به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، جهان از انرژی بسیار بالایی برخوردار است و همین امر، مردم را به انجام امور خود با شتاب بالا سوق داده و لذت بردن از زیبایی‌های اطراف را در میان آن‌ها به حداقل رسانده است. اغلب مردم در تلاش هستند با سرعت زیاد کارهای خود را انجام دهند و با سرعت به مقصد برسند که در نتیجه این امر، کمتر پیش می‌آید یک فرد به هنگام عبورومرور در فضاهای بیرون از خانه، توقف کند و از استشمام بوی رزهای سر راه خود لذت ببرد، ضمن این‌که شتاب اضطراب افراد را تا حد قابل توجهی افزایش می‌دهد و این امر به سهم خود می‌تواند تبعات روانی منفی در پی داشته باشد. پیشرفت تکنولوژی نیز بر تمایل بشر به تسریع در انجام امور روزمره خود افزوده و سایر لذت‌ها را در او به حداقل رسانده است.
نوزدهم ژوئن، به عنوان روز جهانی پرسه زدن بهانه‌ای است تا افراد با سرعت بسیار کم به قدم زدن در کوچه‌پس‌کوچه‌های اطراف خود بپردازند و از تماشای زیبایی‌های اطراف، نهایت لذت را تجربه کنند.
تاریخچه روز جهانی پرسه زدن
در سال ۱۹۷۹، فردی آمریکایی به نام Wilmer T. Rabe در واکنش به دویدن و شتاب میان انسان‌ها، نوزدهم ژوئن را به عنوان روز جهانی پرسه زدن معرفی کرد و از اطرافیان خود خواست، در محیط اطراف پرسه بزنند، گل‌ها را بو کنند، به تماشای زیبایی‌های پیرامون بپردازند و بدون نگرانی از هدر رفتن زمان، خود را به مقصد برسانند. بسیاری از مردم بر این باور هستند که اولین پرسه زنی مردم به همین مناسب در آمریکا، در ساحل هتلی در جزیره ماکیناک در ایالت میشیگان اتفاق افتاد و جالب است بدانید که این هتل، میزبان بزرگ‌ترین بندر دنیا به طول حدود ۲۰۰ متر است و در نتیجه در آن زمان، یکی از بهترین مکان‌ها برای آغاز جنبش پرسه زنی به شمار آمد. W.T. Rabe هدف اصلی خود از معرفی این روز را کاهش سرعت مردم در حین عبور ومرور در شهرها و دعوت آن‌ها به تماشای بیشتر واقعیات و زیبایی‌ها معرفی کرد و آن را بهانه‌ای برای دوری از نگرانی‌های بشر از ضرورت شتاب در امور روزمره تصور کرد.
واژه saunter معادل انگلیسی پرسه زدن است که این کلمه در قرون وسطی در میان مردم به معنای «ژرف‌اندیشی» بود اما به تدریج، مردم از آن به عنوان «پرسه زدن» نیز استفاده کردند. در سال ۲۰۰۲، پسر بزرگ‌تر Rabe چنین استدلال کرد که پدرم روز جهانی پرسه زدن را با این هدف به جهان معرفی کرد تا مردم را به سپری کردن یک مسیر، بدون در نظر گرفتن مقصد، چگونگی حرکت و زمان رسیدن دعوت کند. در واقع، بنیانگذار این روز قصد داشت مردم را به آرامش در قدم زدن و مهم‌تر از همه، لذت بردن از طبیعت اطراف فرا بخواند و از نگرانی‌های ناشی از شتاب در میان آن‌ها بکاهد. از نظر وی، با شتاب راه رفتن، به عنوان دشمن پرسه زدن، برای جسم انسان‌ها بسیار خسته‌کننده است، ضمن این‌که امکان لذت بردن از محیط پیرامون را به حداقل می‌رساند. Rabe بر این باور بود که پرسه زدن بدون مقصد برای سلامت روان و جسم به مراتب بهتر از با شتاب راه رفتن است؛ چراکه شتاب، منجر به اضطراب و خستگی جسم می‌شود. افراد می‌توانند به هنگام پرسه زدن، بیشتر به تأمل در مورد واقعیات محیط پیرامون خود بپردازند و این‌گونه از بار روی دوش خود بکاهند.
چگونه می‌توان روز جهانی پرسه زدن را جشن گرفت؟
شتاب در انجام امور بیشتر به اضطراب منجر می‌شود و نرخ استراحت را به عنوان یک عنصر اساسی برای سلامت، در میان مردم به حداقل می‌رساند. نوزدهم ژوئن بهانه‌ای است تا مردم زمان بیشتری را به خود اختصاص دهند و لذت رسیدن به مقصد را برای خود دوچندان کنند. مردم و به ویژه ساکنان شهرهای شلوغ، به هنگام پرسه زدن در طول مسیر خود می‌توانند به برقراری ارتباط با دیگران بپردازند و از خستگی‌های ناشی از شتاب در پاهای خود جلوگیری کنند. در واقع، روز جهانی پرسه زدن فرصتی است تا مردم تمام عجله‌های خود را کنار بگذارند، لذت آهسته قدم زدن و تماشای اطراف را بیشتر تجربه کنند و لحظات خود را شادتر پشت سر بگذارند.
از مهم‌ترین اقداماتی که می‌توان برای برگزاری روز جهانی پرسه زدن انجام داد، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
-استراحت کردن به هنگام شام و پرسه زدن در منطقه محل سکونت
-رفتن به فضاهای سبز یا پارک‌ها و تماشای نشاط مردم
-زودتر پیاده شدن از اتوبوس، قطار و مترو و پیمودن باقی مسیر به سمت مقصد به صورت پیاده
-رفتن به کافه‌های محل سکونت خود و تماشای اطراف حین نوشیدن قهوه.
البته همه چیز در روز جهانی پرسه زدن، به قدم زدن در فضاهای عمومی یا بیرون رفتن از منازل منتهی نمی‌شود؛ مردم می‌توانند در خانه‌های خود نیز این روز را گرامی بدارند و با انجام کارهای خانگی با سرعت کمتر، آرامش را برای خود به ارمغان بیاورند. علاوه بر این، انجام کارهای مورد علاقه و بدون اجبار نیز می‌تواند نشان از آرامش افراد باشد و در روز جهانی پرسه زدن انجام شود.
نظر شما