به گزارش ایمنا، ۲۴ مهرماه به عنوان روز ملی پارالمپیک در تقویم رسمی کشورمان به ثبت رسیده است. به بهانه روز پارالمپیک به سراغ زینب ملکی ملی‌پوش والیبال نشسته اصفهان رفتیم.
ملکی در کارنامه ورزشی خود حضور در تورنمنت‌های مختلفی از جمله مسابقات قهرمانی کشور، لیگ برتر، مسابقات آسیایی، بین‌قاره‌ای و پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو را به ثبت رسانده و ثابت کرده هر فردی با تلاش می‌تواند پله‌های ترقی را طی کند و به موفقیت دست یابد.
گفت‌وگوی ایمنا با ملکی را در ادامه می‌خوانید:
در مورد معلولیتت توضیح می‌دهی؟
از بدو تولد هر ۲ پایم از زیر زانو معلول بود و تا سن ۷ سالگی قادر به راه رفتن نبودم. با عمل‌های جراحی که انجام دادم توانستم راه بروم اما معلولیتم به‌طور کامل برطرف نشده است.
در خانواده‌ات فرد دیگری مشکل معلولیت دارد؟
برادر کوچک‌ترم هم از ناحیه هر ۲ پا معلول است و برای راه رفتن از پروتز استفاده می‌کند. پدر و مادرم ازدواج فامیلی داشتند. آزمایش ژنتیک هم که رفتیم گفتند بخشی از این معلولیت مربوط به تأثیرات بمب‌های شیمیایی است که پدرم در زمان حضور در جبهه تحت تأثیر آنها قرار گرفته است.
برادرم هم ورزش والیبال نشسته انجام می‌دهد و یکی، دو سال است به صورت جدی این ورزش را ادامه می‌دهد و یک بار هم به اردوی تیم ملی دعوت شده است.
خودت از چه سنی ورزش را شروع کردی؟
از ۱۲ سالگی ورزش را شروع کردم و در سن ۱۵ سالگی هم به اولین اردوی تیم ملی دعوت شدم.
به پیشنهاد پزشکان به ورزش رو آوردی یا کلاً ورزش کردن را دوست داشتی؟
در یک خانواده ورزشی به دنیا آمدم و همه افراد خانواده به نوعی ورزشکار هستند و هم در زمینه حرفه‌ای فعالیت دارند و هم برای سلامتی ورزش را دنبال می‌کنند و به همین دلیل من هم به سمت ورزش رفتم.
چه شد که والیبال نشسته را انتخاب کردی؟
به رشته والیبال علاقه زیادی داشتم با توجه به معلولیتم والیبال نشسته را انتخاب کردم. عمه من مربی ورزش است و با کمک او تیم والیبال نشسته شهرستان مبارکه را راه‌اندازی کردیم و از همین جا هم تمریناتم کم کم بیشتر شد.
اولین مسابقه‌ای که در آن شرکت کردی چه مسابقه‌ای بود؟
تقریباً ۱۴ سال داشتم که در مسابقات لیگ برتری که در قزوین برگزار شد شرکت کردم و چون اولین حضورمان درلیگ برتر بود موفق به کسب مقام نشدیم اما باعث ایجاد انگیزه در بین ورزشکاران این رشته شد تا سال‌های بعد قوی‌تر ظاهر شویم.
تمرین با این شرایط جسمانی برایت محدودیتی ایجاد نمی‌کند؟
چون از بدو تولد با این معلولیت به دنیا آمدم راحت‌تر با این مسئله کنار می‌آیم و به همین دلیل به چشم خودم سختی به نظر نمی‌آید و تمریناتم را راحت‌تر انجام می‌دهم. شاید در برخی مواقع محدودیت حرکتی داشته باشم اما از اعضای سالم بدنم استفاده می‌کنم.
می‌خواهی ورزش را تا کجا ادامه دهی؟
دوست دارم تا زمانی که توانایی دارم بازی کنم و بعد از اتمام دوران بازیکنی در زمینه مربیگری ادامه فعالیت دهم.
ورزش را بیشتر برای سلامتی انجام می‌دهی یا برای رسیدن به قهرمانی؟
برای ما که در حال حاضر به صورت حرفه‌ای کار می‌کنیم هر ۲ بخش مهم است. چون اگر سلامتی جسمانی را نداشته باشیم نمی‌توانیم به ورزش قهرمانی ادامه دهیم و در درجه اول سلامتی مهم است.
با معلولیتت چطور کنار آمدی؟
به نظر من معلولیت هیچ محدودیتی در زندگی به وجود نمی‌آورد و شاید در خیلی از مواقع کمک کند که فرد معلول پیشرفت بیشتری داشته باشد. ورزش در زندگی شخصی افراد به خصوص در زندگی ما که محدودیت جسمی داریم باعث می‌شود انگیزه‌هایمان دو برابر شود و برای زندگی‌مان بهتر بجنگیم و آینده زیباتری را بسازیم.
روحیه جنگندگی در افرادی که محدودیت جسمانی دارند خیلی قوی‌تر است و همین موضوع در زندگی شخصی به ما کمک می‌کند.
برای چه مسابقاتی آماده می‌شوی؟
مردادماه سال آینده باید در مسابقات جهانی هلند شرکت کنیم که اولین حضور ما در مسابقات جهانی والیبال نشسته محسوب می‌شود. برای حضور در رقابت‌های لیگ برتر نیز تمرینات بدنسازی و توپی را انفرادی انجام می‌دهم تا تمرینات تیم سپاهان شروع شود.
آرزوی ورزشی‌ات چیست؟
بتوانم مدال طلای پارالمپیک را به دست آورم. رفتن به مسابقات پارالمپیک در رویاهایم بود و فکر نمیکردم روزی بتوانم در این تورنمنت شرکت کنم اما ایمان آوردم که آدم به هر چیزی که فکر کند می‌تواند همان را به دست بیاورد.
به مناسبت روز پارالمپیک به دوستان خود چه می‌گویی؟
این روز قشنگ را به همه بچه‌های معلول تبریک می‌گویم. روز بزرگی است و خیلی خوشحال هستم که در تقویم ما یک روز به‌نام ورزشکاران پارالمپیک ثبت شده و امیدوار هستم به خاطر همین روز انگیزه در افراد معلول بیشتر شود و قهرمانان بیشتری داشته باشیم.
/گفتگو از زهرا سیدین/
نظر شما