تیس، دهکده ای که محل سکونت جن ها بوده است!؟

به گزارش خبرگزاری ایمنا، دهکده ای که می گویند، بازمانده از دوره هخامنشیان است. این روستا که در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد از توابع شهرستان چابهار است و درناحیه‌ای کوهپایه‌ای در شمال غربی چابهار واقع شده است.

وقتی گام بر خاک روستا نهادی، قطعا صدایی تو را به سمت خود می کشاند و تو بی اختیار و بی اراده آرام آرام و قدم زنان به سمت صدا خواهی رفت. آری؛ این طنین زیبای موج هایی است که انگار هلهله کنان به سمت ساحل خاموش می آیند تا شاید نوید بخش خبری باشند. به سمت صخره ها که بروی زیبای وحشی، آبی بی کران خود را نمایان می کند و چشمان تو را افسون. گوشه ای دنج و خلوت انتخاب کن و بر روی صخره هایی سنگی که انگار هنوز پسمانده های آفتاب آن را گرم نگه داشته، بنشین و نظاره کن که چگونه خورشید این گوی سرخ و لرزان  بي هيچ تقلايي در دريا غرق مي‌شود. صدای موج هایی که انگار شیون می کشند و  خروشان به سمت صخره ها می آیند ، تو را به دنیای دیگری قطعا خواهند برد. عجیب دلربا و چشم نواز است این آبی بیکران.

بلوچ های سفید پوش دیگر آرام آرام از دل دریا می آیند با دستانی پر. انگار از صبح تا به حال به دنبال روزیشان در پهنای دریا بوده اند. دستانت را بالا ببر و به آنها خدا قوت بگو.

اما زنان روستانشین در گوشه و کنار روستا با لباس های رنگارنگ که هر کدام پر است از گل و بوته های سرخ و گلگون به دنبال زندگی خویش هستند. زنان سوزن دوزی می کنند و انگار با هر بار سوزن زدن به دل پارچه آرزوی های رنگین خویش را در قلب آن یک به یک جستجو می کنند. این است، سوغات زیبای روستای تیس.

رودخانه بسیار زیبای لاوری از بین روستا می‌گذرد و خلیج چابهار هم در نزدیکی روستا است.کوه‌های" شهباز"، "پیلبند" و" لاوری"، دور روستای تیس را احاطه کرده اند.

روستای دوهزار وپانصد ساله تیس البته سه قلعه باستانی دارد. قلعه اول "تیس" است که مربوط به دوران سلجوقی است. قلعه بعدی "پیروزگیت" است که بازدید از آن جز برای کوهنوردان برای کسی آسان نیست. قلعه سوم هم "بلوچ گیت" است که آن هم بر فراز کوه قرار دارد.

 

در روستای تیس اعتقادات و باورهای مردم بلوچ با رازآمیزی و سكوت ژرفناك طبیعت آن و آثار باستانی بر جای مانده پیوند خورده است و گورستان جن كه بلوچ ها به آن «جن سنط» می‌گویند یكی از این رازهاست.

قبرها در كنار هم بر روی سطحی صخره ای حفر شده اند. حفر این گورها بر سطح سنگی، حیرت و پرسش بازدیدكنندگان را بر می انگیزد. چه كسانی این گورها را حفر كرده اند؟ چرا سطح سنگی را برای حفر انتخاب كرده‌اند؟ این گورها با چه وسیله ای حفر شده است؟

 در پاسخ به این پرسش ها و مانند این گورستان جز سكوت و خاموشی چیزی نمی شنویم. شاید به دلیل حفظ مردگان و درگذشتگان از گزند جانوران و خورندگان زیرزمینی اجساد، رنج كندن سنگ را بر خود هموار می كردند و گورها را اینچنین می ساختند. شاید برای احترام به مردگان بوده و شاید هم باور مردم محلی درست باشد كه «این گورها متعلق به جن هاست. آنها مردگان خود را در حصار این سنگ ها دفن كرده اند، شب كه می رسد، جن ها بر سر گور از دست رفتگان خود حاضر می شوند و به مویه و مرثیه سرایی مشغول می گردند. هر كس كه شبانگاه گذرش بر این گورستان بیفتد، مورد نفرین جن ها قرار می گیرد و با عذابی سخت بعد از چند روز می میرد.»

این گورستان بر تپه ای كم ارتفاع مشرف بر روستای تیس و در پای كوه پیل بند قرار گرفته است. در كنار این گورستان كه به قبرستان شماره یك تیس مشهور است، قبرستان امروزی مردم روستا قرار دارد. اما گورهای این گورستان بر سطح خاكی نرم حفر می شوند. مردم روستا اگرچه درگذشتگان خود را در این گورستان به خاك می سپارند اما مراقبند كه شب گذرشان به گورستان جن ها نیفتد!/