به گزارش ایمنا، این فیلم‌ساز تجربی که در نشست «فضا و زمان غیرخطی در سینمای تجربی» در موسسه فرهنگی و زبان‌های خارجی رویش مهر حضور داشت، در رشته سینما در دانشگاه‌های کارلتون اتاوا و کنکوردیای مونترال کانادا تحصیل‌کرده و بیش از سه دهه است فعالیت خلاقه هنری می‌کند و سال‌ها است مستندهای تجربی او، جایگاه ویژه‌ای در فیلم‌سازی خلاق و تجربه‌گرایانه جهان به دست آورده است. فیلم «شهرزاد»، از آثار معروف این کارگردان است.
وی در این نشست گفت: هنر سینما، ابتدا برای مردم جنبه سرگرمی داشت. پس از مدتی، دستور زبان و زمان خطی در سینما ایجاد شد و پس‌ازآن هم زبان دستوری تصویری شکل گرفت و مردم با آن آشنا شدند.
پرهامی درباره اعتقاد به طرح و فیلم‌نامه در آثار تجربی و مستند اذعان داشت: اصولاً در کار مستند و تجربی با فیلم‌نامه جلو نمی‌روم و بیشتر با ایده و به شکل ارگانیک کار می‌کنم، چون در مستند از اتفاق فردا یا این‌که شخصیت مستند قرار است چه بگوید، خبر نداریم.
این فیلم ساز تجربی افزود: سعی می‌کنم چندین ایده در ذهن داشته باشم. خیلی کم پیش می‌آید یک داستان بنویسم یا استوری بورد بکشم. شاید برای یک یا دو سکانس، خودم را در چارچوب قرار دهم که در کجا قرار دارم و به کجا می‌خواهم بروم. حتی در فیلم‌برداری سعی می‌کنم فضای خطی را بشکنم.
وی اضافه کرد: به دلیل این‌که آثارم تصویری است، ترجیح می‌دهم تصویربرداری و تدوین را هم خودم انجام دهم، چراکه در طی ساخت، روند فیلم را می‌بینم و خودم تمامی کارهای فیلم را انجام می‌دهم.
پرهامی ادامه داد: در سینمای کلاسیک معمول بود کسی که فیلم را می‌سازد، خودش فیلم‌بردار و تدوینگر نباشد که در کار من، این قضیه صدق نمی‌کند، چون به رازهای کوچکی که در ذهن دارم، به هنگام فیلم‌برداری فکر می‌کنم. درواقع فیلم را یک شعر تصویری می‌دانم و حتی فیلم کوتاه را «فیلم شعر» به‌حساب می‌آورم.
نظر شما