خبرگزاری ایمنا- گروه سیاسی- اعظم ملایی: در شرایطی که دولت های تحریم کننده قطر به رهبری عربستان سعودی در روزهای اخیر شروط خود برای رفع تحریم ها علیه قطر را تخفیف داده اند و در نتیجه احتمال حل این بحران افزایش یافته است، تصمیم دولت کویت به کاهش رابطه دیپلماتیک با ایران، پرونده جدیدی در اختلافات حوزه خلیج فارس گشوده است. ماجرا بدان جا باز می گردد که در اواخر هفته گذشته کویت با ارائه یادداشتی اعتراض آمیز به سفارت ایران خواستار بسته شدن رایزنی فرهنگی و دفتر نظامی ایران در این کشور شد. دولت کویت همچنین از کشورمان خواسته است تا تعداد دیپلمات های ایرانی در کویت را از 19 نفر به 4 نفر کاهش دهد و خروج این افراد طی 45 روز آینده صورت بگیرد.
مسئولان کویتی این تصمیم را به پرونده‌ای به نام «هسته عبدلی» ربط داده و ادعا کرده‌اند که شماری از محکومان این پرونده به گفته آنان، به ایران گریخته‌اند. اما هسته عبدلی چیست؟
سیزدهم اوت ۲۰۱۵ (بیست و دوم مرداد ۱۳۹۴) تلویزیون کویت تصاویری از مقادیر زیادی اسلحه و مهمات و دستگاه‌های شنود و دیگر افزارهای دارای کاربرد نظامی و تجسسی نشان داد که به گفته نیروهای امنیتی، از مزرعه‌ای به نام عبدلی در نزدیکی مرز عراق کشف شده بود. در کمتر از سه هفته کیفرخواستی علیه متهمان صادر شد که بنابر آن، بازداشت شدگان اعتراف کرده بودند که سلاح‌ها و مهمات را از طریق دریا از ایران دریافت کرده و نفراتی از حزب‌الله لبنان به آنان آموزش نظامی داده‌اند. یکی از متهمان فراری به نام عبدالرضا دهقانی هم ایرانی بود.
در همان زمان، سفارت ایران در کویت اطلاعیه‌ای منتشر و با رد هرگونه ارتباط میان متهمان و ایران، آنچه را حمله تبلیغاتی رسانه‌های کویتی علیه روابط ایران و کویت خواند، محکوم کرد. با آغاز محاکمه علنی در چهارم سپتامبر ۲۰۱۵ (سیزدهم شهریور ۱۳۹۴) همگی متهمان نیز در دادگاه گفتند که اعترافاتشان تحت شکنجه بوده و هیچ ارتباطی نه با حزب‌الله دارند و نه با ایران. «حسن حاجیه» متهم ردیف اول پرونده گفت که سلاح‌ها را 25 سال پیش که عراق کویت را اشغال کرده بود از شیخ عذبی، برادرزاده امیر کویت دریافت کرده و به خواست او بوده که بعد از جنگ، این سلاح‌ها را نزد خود نگه داشته است. با وجود چنین اعترافات صریحی، فضایی ایران هراسی موجود در منطقه سبب شد تا جنجال رسانه‌ای بزرگی بر علیه کشورمان به راه بیافتد.
از آن پس جلسات بعدی دادگاه کاملا سری و محرمانه برگزار شد و پی در پی به تعویق افتاد. شواهد موجود نشان می دهد دولت کویت از این پرونده به عنوان یک حربه علیه کشورمان استفاده کرده و تنها زمان هایی که روابط ایران با کشورهای حوزه خلیج فارس و به ویژه عربستان سعودی تیره می شود، یا بین خود کشورهای عربی اختلافاتی رخ می دهد، روند رسیدگی به این پرونده و سیل اتهامات به کشورمان نیز مجددا به راه می افتند. به عنوان نمونه این پرونده یکبار در سیزدهم ژانویه ۲۰۱۶ (بیست و سوم دی ۱۳۹۴) یعنی 11 روز پس از حمله به سفارت‌خانه و کنسولگری عربستان در تهران و مشهد و درست در روزهایی که رابطه ایران با عربستان و دولت‌های عرب متحدش به شدت تیره شده بود، برگزار شد و حسن حاجیه و عبدالرضا دهقانی را که متهم ردیف بیست و سوم بود به اعدام محکوم کرد. بقیه متهمان هم به مجازات زندان از شش سال تا ابد محکوم و برخی هم بیگناه شناخته شدند. مجددا در هجدهم ژوئن (بیست و هشتم خرداد) گذشته، دادگاه تجدیدنظر حکم اعدام حسن حاجیه را از اعدام به حبس ابد کاهش داد؛ اما حکم اعدام عبدالرضا دهقانی را که هیچ مدرکی دال بر ارتباط او با نهادهای نظامی یا اطلاعاتی ایرانی در رسانه‌ها عنوان نشد را تایید کرد.
حال به نظر می رسد همزمان با عقب نشینی عربستان و متحدانش در برابر قطر و حذف شروطی مثل«کاهش رابطه قطر با ایران» و «تعطیلی شبکه الجزیره»، توطئه عربی به گونه ای دیگر و در جبهه ای جدید علیه کشورمان رقم خورده است. کویت که در یکماه گذشته همواره به عنوان میانجی در بحران قطر عمل می کرد، حال ظاهرا پا را از حد میانجی گری فراتر گذاشته و به عنوان یک نیروی مداخله گر کوشیده است به بهای کاهش روابط خود با ایران، روابط کشورهای حوزه خلیج فارس را بهبود ببخشد. هدف این تحرکات کویت این است که جمهوری اسلامی ایران به عنوان «خطر و دشمن اصلی» معرفی شود و وحدت ترک خورده جهان عرب با پررنگ جلوه دادن «خطر ایران» اندکی ترمیم شود.
رابطه ایران و کویت در سال‌های اخیر در عین اینکه به تنش نینجامیده بود؛ اما پس از ماجرای حمله به سفارت‌خانه عربستان در تهران، به سطح بسیار نازلی افت کرده بود تا آنجا که سفر شهروندان ایرانی به کویت تقریبا ناممکن شده بود. بنابراین در مقطع کنونی، کاهش دوباره سطح این روابط در عمل هزینه های چندانی را بر دولت کویت تحمیل نمی کند؛ اما می تواند کمک شایانی به عربستان سعودی و متحدانش برای خروج از بحران قطر و ایجاد ائتلاف عربی علیه ایران باشد؛ کمکی که عربستان قطعا آن را نادیده نخواهد گرفت و در موقعیت مناسب پاداش آن را به کویت خواهد داد. در چنین شرایطی لازم است دستگاه دیپلماسی کشورمان نیز در حوزه خلیج فارس فعالانه تر عمل کرده و از ایجاد یک ائتلاف عربی قدرتمند علیه ایران جلوگیری کند. مقامات دیپلماتیک کشورمان می توانند هزینه های اقدامات ضد ایرانی کویت را در حوزه های سیاسی و اقتصادی به این کشور یاد آور شوند و با برخوردی جدی و قاطع نشان دهند که تلاش برای دامن زدن به ایران هراسی، همیشه نیز بی پاسخ و کم هزینه باقی نخواهد ماند.
نظر شما