كتاب "جواد مجابي" تاريخ هنر مدرن ايران را مرور مي كند

به گزارش باشگاه خبرنگاران شهر،مراسم رونمایی کتاب "نود سال نوآوری در هنر معاصر ایران" در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد.
اين كتاب 2جلدي كه توسط نشريه پيكره منتشر شده است در حضور تعدادي از هنرمندان و منتقدان مانند مهدي حسيني و محقق هنرهاي تجسمي ،مرجان تاج الديني رونمايي شد.
 حسيني با اشاره به اينكه اولين سند خطي  از تاريخ هنر ايران در قرن 15  كتاب "گلستان هنر" قاضی منشی قمی است اين كتاب را منبع ارزشمندي از  شرح حال هنرمندان و خصوصیات آنان در دوره ي صفويه مي داند. وقتی این کتاب‏‌ها را از نظر می‎گذارنیم متوجه می‏‌شویم زحمتی که دکتر مجابی در 50 سال گذشته کشیده است چه اندازه ارزشمند است و می‎تواند منبعی برای مطالعه هنر معاصر باشد.
وي درباره کتاب "نود سال نوآوری در هنر معاصر ایران" نیز اظهار کرد: این کتاب از دو بخش تشکیل شده است؛ بخش نخست به شکل تاریخی تاثیرگزاران بر هنر ایران را مرور می‎کند و جلد دوم به هنرمندانی اختصاص دارد که شناخته شده بوده و سال‎ها کار و زحمت در زمینه هنر در کارنامه آنان وجود دارد. یکی از ویژگی‎های جلد دوم این کتاب این است که همه هنرمندان به آن راه نداشته و آقای مجابی با گزینش و دقت بسیار هنرمندانی را انتخاب کرده است که فعالیت خود را پیش از انقلاب آغاز کرده‎اند.
همچنين تاج‎الدینی درباره اهمیت نوشته شدن یک کتاب تاریخ هنر توسط جواد مجابی نیز گفت: اگر کسی از نسل ما بخواهد کتابی درباره تاریخ هنر ایران بنویسد باید به مسائل از ورای فاصله‌ای تاریخی بنگرد که در چنین شرایطی نمی‌تواند قضاوت راستینی درباره مسائل داشته باشد. اهمیت اینکه کسی مثل جواد مجابی چنین کتابی را نوشته در این است که او خود، این تاریخ را زیسته است و همچون یک شاهد آنچه دیده است را برای ما روایت می‎کند.
 و در اخر جواد مجابی درباره نقد هنری در ایران اظهار کرد: از اوایل قرن، نقد به عنوان یک عنصر خارجی وارد ایران شد، ما پیش از آن چیزی به نام نقد را نمی‌شناختیم زیرا دایره این موضوع به انکار یا تعریف در میان اهالی فکر خلاصه می‌شد. وقتی نقد به وسیله نشریات دوران مشروطه وارد ایران شد بیشتر تعریف کردن یا دفاع بود تا ارزیابی یا بررسی یک اثر هنری، دلیل این موضوع نیز آن بود که روشنفکران مدام مجبور بودند درباره محاسن هنر صحبت کنند تا جامعه سنتی ایران آن را بپذیرد، شرایطی که در دهه 60 نیز دوباره تکرار شد و ما مدام مجبور بودیم بگوییم هنر چیز بدی نیست و برای جامعه لازم است.
 وی درباره آشنایی جامعه ایرانی با هنر نوگرا در ایران نیز گفت: باید در نظر داشته باشیم که نقاشی در ایران هیچ‌گاه بین مردم مطرح نبوده است، مردم ایران منابع چندانی برای سواد بصری در اختیار نداشتند. به همین دلیل است که شاگردان کمال‎الملک ساده‎ترین چیزها را نقاشی می‏‌کنند و در گمنامی و فقر از بین می‏‌روند. هنر جزو علایق مردم نبود و اینجاست که به قدرت هنرمندان خلاق و رسانه‎هایی که کمک کردند، هنر بین مردم برود و ایجاد ارتباط کند، باید اشاره کرد.
این نویسنده و شاعر همچنین درباره چگونگی انتخاب هنرمندان نیز گفت: من هنرمندانی را انتخاب کردم که به جایگاهی شناخته شده رسیده‌اند. در واقع این هنرمندان بر اساس سلیقه من انتخاب نشده‌اند بلکه جامعه هنری آنان را به عنوان چهره‎های شاخص هنری می‎شناسد. البته این مجموعه ممکن است جلد سومی نیز داشته باشد که به تاریخ هنر ایران پس از سال 1357 بپردازد.
انتهاي پيام /
41/12/17