به گزارش ایمنا، اواخر سال گذشته نامه ها و اطلاعیه هایی مبنی بر اینکه کارخانه پرسابقه پلیاکریل اصفهان در آستانه ورشکستگی قرار گرفته و سهام آن دیگر در بورس عرضه نمی شود. تیر خلاص آنجا رها شد که تنها یک هفته مانده به شب عید این کارخانه کاملا خصوصی به حدود ۲ هزار کارگر خود اعلام کرد که برای دریافت مستمری بیمه بیکاری به سازمان تامیناجتماعی مراجعه کنند. البته این موضوع در آستانه انتخابات دستاویزی برای وعده ها و تبلیغات شد و منتقدان دولت آن را بی سیاستی مدیران دولت فعلی می دانند اما به گفته کارگران این کارخانه «از حدود سالهای ۱۳۸۸ به بعد عملا کارخانه تعطیل بود و زمانی که این کارخانه به فردی واگذار شد، با مشکلات عدیدهای روبهرو بود و بازده خوبی نیز نداشت».
در واکنش به این موضوع و صحبت ها علی ربیعی، طی نامهای به اسحاق جهانگیری - معاون اول رئیسجمهور - ریشههای بحران در این کارخانه و نتایج تلاشهای این وزارتخانه برای نجات پلیاکریل از مشکلات بازمانده از دولت گذشته را شرح داده است.
در این نامه آمده است: «همانگونه که مستحضرید شرکت پلیاکریل اصفهان که ۱۰۰ درصد مالکیت آن متعلق به بخش خصوصی است، صرفا به دلیل فوت مالک وقت در کشور آلمان و فقدان مالک جدید یا نماینده قانونی وی، دچار مسائل و مشکلات کارگری از جمله به تعویق افتادن پرداخت حقوق پرسنل به مدت ۹ ماه و نیز خروج از کار بخشی از پرسنل شده است.»
ربیعی با بیان اینکه «کمیته حمایت صنعتی و جلوگیری از تعطیلی کارخانجات» اقدام به حفظ سطح اشتغال در این کارخانه کرده و در این زمینه نیز موفق بوده است، در نامه خود افزوده است: «هیات دولت به منظور مدیریت بحرانهای پیش روی شرکت موصوف، با تشکیل هیات اجرایی و تعیین مدیر دولتی، از آبان ماه سال ۱۳۹۵ عهدهدار مدیریت مجموعه شد و در این راستا علی رغم اینکه هیچ مسئولیت و تعهد مستقیمی بر دوش دولت نبوده است، مبلغی معادل ۲۰ میلیارد تومان کمک بلاعوض و نیز ۲۰ میلیارد تومان تسهیلات بانکی جهت فعالسازی مجدد شرکت مذکور پرداخت شد.»
وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی در مورد حمایت این وزارتخانه از نیروی کار شاغل در کارخانه پلیاکریل مینویسد: «دستور پرداخت حقوق معوقه کارکنان آن شرکت که حدود ۲۳۸۰ نفر هستند حداکثر تا پایان اردیبهشت ۱۳۹۶ صادر شده است. علاوه بر این، با برنامهریزیهای به عمل آمده، یک هزار نفر از پرسنل مربوطه تحت پوشش مقرری بیمه بیکاری قرار گرفتهاند. الباقی پرسنل (۱۳۸۰ نفر) بدون خروج یا ترک کار، تا به امروز مشغول تعمیرات و آمادهسازی کامل کارخانه برای راه اندازی فاز اول خط تولید از ابتدای خردادماه سال جاری هستند.»
به گفته ربیعی پیشبینی می شود فاز دوم شرکت مزبور از اول مرداد ماه سال جاری فعال و کلیه هزار نفر مقرریبگیران فعلی بیمه بیکاری این شرکت نیز از اول همان ماه مجدداً مشغول به کار شوند.
