علت روماتیسم مفصلی از نگاه متخصص طب فیزیکی/ زنان قربانیان اصلی بیماری

 دکتر علیرضا مقتدری، متخصص طب فیزیکی و الکترودیاگنوز در خصوص رماتیسم مفصلی به خبرنگار ایمنا گفت: از هر صد نفر یک نفر در طول عمر خود به نوعی به این بیماری مبتلا می شود. روماتیسم مفصلی می تواند زمینه خانوادگی داشته باشد و در هر سنی بروز کند. اما معمولا در سنین بین 60-40 سالگی دیده می شود. این در حالی است که روماتیسم مفصلی در زنان سه برابر شایع تر از مردان است.

وی افزود: بیماری روماتیسم مفصلی جزو دسته ای از بیماری های انسان است که به آنها بیماری های خود ایمنی یا  "Autoimmune disease"  می گویند.

وی افزود: بدن انسان سیستم دفاعی خاصی دارد که با استفاده از آن در برابر تهاجم میکروب ها از خود دفاع می کند. یکی از روش های سیستم دفاعی بدن، تولید مواد خاصی به نام آنتی بادی یا پادتن است.

این متخصص طب فیزیکی در ادامه بیان داشت: این مواد که از جنس پروتئین هستند به میکروب ها می چسبند و موجب تخریب آنها می شوند.

وی افزود: گاهی اوقات سیستم دفاعی بدن به دلایلی که هنوز بر ما ناشناخته است بعضی از سلول های بدن خود انسان را غریبه و مهاجم تشخیص داده و بر علیه آنها آنتی بادی یا پادتن تولید می کند. این آنتی بادی ها به سلول ها حمله کرده و موجب آسیب آنها می شوند.

وی یادآور شد: مکانیسم ذکر شده علت اصلی بروز بیماری های خود ایمنی است. در روماتیسم مفصلی هم سیستم ایمنی به سلول های بدن به خصوص سلول های سینوویوم بعضی از مفاصل حمله کرده و موجب تغییراتی در آنها می شود.

این متخصص طب فیزیکی افزود: سینوویوم، لایه ای از سلول ها است که سطح درونی کپسول مفصلی را فرش می کنند و موجب ترشح مایع مفصلی (مایع سینوویوم) می شوند. وی در ادامه بیان داشت: تاثیر آنتی بادی ها بر سلول های سینوویوم موجب می شود سلول های این لایه افزایش پیدا کرده و در نتیجه لایه سینوویال ضخیم، متورم و همچنین ملتهب شود.

وی ادامه داد: بنابراین عروق خونی لایه سینوویال افزایش پیدا کرده، همراه با التهاب لایه سینوویال، ترشح مایع مفصلی هم بیشتر شده و مفصل متورم می شود. به دنبال این تغییرات سلول های سینوویال موادی به نام "سیتوکین "ترشح می کنند که موجب بروز التهاب در مفصل شده و همچنین روی سلول های مفصل اثرات تخریبی دارد.

مقتدری افزود: به دنبال تورم مفصل، لیگامان ها و تاندون های اطراف آن تحت کشش قرار می گیرند. این کشش در کپسول مفصلی و تاندون و لیگامان های اطراف مفصل به تدریج آنها را شل و ضعیف کرده و ضعف این ساختمان ها موجب ناپایداری مفصل و در نهایت نیمه دررفتگی و تغییر شکل مفصل می شود.

وی در پایان بیان داشت: به تدریج و با گذشت زمان بافت سینوویال رشد کرده بر روی غضروف رفته و موجب خوردگی آن می شود. بعد از مدتی استخوان اطراف مفصل هم دچار پوکی و خوردگی شده و در آن کیست هایی به وجود می آید. این تغییرات استخوانی تغییر شکل مفصل را تشدید می کنند.