جویره درباره رویکرد اجرای برنامه‌های هفته فرهنگی اصفهان که از ۳ تا ۹ اردیبهشت ماه به همت سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان برگزار شد، با ما گفتگو و نکات دیگری هم بیان کرده است. پاسخ های این کارگردان و بازیگر کهنه‌کار سینما و تئاتر اصفهان را به سوال‌های خبرنگار ایمنا از نظر می‌گذرانید.
با توجه به این‌که در سال جاری، برنامه‌ها و بزرگداشت‌های هفته فرهنگی اصفهان، حول محور معرفی چهره‌های شاخص و پرداختن به تاریخ معاصر اصفهان بود، به عنوان یک هنرمند، نظر خود را در خصوص این رویکرد بیان کنید.
از جمله نیازهای هر جمعیت و جامعه‌ای، آشنایی همه نسل‌های آن با دوران گذشته خود است و یکی از اقدامات خوبی که سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان به اتفاق چند نهاد دیگر انجام داد، برگزاری برنامه‌هایی با عنوان هفته فرهنگی اصفهان در اردیبهشت ماه بود. انجام این اقدامات، سبب‌ساز آشنایی هر چه بیشتر شهروندان و گردشگران با گوشه‌هایی از تمدن، آداب و سنن، معماری، موسیقی، نمایش و دیگر بخش‌های هنری و فرهنگی این شهر شد. ستاد برگزاری برنامه‌های هفته فرهنگی اصفهان در سال جاری با رویکردی تازه به تاریخ معاصر اصفهان پرداخته بود و به عقیده من اگر پیشرفت‌های اصفهان در شاخه‌های مختلف، همه ساله به مردم معرفی شود، موجب دلگرمی آن‌ها خواهد بود.
پیشنهادی برای هرچه بهتر برگزار شدن هفته فرهنگی اصفهان دارید؟
دوست دارم در کنار معرفی پیشرفت‌ها، حواس مسئولان شهری و میراث فرهنگی استان به محله‌های قدیمی شهر هم باشد. ما ابن سینا، جویباره و شهشهان را از قدیم، به کوچه‌های پیج‌درپیچ می‌شناسیم و وقتی خانه‌های قدیمی این کوچه‌ها خراب می‌شود و ساختمان‌های چندطبقه جایشان را می‌گیرد، تأسف می خوریم. در خانه‌های جدید، دیگر خبری از گچ‌بری، شیشه‌های رنگی و نقاشی‌هایی که نمایانگر سنت و معماری شهر اصفهان باشد، نیست و خراب کردن آن‌ها با خراب کردن چهل‌ستون فرقی ندارد. بنابراین خواهشمندم مسئولان وارث و حافظ این شهر باشند.
در این هفته از مجموعه «تاریخ شفاهی تئاتر اصفهان» نیز رونمایی شد، این اقدام را چطور ارزیابی می‌کنید؟
تاریخ تئاتر اصفهان بسیار پرحجم و پربار است و دوستان ما در تالار هنر از سال ۱۳۹۵ در تلاش بوده‌اند تا بتوانند با دعوت از پیشکسوتان تئاتر، خاطرات آن‌ها را ثبت و ضبط کنند که البته این نیز، بیانی از تاریخ است و بسیار باارزش، اما نکته‌ای که بنده از همان سال به آن اشاره کردم، این بود که چه خوب است به صورت تحقیقی، همه کارهای اجراشده توسط هنرمندان نوشته و جمع‌آوری و بعدا به دفتری مثل تالار هنر سپرده شود تا از مجموع این اسناد و مقالات، کتاب مصوری تهیه کنند.
تاریخ تئاتر اصفهان، پیش از این توسط دوستانی مثل ناصر کوشان به صورت مجمل نوشته شده، اما کافی نیست و متأسفانه هیچ سند و مدرکی از نمایش‌های فاخری که در سال‌های ۱۲۹۰ و ۱۳۰۰ با سختی‌ها و مشقات آن دوران در اصفهان اجرا شد، موجود نیست. بنابراین از همه هنرمندان درخواست می‌کنم به وظیفه خود در قبال ثبت تاریخ هنر تئاتر شهرمان عمل کنند و هر سندی که پیدا می‌کنند، حتی اگر ذره‌ای کاغذ باشد یا پاره‌ای عکس، آن را جمع‌آوری کنند و در اختیار مرکزی مثل تالار هنر قرار بدهند تا تاریخ تئاتر اصفهان به یک کتاب جامع و مستند تبدیل شود.
تالار هنر، نخستین گام را در این جهت برداشته و امیدواریم این گام‌ها ثابت و مداوم باشد. از پرویز ممنون و همه کسانی که برای تدوین کتاب تاریخ شفاهی تئاتر اصفهان زحمت کشیده‌اند، هم تشکر و یادآوری می‌کنم که اگر امروز چراغ تئاتر این شهر روشن است، به خاطر شمع وجود کسانی است که سوختند تا تئاتر اصفهان ساخته شود.
نظر شما