اثری با ریتم و تمپوی درونی

به گزارش خبرنگار ایمنا، دومین روز از بیست و هشتمین جشنواره تئاتر استان اصفهان در حال سپری شدن است. از صبح ساعت8 باید حرکت کرده باشی تا برای اجرای ساعت 10 تالار هنر به میدلن لاله برسی و پس از آن هم تا حالا که ساعت نزدیک به 10 شب است باید در فضای تئاتر بین هنرمندان و علاقه مندان نمایش باشی تا خستگی ات را به در کنند.
اولین جلسه نقد و بررسی با حضور محسن رهنما در رابطه با اثر «پنهان خانه پنج در» به کارگردانی احسان جانمی برگزار می شود.
این نمایش، روایت 4 زنی است که به شاگردی عطری جان در آمده اند و در پنهان خانه ای پنج به دور از اجتماع به تحصیل و تفکر مشغولند تا با حمله مغول ها، اتفاقاتی از سر می گذرانند و هرکدام چهره واقعی خود را که نماینده گروهی از جامعه است نشان می دهد.
در ابتدای این جلسه رهنما از جانمی در رابطه با انتخاب این نمایش نامه می پرسد و جانمی در پاسخ می گوید: انتخاب این نمایشنامه برای من 3 دلیل داشت. اولین دلیل مضمون و تم نمایشنامه بود که به نظرم داشت فرهنگ و هویت ما و کشورمان را نشان می داد. دومین دلیل من، حرکت خلاف جهت بود. یعنی من نگاه کردم و دیدم آثاری که اجرا می شود همه به سبک ها و نگرش های نو و مدرن تر تعلق دارند و خب من می خواستم این فضا را بشکنم و کارم را در فضای دیگری ارائه دهم. سومین دلیل هم، علاقه شخصی من به آثار حسین کیانی است.
محسن رهنما پس از توضیحات جانمی اضافه می کند: یکی از مهمترین ویژگی های این اثر، این بود که جانمی همچون کارهای دیگر خود برای کارش طراحی داشت. این به معنی طراحی صحنه نیست. بلکه منظورم این است که احسان جانمی برای لحظه لحظه اثرش فکر و طرح دارد. یکی دیگر از ویژگی های کارگردان «پنهان خانه پنج در» و شاید دلیل موفقیتش در جشنواره ها هم همین باشد که او خیلی خوب می تواند ریتم و تمپوی درونی اثرش را حفظ کند که این اتفاق در این نمایش هم به خوبی رخ داده بود.
در ادامه احسان جانمی با ابراز تأسف از نبود طراح دکور حرفه ای در اصفهان می گوید: ما نجار و جوشکار و... زیاد داریم ولی واقعا در اصفهان دکوراتو، کسی که علم و هنر طراحی دکور حرفه ای را داشته باشد نداریم و از این لحاظدچار فقر و کمبود شدید هستیم. برای من این موضوع آزار دهنده است.
رهنما در رابطه با بازی بازیگران «پنهان خانه پنج در» اضافه می کند: بازی های این نمایش، بازی های یکدست و روانی بود که از نقاط قوت کار است. اما برای من جای سؤال بود که چرا در طراحی های لباس، دیگر المانی وجود نداشت تا بتوانیم حدس بزنیم این لباس ها مربوط به چه دوره تاریخی هستند و این که چرا برای مثال برای طراحی آن بغچه ها خلاقیت بیشتری به کار گرفته نشد.
جانمی در این رابطه این طور پاسخ می دهد: بغچه ها و یا برخی وسایل دیگر که در این نمایش چند کارکردی می شوند نباید به صورت رئالیستی طراحی شوند. من بعد از اجرای عموم که برای من خیلی اهمیت دارد، طراحی های لباس را بی زمان و بی مکان انجام دادم تا علاوه بر نشان دادن، ایرانی بودن لباس ها و طراحی ایرانی آنها، محدود به زمان و مکان خاصی نشوم./
12135/176