به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان نطنز، محرم در بادرود قدیم از جمله مراسم های عزاداری بی ریا و احساسی کشور شمرده می شد.
دسته های عزاداران «برنی» و «حسینی» با شور تمام و خالصانه در اول محرم، عزاداری را شروع می کردند.
تمام عزاداری بادرود خلاصه می شد در 2 دسته عزاداری که یکی در مدرسه بالا «حسینیه اعظم» و دیگری در مدرسه پائین «حسینیه مرکز شهر» برپا می شد.
برنی ها سنگ شیر می زدند. سنگ شیر 2 قطعه کوچک چوبی زیبایی بود که با نوحه های 8 و 16 ترکی بصورت 3 ضرب و بسیار منظم به هم می زدند و به دور مشعل «مشعله» که آتشدان بزرگی بود می چرخیدند و «حسین حسین» می گفتند.
حسینی ها هم به سینه زنی بدون ریا و تشریفات دهل و صوت و شیپورهای امروزی می پرداختند. اوج احساسات زمانی بود که این 2 دسته به هم می رسیدند و از نای جان فریاد « حسین حسین» آنها به عرش می رسید.
این مراسم از شب 7 محرم تا روز عاشورا به اوج خود می رسید. صبح عاشورا در میدان مرکزی بادرود تعزیه امام حسین برپا می شد. حسین خان رحیمی، مرحوم حاج رضایت، مرحوم امیدی، سید طباطبائی، شاه حسین قصابی، مرحوم نائینی، مرحوم دهقان زاده و.... از تعزیه خوانان آن دوره بودند. پس از اجرای تعزیه نخل بزرگ را که در پیشاپیش «شده» علم و کتل بزرگ بود حرکت می کرد و در قسمت عقب نخل تمثیل امام شهید بر روی تخته چوبی و سپس تمثیل ذوالجناح «اسب امام» نیز در حرکت بود.
نحوه چینش این نمایش بقدری زیبا و تکان دهنده بود که دل هر بیننده ای را به درد می آورد. نخل بزرگ و دسته های عزادار به آرامگاه درگذشتگان می رفتند و پس از طلب مغفرت برای اهل قبور به صرف ناهار ظهر عاشورا در تکایا مراسم عاشورا خاتمه می یافت.
امروزه مراسم عزاداری محرم در بادرود با کمی تفاوت نسبت به گذشته برگزار می شود.
اول محرم هیئت های عزاداری که تعدادشان به 12 هیئت می رسد مراسم را در قالب زنجیر زنی در مساجد و تکایای خویش آغاز می کنند. شب 7 محرم هیئت ها بصورت منظم و بازهم در قالب زنجیرزنی به عزاداری در مسیر خیابانها از محل تکیه خود تا حسینیه اعظم، مرکز شهر و پای نخل می روند.
شب عاشورا نخل کوچک حسینیه مرکز شهر، حسینیه اعظم و مسجد خرم از حسینیه خارج شده و در عصر تاسوعا مراسم خاصی در حسینیه ابوالفضل همراه با نخل گردانی آغاز می شود.
در این روز توزیع نان مخصوص محلی این منطقه بنام «کوکله زردو» توزیع می گردد، تاسوعا را در بادرود «روج عباسعلی» می گویند.
در این روز برخی از هیئت ها به آستان مقدس آقاعلی عباس(ع) می روند و در صبح عاشورا نخل بزرگ پیشاپیش همه هیئات از حسینیه پای نخل به حرکت در می آید در حالیکه 2 نخل کوچک در عقب آن و تمثیل ذوالجناح آن را مشایعت می کند.
3 دور به دور میدان امام حسین می چرخد و سپس راهی گلزار شهدای شهر شده و پس از طلب مغفرت اهل قبور به میدان معلم حرکت و در آنجا نماز ظهر عاشورا را برپا می کنند و برای تناول ناهار عاشورا هرکس راهی هیئت محل خویش می شود.
از اول محرم تا عاشورا در حسینیه ابوالفضل(ع) و حسینیه اعظم مراسم تعزیه خوانی برپاست. در مراسم شام غریبان سوگنامه حضرت رقیه(س) توسط هیئت حضرت آقاعلی عباس مسجد امام صادق (ع) در حسینیه مرکز شهر اجراء می شود و نیز حرکت نمادین کاروان اسیران از حسینیه ابوالفضل تا پای نخل و اعظم به حرکت در می آید./
02153/131
دسته های عزاداران «برنی» و «حسینی» با شور تمام و خالصانه در اول محرم، عزاداری را شروع می کردند.
