به گزارش ایمنا، پس از آنکه ارتش عراق موقعیت خود را در سرزمین‌های اشغالی تثبیت کرد، شبیخون‌های شبانه و عملیات‌های ایذایی نیروهای ایرانی تأثیری بر تغییر موازنۀ نظامی جنگ به سود جمهوری اسلامی نداشت و این امر باعث شد تدبیر اجرای عملیات‌های محدود در دستور کار نیروهای مسلح جمهوری اسلامی قرار بگیرد.
ارتش عراق در سه ماه آخر سال 1359 و ابتدای سال 1360 خورشیدی، پیشروی در خطوط جنگی و تثبیت مناطق تحت اشغال خود را در دستور کار قرار داد. این ارتش علاوه بر ساخت سنگرهای انفرادی، تانک و توپ در جنوب شرقی، تپه‌های شحیطیه و روستای دهلاویه، حملات شدید و پیاپی را در 11 ، 23 و 25 اردیبهشت 1360 در مناطق مختلف و از جمله منطقه عمومی سوسنگرد انجام داد که تصرف بخشی از مناطق غرب و شمال غرب شهر سوسنگرد همچون روستاهای هوفل شرقی و هوفل غربی و سیدخلف و نیز در تیررس قرار دادن برخی مناطق دیگر را هدف خود قرار داده بود.
به همین دلیل جمهوری اسلامی استراتژی جدیدی را مبنی بر جایگزین کردن تدبیر آفندی به جای تدبیر پدافندی طرح‌ریزی و اجرا کرد. هدفِ این استراتژی، دور کردن ارتش عراق از تسلط دید و تیر بر مناطق ایران و نیز ایجاد موقعیت بهتر برای برنامۀ آینده نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران بود.
در همین راستا نیروهای مسلح جمهوری اسلامی اقدام به چند تک ایذایی و نیمه محدود و محدود کردند که میتوان به عنوان مثال از دو عملیات مستقل امام علی به طور همزمان در 31 اردیبهشت 1360 در دو منطقۀ شوش و سوسنگرد نام برد.
بررسی موقعیت خودی و دشمن در اسناد نشان می‌دهد که اقدام نیروهای مسلح جمهوری اسلامی برای پیشگیری از پیشروی ارتش عراق و نیز عقب راندن آن تا مرزهای بین‌المللی امری ضروری بوده است. در روزهای پایانی اردیبهشت 1360 جلسات متعدد و مشترک فرماندهان نیروهای مسلح جمهوری اسلامی اعم از ارتش جمهوری اسلامی، ستاد جنگ‌های نامنظم و سپاه پاسداران برای عملیات آفندی در محور تپه‌های الله‌اکبر برپا شد؛ از جمله این جلسات، جلسه‌ای با حضور تیمسار فلاحی (شهید)، حجت‌الاسلام محلاتی (شهید)، سرهنگ سهرابی فرماندۀ لشکر92 زرهی ارتش جمهوری اسلامی و رستمی (شهید) فرماندۀ نیروهای سپاه خراسان مستقر در منطقه سوسنگرد در حضور مصطفی چمران (شهید) در هنگامی که بر اثر جراحات جنگی در بیمارستان بستری بود، برگزار گشت.
در جلسۀ 16 اردیبهشت1360 با حضور سرلشکر فلاحی (شهید)، دکتر مصطفی چمران (شهید) و فرماندهان لشکرهای عمل‌کننده، علی شمخانی فرماندۀ سپاه پاسداران اهواز طرح‌های تهیه شده و وضعیت نیروهای خودی و دشمن بررسی شد.
همچنین در تاریخ 27 اردیبهشت 1360 جلسه‌ای با حضور رئیس جمهور وقت و دکتر مصطفی چمران و سرلشکر فلاحی تشکیل و طرح‌های تهیه شده بررسی و مقرر شد تا عملیات در ساعت 4 بامداد روز 31 اردیبهشت آغاز شود.
از جمله اهداف این عملیات میتوان از آزادسازی تپه‌های الله‌اکبر در شمال سوسنگرد، آزادسازی تپه‌های شحیطیه در شمال غرب سوسنگرد، تأمین روستای سیدخلف در غرب سوسنگرد، آزادسازی بخشی از جادۀ سوسنگرد ـ بستان در غرب سوسنگرد و شمال رودخانه کرخه، تصرف مواضع پدافندی و خاکریزهای ارتش عراق در غرب سوسنگرد و جنوب رودخانۀ کرخۀ و انهدام و عقب راندن نیروهای ارتش عراق در غرب سوسنگرد و جنوب رودخانۀ کرخه از روستاهای مالکیه، حاجیه و آلوعفری شمالی به سمت غرب و جنوب را نام برد.
