خبرگزاری ایمنا- گروه ورزشی- صبا خیابانی: «مرد سال سابق فوتبال آسیا» عنوان بسیار پُرطمطراقی است که سرور چپاروف یدک می‌کشد. جالب است بدانید که هافبک فصل پیش سپاهان جایزه بهترین بازیکن آسیا را نه یک مرتبه بلکه ۲ بار در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۱ از آن خود کرده است. از آخرین زمانی که کنفدراسیون فوتبال آسیا این ستاره ازبک را بهترین بازیکن وقت قاره کهن تشخیص داد ۶ سال می‌گذرد. طبیعی است که در این فاصله نسبتاً طولانی به تدریج از کیفیت چپاروف کاسته شده و او دیگر نشانی از آن بازیکن درخشان سال‌های گذشته نداشته باشد همچنانکه عجیب است اگر سطح فنی او به کلی زیر سؤال برود.
در واکنش به هیاهوی رسانه‌ای که به خصوص در ۵۰ روز گذشته پیرامون سپاهانی ماندن یا استقلالی شدن چپاروف به راه افتاد بسیاری اینگونه استدلال می‌کنند که کیفیت فنی این بازیکن در ۳۴ سالگی به اندازه‌ای نیست که سزاوار این همه توجه باشد و منجر به اصطکاک ۲ باشگاه بزرگ و مدعی فوتبال ایران شود. نیمکت‌نشینی سرور در دیدار اخیر ازبکستان برابر تیم ملی ایران هم ادعای این گروه از منتقدان را مستدل‌تر از قبل جلوه می‌دهد.
با این وجود، کارنامه چپاروف در نیم‌فصل حضورش در سپاهان و به خصوص پس از روی کار آمدن زلاتکو کرانچار هم مشخص است. آنچه فوتبالدوستان اصفهانی در دوره کوتاه حضور سرور در سپاهان شاهدش بودند این بود که او به خوبی در پازل تاکتیکی مرد کروات جای گرفت و دست‌کم به اندازه‌ای مثمر ثمر بود که تلاش برای تداوم حضورش در نصف جهان را موجه کند.
ملی‌پوش به نسبت افول‌کرده ازبکستانی شاید در حال حاضر آنقدر درخشان نباشد که باشگاه اصفهانی بخواهد برای نگه داشتنش خود را به آب و آتش بزند یا به امید حفظش تبعات حقوقی و روانی را به جان بخرد اما کسی هم نمی‌تواند منکر شود که او به سهم خود می‌تواند به تقویت خط میانی سپاهان و بهتر شدن کیفیت این تیم کمک کند. بماند که خداحافظی یکی از فوتبالیست‌های سرشناس آسیا با پیراهن سپاهان هم به نوبه خود اتفاق جذابی است که باری نمادین برای فوتبال اصفهان دارد.
نظر شما