به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان لنجان، قرن ها است که نوروز این آیین ملی_مذهبی با همه فراز و نشیب‌های خود در درازای تاریخ که فراروی این سرزمین بوده، برگزار شده و امروز در روزگاری که ملت‌ها به آیین‌های کهن خود می‌بالند و آنها را به نمایش می‌گذارند، در میهن اسلامی ما نیز این آیین باستانی و رسم زیبا و دیرینه کشور خود را هرچه پرشکوه تر برگزار می‌شود تا در این دنیای شلوغ و مشغله‌های بسیار دمی را در کنار خویشان و وابستگان خود سپری کرده و به گذشته‌ها، به آنچه بوده‌ایم و آنچه هستیم و باید باشیم، بیندیشیم.
در ایام نوروز پهن کردن سفره هفت سین، دید و بازدید و یادی از گذشتگان در پنجشنبه آخر سال و ...از جمله آیین‌های است که مورد توجه قرار می‌گیرد.
یکی از آیین‌هایی جالب که از دیرباز در «ریز قدیم» رواج داشته رسم شنبه گردش بوده که در نخستین شنبه سال مردم بار سفری یک روزه و کوتاه مدت به دامان طبیعت سر سبز و دشت و صحرا را بسته و حتی وعده نهار خود را در دشت و بیشه‌زارهای این شهرستان ساحلی سپری می‌کنند و به‌نوعی با طبیعت آشتی مجدد کرده و معتقد هستند با این کار سال خوبی در انتظار آنان است.
زنان این دیار چنانچه پونه و شبدرها جوانه زده باشند مقداری از آنها را چیده و چای و خوراکی‌هایی که به همراه خود آورده‌اند را در هوای آزاد و دامن طبیعت در کنار خانواده میل می‌کنند. سنگ و کلوخ انداختن در آب رودخانه نیز معمولا در چنین روزهایی همچون روز سیزده بدر انجام می‌شود و معتقدند برای کاهش غم و غصه باید حداقل یک سنگ یا کلوخ در آب انداخت. هنگام انداختن سنگ و کلوخ در آب این شعر را می‌خوانند:غم برو شادی بیا /محنت برو روزی بیا.
از آنجا که رفتن به دشت و صحرا برای مردمان لنجان به نوعی واجب تلقی می‌شود، طبق این رسم بهتر است در اولین شنبه سال جدید از دید و بازدید و رفتن به منازل اقوام و آشنایان پرهیز کرد چرا که عقیده دارند ممکن است بد یُمن باشد، از این رو مردم رفتن به خانه یکدیگر را به شب موکول می‌کنند.
نظر شما