکند فکر نمی کند و خود را به تقدیر می سپارد و چنین وضعیتی بسیار خطرناک است. به نظر من روحانی متوجه این موضوع شده که جامعه در حال افسرده شدن است و تأکید می کند باید امید داشت.
نظر شما