روز 31 اردیبهشت ماه 1360 یک روز بزرگ در تاریخ جنگ بود . نیروهای سپاه پاسداران و ارتش ، به طور مشترک و همزمان از سه محور ، نخستین حمله هماهنگ خود را به اجرا گذاشتند
دو عملیات یکی در سوسنگرد و دیگری در شمال کرخه و غرب سوسنگرد انجام شد تا عملیات اصلی در چهار محور فرعی در شمال رود کرخه ، بر روی تپه های الله اکبر صورت پذیرد . پس از انجام عملیات امام علی (ع) که با هدف آزاد سازی این تپه های مهم در منطقه ای به وسعت یکصد کیلومتر مربع انجام شد.
با توجه به موقعیت کلی و وضعیت زمین منطقه عملیات که از شمال به تپه‌های رملی دامنۀ میش داغ و از جنوب و جنوب غربی به وسیلۀ رودخانۀ کرخه محدود می‌شد و با در نظر گرفتن این نکته که منطقۀ هدف از تپه ماهورهایی تشکیل شده بود که در سمت غرب به زمین باز منتهی می‌گشت و چنانچه نیروهای عراقی از این منطقه به سمت غرب رانده می‌شد برای اجرای پاتک در موقعیت نامناسبی قرار می‌گرفتند؛ بعلاوه عرض کم منطقه موجب می‌شد که نیروی خودی بتوانند با یک تیپ، منطقه را پس از بازپس‌گیری تأمین کنند.
پس از عقب راندن دشمن از محور شمال و شمال غرب سوسنگرد ، نیروهای خودی با رها کردن آب رودخانه وحشی کرخه در حدفاصل این رود تا تپه های معروف الله اکبر ، از پیش روی مجدد دشمن جلوگیری نموده و طی چند مرحله تک و گریز ، آن ها را از روستای هوفل تا رو به روی روستای سید خلف پس زدند
در این عملیات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و بسیج مردمی با 500 نفر؛ ستاد جنگ‌های نامنظم با 600 نفر؛ لشکر16 زرهی قزوین؛ لشکر92 زرهی اهواز؛ پایگاه نیروی هوایی ارتش؛ پایگاه هوانیروز شرکت داشتند.
دست آورد های این عملیات که به عنوان نخستین عملیات مشترک در کشور برگزار شد در جبهه شمالی و تک اصلی آزادسازی کامل تپه‌های الله‌اکبر با نفوذ در 25 کیلومتر عمق استقرار و تصرف و تسلط نیروهای خودی؛آزادسازی تپه‌های شحیطیه با عقب‌نشینی اجباری نیروهای عراقی برای تأمین خطوط آیندۀ خود؛ آزاد سازی یکصد کیلومتر مربع از اراضی شمال سوسنگرد از جمله تپه‌های الله‌اکبر و شحیطیه؛ خارج شدن شهر سوسنگرد از برد سلاح‌های سنگین ارتش عراق؛ انهدام کامل گردان تانک الکندی، گردان 13 مکانیزه، تیپ 35 و گردان یکم مکانیزه از تیپ 14 عراق؛ به اسارت گرفتن 400 تن و کشته شدن حدود 200 تن از نیروهای ارتش عراق؛به غنیمت گرفتن 50 دستگاه تانک، 15 نفر بر و چند قبضه ضدهوایی و موشک‌های ضدتانک می باشد.
همچنین در جبهه غرب سوسنگرد دست آوردی هایی نظیر: آزادسازی روستای آلبوعفری شمالی با تصرف به وسیلۀ نیروهای خودی؛ آزادسازی روستای احمیر با عقب‌نشینی ارتش عراق؛ دور شدن ارتش عراق از روستای حاجیه؛تسلط دید و تیر نیروهای خودی بر جادۀ احمیر ـ سویدانی؛ آزادسازی بخشی از جادۀ سوسنگرد ـ بستان که منجر به عقب‌نشینی 15 تا 16 کیلومتری ارتش عراق تا پشت دهلاویه شد؛ به اسارت درآمدن 340 تا 400 تن از نیروهای عراقی و کشته شدن 300 تن از آنان و انهدام 25 تانک و نفربر به دست آمد.
نکته قابل توجه این است که در کلیه محورهای عملیاتی در منطقۀ تپه‌های الله‌اکبر مجموعاً 20 تن از نیروهای خودی شهید و 30 تن مجروح شدند.
نظر شما