هی تو، یادت هست...

شبیه زندگی است. بالا و پایین دارد. باید بپذیریم هر چقدر در روزهای طلایی ذوب آهن اعلان تدبیر کردیم، در رخداد چنین روزهای تلخ هم بایستی علم تقصیر را بالا بریم.
اکنون اتفاقی که نباید می افتاد، افتاده است و سبزهای اصفهانی باید هر سه امتیاز دیدار فردا مقابل داماش را در جیبشان بگذارند و اگر نگذارند....
برای یک بار که شده باید اتفاقی که ما می خواهیم رخ دهد، یعنی ذوب آهن داماش را ببرد و بار دیگر شانس ماندگاری اش را زنده نگه دارد.
این اتفاق مردانی می خواهد که وقتی می خواهند هدفی را به سرانجام برسانند، بی تردید هدف را به چنگ آورند، ما در ذوب آهن چنین مردانی را داریم و لااقل در کارنامه آنها روزهایی را دیده ایم که بزرگتر از مسئله بوده اند. از خود سعید آذری مدیرعامل باشگاه شروع می کنیم. او که به نوعی چهره ای کاریزما در ذوب آهن بوده است و روزهای باشکوه ذوب آهن همین نیم دهه قبل با حضور، اعتماد به نفس و صلابت او شروع شد، برای او که هنرمندانه ذوب آهن را در مسیر قطب شدن قرار داد و حالا برایش شاید ماموریت نگه داشتن تیم در دو هفته پایانی فصل و برای یک پیروزی در بازی امروز نباید کار سختی باشد، لااقل در تقابل با استواری او. فیروز کریمی سرمربی سبزها با پاس قهرمانی آسیا را تجربه کرده است و کارهای بزرگی را در فوتبال از او دیده ایم. کریمی باید به دنبال بازگشتی با شکوه باشد و چه بازگشتی با شکوه تر از نجات ذوب آهنی که ریشه ای دارد به قدمت تاریخ فوتبال ایران.
پای به مستطیل سبز می گذاریم. میاتوویچ حداقل برای این دو بازی حق اشتباه ندارد. او باید فراموش کند گلی که مقابل صبا خورد و بداند هنوز فرصت جبران دارد. استیل بی نظیر او و کیفیت‌های این دروازه بان جوان می تواند نویدبخش روزهای خوب او در فوتبال ایران باشد و چه خوب که او امروز ستاره تیمش باشد. با محمد صلصالی باید گفت دیدار الاتحاد در جده خاطرت هست، همان دیداری که یک تن مثل یک مدافع بزرگ و با تجربه تیمت و تیم حریف را مدیریت کردی، کارلوس برزیلی برای یک بازی باید از لوسیو هموطنش استعانت بگیرد و به معنای واقعی کلمه برزیلی باشد، قاسم حدادی فر کافی است فیلم بازی ایران و روسیه را بار دیگر مرور کند، همان دیداری که یک تنه خط هافبک قدرتمند روسیه را از کار انداخت و ستاره تیمی بود که یاران آرشاوین و کرژاکف را برد، یا نقشی که در فینالیست شدن ذوب آهن بازی کرد را...
سینا عشوری وقتی در اولین روزهای حضورش و وقتی خیلی جوانتر بود، اجازه تکان خوردن به ریوالدو در ترکیب بنیادکار را نداد، فردا می‌تواند اجازه نفس کشیدن به هافبکهای داماش را ندهد.
برای خانزاده جوان همین بس که در این سن به تیم ملی دعوت می‌شود و مربی بزرگی چون کی روش او را به بزرگان ترجیح می دهد، فرصت اینکه تو هم بزرگی کنی، فراهم است و چرا بر روی یکی از ضربات کرنر تو زننده گل بقای تیمت نباشی؟
رجب زاده باید روزهایی را به خاطر بیاورد که هر تیمی در فوتبال ایران از مصاف با او هراسان بود و وقتی پا به توپ می شد هر مدافعی را به دعا وادار می ساخت. مهدی به حتم گلی که با ۴۰ پاس به تور دروازه پرسپولیس نشاند را به خاطر دارد و می داند اگر ۳۰ درصد آن رجب زاده هم باشد، در این بازی یک تنه تیمش را با برد از زمین خارج خواهد کرد.
بیاتی نیا فروارد کوچکی در فوتبال ایران نیست. فوتبال ایران حضور او در پاس، استقلال و دیگر تیمها و گلهای حساسش را به خاطر دارد. او باید زدن ضربات بی تمرکز را کنار بگذارد و نشان دهد یک فروارد با تجربه است.
میلاد غریبی، محسن ایران نژاد، اسماعیل فرهادی، سپهر حیدری، پژمان قرمزی، مرتضی تبریزی و ... هر کس دیگری که فردا در ترکیب سبزها به میدان رفتند یا حتی روی نیمکت قرار گرفتند باید بدانند که خودشان باید سنگ را از آتش خارج کنند. فردا ذوب آهنی می خواهیم که به هدفش می رسد و از هر سدی عبور می کند، چون روحش به اندازه کافی بزرگ است و تاریخش گواه رخدادهایی است که بزرگی این باشگاه و تیم را اثبات می کند.
به قول نیچه،«زمانی که مصمم به عملی شدید، درهای تردید را کاملاً مسدود سازید» و اما حالا نسبت به ذوب آهن بی تردید و با ایمانیم...
/احسان بعيدي/