شرکت پلیاکریل اصفهان، شامل کارخانه پلیاستر، کارخانه اکریلیک یک، کارخانه تاپس، کارخانه GF، شرکت الیاف زایندهرود و یک نیروگاه از شرکت های بسیار استراتژیک کشور با مشارکت بخش خصوصی و تعدادی از بانک های تخصصی ایرانی و شرکت «دوپان دونمورس» آمریکا در سال ۱۳۵۳ تاسیس شد و در سال ۵۷ به بهره برداری رسید. تولیدات این کارخانه شامل انواع نخ و الیاف پلیاستر، انواع الیاف اکریلیک شامل الیاف اکریلیک فرشی، پتویی و تاپس پلیاستر است. متاسفانه طی ۴ سال گذشته به علت مشکلات مالی فراوان چندین بار در آستانه انحلال قرار گرفت همچنین ۸ ماهی است که با توجه به قول های مسئولان دولتی برای پرداخت حقوق کارگران، هیچ حقوقی پرداخت نشده است. سازمان بورس تهران هم در چنددوره با افزایش سرمایه و تایید رشد سرمایه این شرکت مخالفت کرده و آن را نپذیرفته تا شرکت به خاطر بحران های مالی مجبور به انحلال شرکت های زیر مجموعه خود شود. این درحالیست که سهامداران خارج نشین آن، بی خبر از وضعیت کارگران، پای خود را از حل این بحران بیرون کشیده اند. همچنین چند روز بعد از انحلال چهار شرکت، هیات اجرایی پلی در اطلاعیه ای خطاب به پرسنل خود با تاکید بر اینکه تا سه ماه دیگر خبری از تولید نیست، به کارگران خود اعلام کرد که اگر شب عید بیمه بیکاری می خواهید، زودتر خداحافظی کنید. این درحالیست که در دهه ۷۰، وقتی نام پلی اکریل به زبانها میافتاد از نظر عظمت شاهد واکنشی نظیر بزرگی شرکت فولاد مبارکه در چهره مخاطبان بودیم و حتی بیشتر کارگرانش نیز از وضعیت مالی نسبتاً خوبی برخوردار بودند. اما اکنون شواهد حکایت از اوضاع بسیار وخیم پلی اکریل دارد. به اعتقاد کارشناسان به روز نبودن واحد تولید، اشباع بازارهای داخلی به دلیل واردات محصولات مشابه از خارج همچنین برخی از تصمیمات غلط مدیریتی و از همه مهمتر عدم تزریق نقدینگی توسط سهامدار، واردات بی رویه الیاف و وجود دلالان در بازار مهمترین عامل حال وخیم پلی اکریل است.
دبیر اجرایی خانه کارگر اصفهان نیز در خصوص دامنه مشکلات پلی اکریل، گفت: مشکل پلی اکریل از آنجا شروع شد که هم واگذاری و هم خصوصی سازی آن به اهلش سپرده نشد و این افراد، کننده کار نبودند.
به گفته اصغر برشان، در واقع این شرکت به فردی سپرده شد که مشکل سیاسی و اقتصادی داشت و آوردهای هم نداشت. از طرف دیگر این شرکت دیگر تنها تولیدکننده نیست و تکنولوژی این شرکت نیز به روز نشده است.
وی تاکید کرد: وقتی کل صنعت نساجی کشور با بحران روبرو شد شرکت پلی اکریل نیز وارد این مشکلات شد، البته عوامل دیگری هم در به وجود آمدن وضع فعلی این شرکت نقش داشتند که فرعی محسوب میشوند. این شرکت انباشت بدهی ۸، ۱۱ و ۱۸ میلیاردی طی سالیان گذشته داشته و عدم ثبات مدیریتها با مشکل کمبود تولید همراه بوده و همه این شرایط موجب شده تا ۲۰۰۰ پرسنل آن دچار مشکل شوند.
البته از سال گذشته صحبت ها و اخباری مبنی برا اینکه «العقیلی» سهامدار اماراتی شرکت پلی اکریل ایران فوت کرده و اکنون کسی جوابگوی بدهی های این شرکت و کارگران آن نیست به گوش رسید.
علیرضا خرمی فعال کارگری پلی اکریل اواخر سال ۹۵، اعلام کرد که کارخانه در دست هیات اجرایی است و هیات اجرایی کارگران را تشویق به گرفتن بیمه بیکاری کرده در صورتی است که باید این اعلام از سوی سهامداران شرکت صورت بگیرد اما عمده مشکل ما این است که سهامدار اصلی ما یک فرد عرب است.
وی ادامه داد: برای نجات پلی اکریل دو تا سه نفر از هیئت اجرایی قبلی را حذف و افراد جدیدی را جایگزین کردند و تاکنون اقدام خاصی در جهت سرپا نگهداشتن کارخانه صورت ندادند.
