به گزارش خبرگزاری ایمنا، در شرایطی که به انتخابت ریاست جمهوری در 29 اردیبهشت 1396 نزدیک می شویم، سه برنامه مناظره برای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم به صورت موضوعی در نظر گرفته شده که به ترتیب با محوریت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی برگزار می‌شود. نخستین مناظره کاندیداهای دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری عصر جمعه 8 اردیبهشت با محوریت مسائل اجتماعی برگزار شد. در این نشست مسائلی همچون حاشیه نشینی در اطراف شهرهای بزرگ، کاهش فاصله طبقاتی و افزایش عدالت اجتماعی، شکل مسکن زوج‌های جوان ، چالش‌های زیست محیطی، مصرف بی رویه آب ، بیابان زایی، مشکل تغییر اقلیم و پدیده ریزگردها ، اشتغال بانوان و صیانت از نقش آنها در خانواده ، سهم و نقش دولت در حل مسئله ترافیک،حفظ و تقویت موقعیت اجتماعی نخبگان، تقویت فرهنگ پهلوانی در محیط‌های ورزشی ، پیر شدن جمعیت و بازگشت ایرانیان نخبه به کشور، به صورت سؤال از نامزدهای ریاست جمهوری پرسیده شد و آنها دیدگاههای خود را پیرامون این مسائل مطرح نمودند.
هر چند در طراحی سؤالات مناظره تلاش شده بود تا طیف فراگیری از مسائل مبتلا به روز جامعه مطرح و دیدگاه نامزدهای ریاست جمهوری پیرامون آنها روشن شود؛ اما برخی مسائل اساسی همچنان در این مناظره مغفول مانده بود. فرهنگ و دغدغه های فرهنگی که امروزه یکی از مهمترین مسائل اجتماعی ایران اسلامی را تشکیل می دهد، یکی از مهمترین مسائل مغفول مانده مناظره اجتماعی بود. نگاه به سبک زندگی مردم، توجه به نیازهای فرهنگی، تدابیر مربوط به حوزه کتاب، سینما و هنر، رویکردهای فرهنگی، نوع حمایت‌ها، واگذاری‌های بخش خصوصی در حوزه فرهنگ، تمرکزگرایی یا تمرکززدایی در حوزه فرهنگ و غیره از جمله موضوعات و مسائلی است که در مقطع کنونی مردم درگیر آن هستند و لازم بود تا رویکرد هر یک از نامزدها پیرامون این مسائل مشخص شود.
جایگاه نامناسب زنان در پستهای مدیریتی رده بالا و چگونگی تعامل دولت دوازدهم با رسانه ها نیز از دیگر حوزه هایی بودند که در مناظره اجتماعی مورد بحث قرار نگرفتند. حلقه مفقوده دیگر مناظره اول، فقدان ارائه "راهکار و برنامه" توسط نامزدها بود. در حالی که هر 6 نامزد رقیب اهداف و آرمانها بالایی برای نجات کشور از فقر و فساد و رانت خواری و حل سایر معضلات اجتماعی داشتند؛ اما در عین حال اهداف آنها کمتر شکل برنامه ریزی به خود گرفته بود و جز چند مورد معدود، راه حلهای منطقی و سنجیده و عملیاتی برای تحقق آن اهداف والا به چشم نمی خورد. این دقیقا همان مشکلی است که بعد از انتخابات امکان تحقق شعارها و وعده های انتخاباتی را برای فرد منتخب ملت دشوار و ناممکن می کند و سبب سرخوردگی حامیان آن فرد و جریان می گردد. البته این مشکل اختصاص به ایران ندارد؛ اما در کشوری که تلاش می کند هر روز گامهای بیشتری را به سمت مردمسالاری و احقاق حقوق ملت بر دارد، انتظار می رود تا ایرادات موجود دیده شوند و برای حل آنها تدابیری اندیشیده شود.
-------------------------------------------------
یادداشت از: اعظم ملایی
-------------------------------------------------
نظر شما