تمام عزاداری بادرود خلاصه می شد در 2 دسته عزاداری که یکی در مدرسه بالا «حسینیه اعظم» و دیگری در مدرسه پائین «حسینیه مرکز شهر» برپا می شد.
برنی ها سنگ شیر می زدند. سنگ شیر 2 قطعه کوچک چوبی زیبایی بود که با نوحه های 8 و 16 ترکی بصورت 3 ضرب و بسیار منظم به هم می زدند و به دور مشعل «مشعله» که آتشدان بزرگی بود می چرخیدند و «حسین حسین» می گفتند.
حسینی ها هم به سینه زنی بدون ریا و تشریفات دهل و صوت و شیپورهای امروزی می پرداختند. اوج احساسات زمانی بود که این 2 دسته به هم می رسیدند و از نای جان فریاد « حسین حسین» آنها به عرش می رسید.
این مراسم از شب 7 محرم تا روز عاشورا به اوج خود می رسید. صبح عاشورا در میدان مرکزی بادرود تعزیه امام حسین برپا می شد. حسین خان رحیمی، مرحوم حاج رضایت، مرحوم امیدی، سید طباطبائی، شاه حسین قصابی، مرحوم نائینی، مرحوم دهقان زاده و.... از تعزیه خوانان آن دوره بودند. پس از اجرای تعزیه نخل بزرگ را که در پیشاپیش «شده» علم و کتل بزرگ بود حرکت می کرد و در قسمت عقب نخل تمثیل امام شهید بر روی تخته چوبی و سپس تمثیل ذوالجناح «اسب امام» نیز در حرکت بود.
نحوه چینش این نمایش بقدری زیبا و تکان دهنده بود که دل هر بیننده ای را به درد می آورد. نخل بزرگ و دسته های عزادار به آرامگاه درگذشتگان می رفتند و پس از طلب مغفرت برای اهل قبور به صرف ناهار ظهر عاشورا در تکایا مراسم عاشورا خاتمه می یافت.
امروزه مراسم عزاداری محرم در بادرود با کمی تفاوت نسبت به گذشته برگزار می شود.
اول محرم هیئت های عزاداری که تعدادشان به 12 هیئت می رسد مراسم را در قالب زنجیر زنی در مساجد و تکایای خویش آغاز می کنند. شب 7 محرم هیئت ها بصورت منظم و بازهم در قالب زنجیرزنی به عزاداری در مسیر خیابانها از محل تکیه خود تا حسینیه اعظم، مرکز شهر و پای نخل می روند.
شب عاشورا نخل کوچک حسینیه مرکز شهر، حسینیه اعظم و مسجد خرم از حسینیه خارج شده و در عصر تاسوعا مراسم خاصی در حسینیه ابوالفضل همراه با نخل گردانی آغاز می شود.
در این روز توزیع نان مخصوص محلی این منطقه بنام «کوکله زردو» توزیع می گردد، تاسوعا را در بادرود «روج عباسعلی» می گویند.
در این روز برخی از هیئت ها به آستان مقدس آقاعلی عباس(ع) می روند و در صبح عاشورا نخل بزرگ پیشاپیش همه هیئات از حسینیه پای نخل به حرکت در می آید در حالیکه 2 نخل کوچک در عقب آن و تمثیل ذوالجناح آن را مشایعت می کند.
3 دور به دور میدان امام حسین می چرخد و سپس راهی گلزار شهدای شهر شده و پس از طلب مغفرت اهل قبور به میدان معلم حرکت و در آنجا نماز ظهر عاشورا را برپا می کنند و برای تناول ناهار عاشورا هرکس راهی هیئت محل خویش می شود.
از اول محرم تا عاشورا در حسینیه ابوالفضل(ع) و حسینیه اعظم مراسم تعزیه خوانی برپاست. در مراسم شام غریبان سوگنامه حضرت رقیه(س) توسط هیئت حضرت آقاعلی عباس مسجد امام صادق (ع) در حسینیه مرکز شهر اجراء می شود و نیز حرکت نمادین کاروان اسیران از حسینیه ابوالفضل تا پای نخل و اعظم به حرکت در می آید./
نظر شما