به گزارش ايمنا، سخن گفتن از ادب و شعر، آن هم درباره شاعری همچون حافظ، که شرق و غرب محسور ابیات دل انگیز او هستند بسیار دشوار است؛ زیرا وی یکی از ارکان اصلی سخن پارسی و از طلایه داران نظم کهن ایرانی است.
زماني كه با شاعري چون حافظ رو به رو هستيم، در واقع با جهاني سرشار از ظرافت و معنا رو به هستيم. شعر حافظ در اوج استواری و معانی زیبایی آنها، گواه عمق درک شاعرانه وی از الفاظ و تعبیرات عرفانی و فلسفی اسلامی است.
گسترگي معنايي در شعر او به حدي است كه هر كس از ديدگاه خويش مفاهيم ذهني متناسب با تفكر خود را در شعرش پيدا مي كند و نظري خاص درباره او ارائه مي‌دهد. یک دانش آموز دبیرستانی همان لفظی را از حافظ می خواند که معلم مي‌خواند، اما معلم با سحر کلام حافظ تعلیم می دهد و محصل، ادب می پذیرد. گوته در جهان غرب دیوانه وار او را می ستاد و در «دیوان شرقی» مستانه گرد کعبه وجود او، ترانه می سراید؛ و حتی تو گویی که قدسیان نیز شعر حافظ از بر می کنند.
اصطلاحات عرفاني كه در شعر حافظ بكار برده مي‌شود، در اثر آگاهي كامل و شناخت صحيح این معانی است اما به واقع حافظ قبل از اينكه عارف باشد شاعري بزرگ و تواناست و تفكر شاعرانه‌اش بر عرفان او برتري دارد.
به واقع حافظ شرازی پس از فردوسی طوسی، بزرگ ترین شاعر حماسه سرای پارسی گوی است؛ فردوسی رزم و بزم را در حماسه نبرد می سراید و حافظ، حماسه مردم زمانه را به زبانی عارفانه می سراید.
اگر نبود عارفی همچون حافظ که معانی عرفانی اصیل پارسی را چنین زیبا به رشته نظم درآورد، چیزی از این خوان بر نعمت به امروز نمی رسید.
حافظ ديدگاه عارفانه و اميدوار كننده دارد و عرفان را به مفهوم واقعي كلمه در اشعارش نمايان می کند؛ و در شعرش همواره اميد به آينده‌اي روشن را نويد مي‌دهد به گونه‌اي كه مخاطب با مطالعه اشعارش به نوعي لذت معنوي دست مي‌يابد.
حافظ شاعري است كه در قرن حاكميت زهد و ريا و خفقان، شعري فراگير و رندانه دارد و از همه مسائل جهان هستي با بياني ظريف و رندانه سخن مي‌گويد و همواره از تظاهر و تزوير دوري مي جويد و شعر برايش جنبه‌اي متعالي و آرماني دارد.
اشعار حافـظ شيـرازي بـا الـهـام از تعاليم ناب اسلامي و مفاهيم گرانقدر قرآني سروده شده است و همگـي ايـن اشعـار حـاوي كنايات و استعارات زيبا و بي نظير است.
اما امروز ما انسان های عصر آهن و دود، بیش از هر زمان دیگری به بیان حافظ نیاز داریم؛ تکنولوژی، آن هم با بیانی که در جامعه ما رشد یافته، به واقع به نوش دارویی همچون بیان حافظ نیاز دارد.
زماني كه با شاعري چون حافظ رو به رو هستيم، در واقع با جهاني سرشار از ظرافت و معنا رو به هستيم. شعر حافظ در اوج استواری و معانی زیبایی آنها، گواه عمق درک شاعرانه وی از الفاظ و تعبیرات عرفانی و فلسفی اسلامی است.
گسترگي معنايي در شعر او به حدي است كه هر كس از ديدگاه خويش مفاهيم ذهني متناسب با تفكر خود را در شعرش پيدا مي كند و نظري خاص درباره او ارائه مي‌دهد. یک دانش آموز دبیرستانی همان لفظی را از حافظ می خواند که معلم مي‌خواند، اما معلم با سحر کلام حافظ تعلیم می دهد و محصل، ادب می پذیرد. گوته در جهان غرب دیوانه وار او را می ستاد و در «دیوان شرقی» مستانه گرد کعبه وجود او، ترانه می سراید؛ و حتی تو گویی که قدسیان نیز شعر حافظ از بر می کنند.
اصطلاحات عرفاني كه در شعر حافظ بكار برده مي‌شود، در اثر آگاهي كامل و شناخت صحيح این معانی است اما به واقع حافظ قبل از اينكه عارف باشد شاعري بزرگ و تواناست و تفكر شاعرانه‌اش بر عرفان او برتري دارد.
به واقع حافظ شرازی پس از فردوسی طوسی، بزرگ ترین شاعر حماسه سرای پارسی گوی است؛ فردوسی رزم و بزم را در حماسه نبرد می سراید و حافظ، حماسه مردم زمانه را به زبانی عارفانه می سراید.
اگر نبود عارفی همچون حافظ که معانی عرفانی اصیل پارسی را چنین زیبا به رشته نظم درآورد، چیزی از این خوان بر نعمت به امروز نمی رسید.
حافظ ديدگاه عارفانه و اميدوار كننده دارد و عرفان را به مفهوم واقعي كلمه در اشعارش نمايان می کند؛ و در شعرش همواره اميد به آينده‌اي روشن را نويد مي‌دهد به گونه‌اي كه مخاطب با مطالعه اشعارش به نوعي لذت معنوي دست مي‌يابد.
حافظ شاعري است كه در قرن حاكميت زهد و ريا و خفقان، شعري فراگير و رندانه دارد و از همه مسائل جهان هستي با بياني ظريف و رندانه سخن مي‌گويد و همواره از تظاهر و تزوير دوري مي جويد و شعر برايش جنبه‌اي متعالي و آرماني دارد.
اشعار حافـظ شيـرازي بـا الـهـام از تعاليم ناب اسلامي و مفاهيم گرانقدر قرآني سروده شده است و همگـي ايـن اشعـار حـاوي كنايات و استعارات زيبا و بي نظير است.
اما امروز ما انسان های عصر آهن و دود، بیش از هر زمان دیگری به بیان حافظ نیاز داریم؛ تکنولوژی، آن هم با بیانی که در جامعه ما رشد یافته، به واقع به نوش دارویی همچون بیان حافظ نیاز دارد.
نظر شما