به گزارش ایمنا به نقل از تیتر شهر، ساختمانی های جدید همینطور صاف به شکل دیواری زشت و بالا رفتند و دیگر از معماری زیبا خبری نبود. در همین چند سال گذشته شهر به یک شکل درآمده. ساختمان های 5 طبقه که حاصل نوسازی بافت فرسوده هستند همینطور در محلا بالا می روند.
در جریان این ساخت و سازها که البته برای شهری مانند تهران لازم است، معماری جای خود را به مهندسی داد. دیگر از ذوق معمار در ساخت خبری نبود و تنها حساب و کتاب مهندس ها برای استفاده بهینه از سانتیمتر به سانتیمتر زمین بود که اهمیت پیدا کرد.
همه چیز با حساب و کتاب انجام شد. بهارخواب حذف شد. بالکن ها ناپدید و حیاط ها تبدیل به پارکینگ شدند. البته مدتها بود که کسی از بهارخواب استفاده نمی شود. شاید به علت آلودگی شدید هوا و یا مشفر بودن ساختمان های اطراف به آن. اما آنچه که در گذشته استفاده های بسایری داشت، کم کم به خاطره تبدیل شد.
خوردن شام و خوابیدن زیر سقف آسمان برای کودکان امروزی تبدیل به افسانه شده است. آنها نمی توانند باور کنند در شهری آلوده مانند تهران روزگاری در پشت بام ها و بهارخواب ها می خوابیدند یا غذا می خوردند.
حالا علاوه بر بهارخواب، بالکن نیز از منازل حذف شده و دیگر در معماری شهر تهران بالکن جایگاهی ندارد. در ساختمان های نوساز محل کوچکی به اندازه ایستادن یک نفر به عنوان بالکن طراحی می شود تا سیستم گرمایشی منزل در آن نصب گردد.
البته نباید از این نکته غافل شوی که مشکلات اقتصادی و تلاش برای کسب سود بیشتر مالکان را ترغیب به حذف بالکن و بهارخواب و افزودن متراژ آن به بنای مفید منازل می کند.
اما فراموش نکنیم که استفاده از بالکن و بهارخواب هنوز در معماری کشورهای اروپایی و آمریکا متداول است و معماران و مهندسان برای بالابردن روحیه مردم از این ابزارها استفاده می کنند.
اینکه افراد مکانی در منزل داشته باشند تا بتوانند گل پرورش دهند و یا از فضای باز استفاده کنند، قطعا به کاهش میزان افسردگی می انجامد.
شاید روزگاری مردم تهران بار دیگر بجز ساخت مهندی بناها، به روح انسان در معماری ساختمان ها توجه کنند.
نظر شما