به گفته وی، همچنین وعده تخصیص کمک ۴۰ میلیارد تومان محقق نشد و در واقع قرار نبوده چنین اعتباری تخصیص یابد و آن ۲۰ میلیارد تومان هم در دو بخش اعطا شد؛ ۱۰ میلیارد تومان از سوی بانک ملی و ۱۰ میلیارد تومان دیگر از بانک صنعت، معدن و تجارت اختصاص یافت که این هزینه را صرف خط تولیدی کردند که امروز از کار ایستاده است.
به اعتقاد خرمی، طی سه سال اخیر بین ۵ تا ۶ مدیران پلی اکریل به دلیل بی انضباطی مالی مدام تغییر کردند که این مسئله، کارخانه را دچار آسیب جدی کرد. برای نجات پلی اکریل دو تا سه نفر از هیات اجرایی قبلی را حذف و افراد جدیدی را جایگزین کردند که تاکنون اقدام خاصی برای سرپا نگهداشتن کارخانه صورت ندادند؛ متاسفانه این هیات هیچ برنامه ای برای حدود ۲۰۰۰ کارگر خود مشخص نکرد که آیا قرار است تا چند ماه کارگران بیمه بیکاری دریافت کنند و پس از آن به کارخانه بر گردند یا اینکه حقوق مرداد ماه تاکنون آنها را با چه برنامه ای می خواهند بپردازند.
وی می گوید: اگر قرار است که دولت با پرداخت بیمه بیکاری، حمایت از کارگران کند حق بیمه بیکاری این تعداد کارگر را صرف راه اندازی خط تولید کند تا کارگران از آن بهره بگیرند.
از سوی دیگر عضو هیات اجرایی شرکت پلی اکریل سال گذشته عنوان کرد که اطلاعیه این هیات اجرایی درباره اعطای بیمه بیکاری به معنای بیکار شدن دائمی کارگران این کارخانه نیست و کارگرانی که داوطلبانه بخواهند می توانند تا زمان راه اندازی خط تولید اکریلیک از بیمه بیکاری استفاده کنند.
در آن زمان گفته شد که کارگران می توانند در روزهای پایانی سال درآمدی داشته باشند و پس از راه اندازی مجدد خط های تولید کارگرانی که از بیمه کارگری استفاده کرده اند بطور مجدد به کار گرفته می شوند. این موضوع به معنای تسویه حساب با کارگران نیست و آنان مجدد به کار گرفته خواهند شد.
با این وجود بعد از گذشت دو ماه از سال ۹۶ هنوز کارخانه پلی اکریل راه اندازی نشده و برخی معتقدند این کارخانه ورشکسته شده است اما هنوز مسئولان همانند کارخانه های ارج و آزمایش اعلام رسمی نکرده اند.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی نیز در این باره، گفت: بسیاری از کارخانه هایی که شرایطی مشابه "پلی اکریل" داشتند، احیا شدند؛ اما در راه اندازی کارخانه پلی اکریل کوتاهی می شود، با این حال انتظار داریم که در این مدت کار کارخانه را جدی بگیرند.
زهرا سعیدی با اشاره به اینکه تعدادی از کارگران پلی اکریل بیمه بیکاری دریافت می کنند، ابرازامیدواری کرد این کارخانه امسال مجددا شروع به کار کند و افراد به سرکار خود برگردند.
نماینده مردم مبارکه در مجلس افزود: قراردادهایی منعقد و تعاملاتی با مدیران عامل صنایع صورت گرفته که امیدواریم همان طور که متعهد به انجام کار شدند، تعهد خود را حفظ کرده و به آنچه که مثمرثمر و نتیجه بخش است، عمل کنند.
متاسفانه طی یک سال گذشته وعده ها برای بهبود شرایط پلی اکریل راه به جایی نبرده است و سهامداران خلیج نشین این شرکت با رها کردن مدیریت آن، توپ را در زمین دولت می اندازند و هر روز شاهد اعتراضات کارگران پلی اکریل و پیچیده شدن کلاف سردرگم مشکلات آن هستیم. به طور قطع تصمیمات لحظه ای و احساساتی راه نجات پلی اکریل از بحران و سقوط در پرتگاه ورشکستگی نیست و باید چاره ای اساسی برای این دست از صنایع در کشور و استان اصفهان کرد.
نظر شما